Ogniskowa testowanego Viltroksa umieszcza go pomiędzy odpowiednikiem klasycznej 35 mm, a nie mniej klasycznego standardu 50 mm. Trudno powiedzieć dlaczego producent zdecydował się na takie właśnie parametry. Są jednak one na tyle nietypowe, że w zasadzie Viltrox nie ma tutaj żadnych bezpośrednich konkurentów i ciężko porównać go do jakiegokolwiek innego modelu.

Choć warto pamiętać, że to nie jest pierwsze podejście do jasnego obiektywu, który daje kąt widzenia w okolicach 55 stopni. W ostatnich czasach takie modele widzieliśmy choćby w systemie Mikro 4/3 (OM 20 mm f/1.4), Sony FE (Voigtlander Nokton 1.2/40) czy w pełnoklatkowych lustrzankach (Sigma A 40 mm f/1.4 DG HSM). Gdy przejdziemy do obiektywów ciemniejszych, okaże się że takich modeli jest jeszcze więcej. Wystarczy przypomnieć choćby Batisa 2/40, Nikkora Z 2/40 czy Sony FE 2.5/40.

Viltrox AF 27 mm f/1.2 jest obiektywem naprawdę sporym i widać to doskonale na poniższym zdjęciu, gdzie stoi pomiędzy dwoma, także jasnymi, obiektywami systemu Fujifilm X. Po lewej, mamy Fujinona 1.2/56, a po prawej Fujinona 1.4/35.

----- R E K L A M A -----

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem wyposażonym w wejście USB-C umożliwiające szybką aktualizację oprogramowania. Wyposażony w gumową uszczelkę bagnet otacza styki i nieruchomą, tylną soczewkę o średnicy 24 mm, która znajduje się praktycznie na wysokości styków. Jej otoczenie jest ciemne i matowe. Od tej strony wszystko więc wygląda bardzo dobrze.

Pierwszym elementem właściwego korpusu Viltroksa AF 1.2/27 jest czarny, metalowy, nieruchomy i zwiększający swoją średnicę pierścień, na którym znajdziemy czerwoną kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, numer seryjny oraz informację o miejscu produkcji, którym w tym przypadku są Chiny.

Następnie natrafimy na także metalowy i karbowany pierścień do zmiany przysłony, który ma szerokość 12 mm. Mamy na nim znaczniki wartości przysłon od f/1.2 do f/16 (z krokiem 1/3 EV) oraz wartość automatyczną A. Pierścień pracuje skokowo i nie ma możliwości przełączenia go w tryb płynny. Jego praca jest jednak prawidłowa i niczego tutaj nie możemy zarzucić.

Idąc dalej znajdziemy napis "AF 27/1.2 XF" otoczony znaczkiem Pro z jednej strony i logotypem producenta z drugiej. W tym miejscu większość producentów umieszcza także przełącznik AF/MF, ale w przypadku omawianego obiektywu niczego takiego nie znajdziemy i wybór trybu ustawiania ostrości musi się tutaj odbywać z poziomu aparatu.

Następnym elementem jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość 26 mm i jest prawie w całości pokryty drobnym karbowaniem. Nie znajdziemy na nim żadnych znaczników skali odległości, ani głębi ostrości. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu pierścieniem o kąt około 270 stopni, co jest wartością sporą i pozwalającą na precyzyjne nastawy.

Kolejny element to metalowy i zwiększający swoją średnicę pierścień, który kończy się bagnetem do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka obiektywu jest nieruchoma, lekko wypukła i ma średnicę 47 mm. Otacza ją fragment obudowy z napisami i nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 67 mm. Pośród napisów otaczających przednią soczewkę znajdziemy ten informujący o wspomnianej wcześniej średnicy filtrów, inny mówiący o minimalnym dystansie ustawiania ostrości (0.28m/0.92ft) oraz jeszcze kolejny z podstawowymi parametrami oraz skrótami technologii użytych w konstrukcji. W tym przypadku jest to STM oznaczające zastosowanie ultradźwiękowego silnika autofokusa, ASPH i ED mówiące o użyciu odpowiednich soczewek oraz IF informujący o wewnętrznym ustawianiu ostrości. Ciekawie wygląda napis "IMAGE SIZE ϕ28.4mm", który jest chyba najbardziej skomplikowanym sposobem poinformowania klienta, że mamy do czynienia z obiektywem przeznaczonym do pracy z matrycą APS-C/DX.

Warto tutaj jeszcze dodać, że w przypadku VIltroksa 1.2/27 występują zauważalne różnice w wyglądzie i funkcjonalności obudowy w zależności od zastosowanego mocowania. Najbardziej uboga jest testowana tutaj wersja na bagnecie Fujifilm X. W przypadku bagnetów Sony FE i Nikon Z, na obudowie, znajdziemy przycisk funkcyjny oraz przełącznik AF/MF.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z aż 15 elementami ustawionymi w 11 grupach. To spora liczba jak na obiektyw będący trochę szerszym standardem. Co więcej, zastosowano tam dużo elementów specjalnych. Dwa z nich wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED, pięć ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła i dodatkowo dołożono jedną soczewkę, której nadano kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o jedenastu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/16.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, osłonę przeciwsłoneczną oraz miękki futerał ze sztywniejszym, skórzanym spodem.