Produkt Nikona bardzo trudno sklasyfikować i opisać. Jak pisałem w poprzednim rozdziale, aparat może pochwalić się magnezową obudową, co jest ewenementem wśród kompaktów. Ponadto aparat bardzo dobrze leży w ręku, dzięki prawidłowo wyprofilowanemu uchwytowi. Jednak oryginalne rozmieszczenie przycisków powoduje, że w większości sytuacji aparat musimy trzymać oburącz (chyba, że fotografujemy jedynie w trybie Auto). W niektórych sytuacjach może to być poważna wada, dlatego rozważając kupno tego aparatu należy zwrócić na to uwagę.

Coolpix P5100 wyposażony jest w gorącą stopkę, pozwalającą zamocować następujące lampy Nikona: SB-400, SB-600 oraz SB-800. Jednak aparat nie pozwala nam na korzystanie z żadnej zaawansowanych funkcji, które udostępniają nam ww. lampy błyskowa. Niedostępne opcje to: bezprzewodowe sterowanie błyskiem, transmisja informacji o kolorze błysku, szybka synchronizacja AUTO FP, blokada wartości błysku (FV Lock) czy wspomaganie AF przy wielopolowym czujniku AF (SB-600 i SB-800). Szkoda, ale należy pamiętać też o tym, że niewiele aparatów posiada gorącą stopkę, która znacząco zwiększa możliwości aparatu podczas zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych.

----- R E K L A M A -----

Choć Coolpix P5100 sprawia wrażenie zaawansowanego, producent nie udostępnia użytkownikowi możliwości zapisu plików w formacie RAW. Szkoda, gdyż pliki JPEG ulegają sporym wpływom oprogramowania aparatu, nad którymi użytkownik ma niewielką kontrolę. Przykładem nich będzie funkcja redukcji szumów. Gdy na nią wejdziemy w menu aparatu, naszym oczom ukażą się dwie opcje: Redukcja szumów włączona oraz Redukcja szumów automatyczna. Najwyraźniej programiści Nikona wiedzą lepiej...

Sporo wątpliwości budzi szybkość obsługi aparatu oraz jego reakcji na polecenia użytkownika. Z jednej strony, rozmieszczenie przycisków zapewnia łatwy dostęp do funkcji aparatu, a menu możemy w pełni konfigurować. Z drugiej, oprogramowanie aparatu nie należy do najszybszych. Większość operacji odbywają się zauważalnym opóźnieniem, zaś samo wyświetlanie zdjęć, ich powiększanie i kadrowanie odbywa się w iście żółwim tempie.

Coolpix P5100 ma spore problemy z poprawnym dobraniem parametrów ekspozycji, gdy pracujemy przy zdefiniowanej czułości ISO. Dzieje się tak dlatego, że krok w długości ekspozycji wynosi aż 1 EV i około 0.5 EV przy zmianie przysłony. Jest to bardzo duże nieudogodnienie dla użytkownika, tym bardziej, że obecnie standardem jest krok 1/3 - 1/2 EV w obu tych parametrach.

O ile korzystamy z automatycznego wyboru czułości ISO, automatyka aparatu kompensuje powyższe braki. Jeśli jednak ustawimy czułość na konkretną wartość, aparat bardzo często niepoprawnie naświetla zdjęcia.

Na koniec kilka uwag dotyczących obiektywu Nikona. Zaledwie 3.5-krotny zoom optyczny nie jest wadą samą w sobie. Jednak konstruując tak prosty obiektyw i umieszczając go w swoim flagowym kompakcie, inżynierowie Nikona mogli się choć pokusić o zaoferowanie konsumentom przyzwoitego szerokiego kąta lub bardzo dobrego światła. Szybkość zmiany ogniskowej czy nastawa ostrości również nie powalają na kolana, a jeśli już to wraz z uczuciem rozczarowania. Dodam tylko, że przeciętny czas jaki upływa od naciśnięcia spustu migawki do momentu wykonania zdjęcia wynosi od 2 do 4 sekund.

Szybkość

Test szybkości aparatu wykonaliśmy fotografując stoper na kolorowym, pełnym szczegółów tle, w 30-sekundowym przedziale czasu. Utrudniamy w ten sposób oprogramowaniu aparatu łatwą kompresję pliku w formacie JPEG.

Nikon oferuje następujące tryby zapisu zdjęć wykonywanych w serii:

• Zdjęci seryjne (1 kl./s, do 5 zdjęć w serii),
• BSS [ang. Best Shoot Selector] - aparat wykonuje do 10 zdjęć i automatycznie wybiera to, na którym jest zarejestrowanych najwięcej szczegółów,
• Zdjęcia seryjne z lampą (1 kl./s, do 3 zdjęć w serii),
• Multi-Shot - wykonuje 16 ujęć o rozmiarze 640 x 480 pikseli i zapisuje je w jednym pliku o rozdzielczości 5 Mpix,
• Zdjęcia poklatkowe - użytkownik wybiera interwał, po którym ponownie wyzwalana będzie migawka (do wyboru: 30 s, 1 min., 5 min., 10 min., 30 min.). aparat wykonuje do 1800 ujęć.

Spośród powyższych opcji na uwagę zasługuje w zasadzie jedynie tryb zdjęć seryjnych (pierwsza pozycja) oraz zdjęcia poklatkowe (ostatnia pozycja). Tryb BSS ma za zadanie wybierać najostrzejsze (najmniej poruszone) zdjęcie w serii, jednak w praktyce gdy zmieni się ilość obiektów w kadrze bądź ich oświetlenie, cały tryb zawodzi. Zdjęcia seryjne z lampą to też małe oszustwo Nikona, gdyż błysk jest ustawiony na minimalną moc co rekompensowane jest stosowaniem wysokich czułości, przez co zdjęcie traci na jakości. Nawet tryb Multi-Shot nie powala nas zawrotną szybkością (co jest typowe jeżeli producent udostępnia go w aparacie) i jego prędkość wynosi dokładnie 1 kl./s a jego jedyną przewagą nad normalnym trybem zdjęć seryjnych jest ilość zdjęć w serii - 16 zamiast 11. Jest to żadna różnica jeśli weźmie się pod uwagę fakt, iż w trybie Multi-Shot pojedynczy kadr ma rozdzielczość 0.3 MPix a w normalnym trybie zdjęć seryjnych 12 MPix!

Nasze pomiary pokazały, że w trybie zdjęć seryjnych Nikon P5100 osiąga średnią prędkość 0.4 kl./s zaś dla pierwszych pięciu fotografii, zamiast obiecywanej 1 kl./s Coolpix P5100 rozwija prędkość 0.5 kl./s (sic!).

Poniżej przedstawiamy rozkład wykonywanych zdjęć w czasie dla trybu zdjęć seryjnych:

Jak P5100 wypada na tle konkurencji? Szczerze mówiąc nie znam ani jednego aparatu, który miałby tak fatalne wyniki ani zamieściłby tak wiele niedomówień w instrukcji obsługi...

Menu

Menu Nikona nie jest tak błyskotliwe jak w kompaktach Panasonica, ale nie można mu odmówić funkcjonalności. Jego ogromną zaletą jest możliwość konfiguracji przez użytkownika, który może zapisać dwa własne schematy ułożeń i ilości zakładek. Początkujący miłośnicy fotografii mogą mieć problemy na początku z rozpoznaniem poszczególnych trybów, gdyż ilość podpowiedzi i opisów uaktywniających się funkcji jest po prostu skąpa.

W zależności od wyboru odpowiedniej pozycji na kole trybów na ekranie pojawia nam się odpowiednia liczba informacji i ikonek:

Menu podręczne choć konfigurowalne, na tle konkurencji wyróżnia się tym, że przysłania całkowicie ekran i wybierając potrzebne nam opcje nie mamy podglądu obrazu rejestrowanego przez obiektyw, co dla niektórych może okazać się wadą:

Menu główne uaktywnia się po wybraniu opcji Setup na kole trybów. Składa się ono z 4 zakładek, z której każda zawiera 5 pozycji dotyczących ustawień samego aparatu, stref czasowych, wersje oprogramowania etc.:

Podsumowując, rozkład zakładek i opcji w menu Nikona jest poprawny, prosty i schludny. Dużym plusem jest możliwość personalizacji menu funkcyjnego. Minusem jego toporność wynikająca z małej liczby funkcji wyświetlanych na jednym ekranie i brak podglądu obrazu w tle.

Jakość zdjęć

Zdjęcia możemy zachowywać w formacie JPEG/EXIF wersja 2.2 zgodne z DPOF. Pliki JPEG zapisać możemy w jednym z trzech stopni kompresji: Fine (kompresja mała), Normal (kompresja średnia) oraz Basic (kompresja duża).

Przeciętny plik zapisany jako JPEG w najwyższej jakości zajmuje około 4.1 MB. Po zapisaniu go z użyciem większej kompresji (Normal), jego rozmiar zmniejsza się do około 1.8 MB, zaś po zastosowaniu najwyższej kompresji - zaledwie 1.2 MB. Różnica pomiędzy kompresją Fine i Normal nie jest zbyt duża, gdy używamy niskich czułości (64/100 ISO). Dla wyższych czułości utrata jakości staje się zauważalna. Używanie kompresji Basic wywołuje wyraźną utratę jakości w porównaniu z kompresją Fine i Normal.

Poniżej prezentujemy wycinki scenki w skali 1:1 pokazujące różnice pomiędzy poszczególnymi typami zapisu zdjęć:

Mała kompr.
Średnia kompr.
Duża kompr.

Lampa błyskowa

Lampa błyskowa może pracować w następujących trybach:

• Auto,
• Auto z redukcją czerwonych oczu,
• Błysk wymuszony,
• Slow Sync - synchronizacja na pierwszą kurtynę,
• Rear Sync - synchronizacja na drugą kurtynę,
• Zablokowana lampa.

Instrukcja dołączona do aparatu informuje nas, że lampa zastosowana w Coolpixie P5100 posiada zasięg od 0.3 do 8 m (dla szerokiego kąta) oraz 0.3 - 4 m gdy aparat używamy najdłuższej ogniskowej. Zasięg postanowiliśmy zmierzyć fotografując salę przy ekwiwalencie małoobrazkowym ogniskowej 60 mm oraz przy ustawieniach czasu ekspozycji na 1/125 s oraz przy f/7.4. Oto efekt takiej fotografii:

Następnie wykonaliśmy analogiczne ujęcie ale tym razem ustawiliśmy aparat na tryb P. W tym wypadku aparat dobrał czas na 1/60 s i f/3.5 oraz czułość 669 ISO w wyniku czego powstało takie zdjęcie:

Różnica pomiędzy oboma kadrami jest znacząca. Dla ustawień manualnych, dla których testujemy wszystkie inne aparaty, Nikon P5100 osiągnął jeden z najgorszych wyników wśród kompaktów. Na szczęście istnieje możliwość podłączenia lampy zewnętrznej, która diametralnie poprawi sytuację. Nie mniej pozostaje spory niedosyt.

Rozpoznawanie twarzy

Nikon P5100 wyposażono w tryb rozpoznawania twarzy, który jest w stanie rozpoznać do 12 osób znajdujących się w kadrze. Tryb ten uruchamiamy poprzez wybranie opcji Priorytet Twarzy w zakładce obszar AF w menu podręcznym aparatu. W trybach Portret oraz Nocny Portret, funkcja ta jest domyślnie włączona.

Rozpoznawanie twarzy w Nikonie działa sprawnie i co ważne szybko. Ramki wokół twarzy pojawiają się bardzo szybko a ich śledzenie na obszarze kadru działa bardzo sprawnie. Troszkę gorzej jest z rozpoznawaniem twarzy ustawionych z profilu. Sprawność systemu oceniamy na dobry z minusem, gdyż w naszym teście rozpoznał on 68% twarzy znajdujących się w kadrze.

Stabilizacja obrazu

Nikon Coolpix P5100 wyposażony jest w optyczną stabilizację obrazu Vibration Reduction (VR). Stabilizację obrazu możemy uaktywnić wchodząc do odpowiedniej zakładki w menu funkcyjnym aparatu. VR jest włączona domyślnie gdy korzystamy z trybu Antywstrząsowego, znajdującego się na kole trybów.

Ponieważ krok przy zmianie czasów ekspozycji wynosi aż 1 EV trudno jest dokładnie ocenić skuteczność stabilizacji Nikona. Nasze pomiary okazują, że jej sprawność wynosi 2 +/- 1 EV. Nie jest to ani dużo, ani mało. Po prostu typowa wartość jak na amatorski kompakt.

Poniżej prezentujemy tabelkę z wycinkami 1:1 centralnego fragmentu scenki:

Ekspozycja [s]	OFF	ON
1/125
1/60
1/60
1/30
1/15
1/8
1/4
1/2
1

Klipy filmowe

W zakładce poświęconej typom klipów filmowych w trybie wideo znajdziemy następujące pozycje:

• 640 x 480 pikseli, 30 kl./s (najwyższa jakość, tryb domyślny),
• 640 x 480 pikseli, 15 kl./s,
• 320 x 240 pikseli, 15 kl./s,
• 160 x 120 pikseli, 15 kl./s,
• Film poklatkowy, 640 x 480 pikseli, interwał czasowy pomiędzy kolejnymi klatkami filmu możemy wybrać z przedziału 30 s - 60 min.,
• Film w sepii, 320 x 240 pikseli, 15 kl./s,
• Film czarno-biały, 320 x 240 pikseli, 15 kl./s.

Ponownie Nikon oferuje użytkownikowi wiele funkcji, mianowicie siedem, z czego użyteczne są tylko dwie. Przeciętny użytkownik, jeżeli kreci filmy, to używa najwyższej jakości, czyli rozdzielczości 640 x 480 pikseli z prędkością 30 kl./s. Warto wspomnieć, że podczas kręcenia filmów, mamy możliwość zmiany "ogniskowej". Pisze w cudzysłowie, gdyż zoom zmieniany jest cyfrowo, jednak odbywa się to w na tyle sprytny sposób, że nie wpływa to znacznie na pogorszenie jakości obrazu.

Drugim wartym polecenie trybem jest możliwość kręcenia filmów poklatkowych. Jeżeli pragniemy nakręcić klip przedstawiający otwieranie się pąków kwiatów, czy też pragniemy w kilkuminutowym filmie pokazać co się działo za oknem przez cały dzień, ten tryb przypadnie nam do gustu. Nagrany w ten sposób film będzie odtwarzany z prędkością 30 kl./s.

Pozostałe funkcje należy uznać raczej jako "zapychacz" w menu aparatu, gdyż filmy w rozdzielczości 320 x 240 pikseli i mniejsze, nagrywane do tego z prędkością 15 kl./s nie robią na nikim wrażenia od dobrych 3 lat...

Przykładowy film nakręcony Nikonem P5100 w najwyższej jakości można pobrać tutaj (8.5 MB).