Nikon D3 to aparat dla profesjonalistów. Wystarczy spojrzeć na niego lub chwilę potrzymać w ręku, aby wyciągnąć takie wnioski. Co nie znaczy, że amator nie liczący się z pieniędzmi, nie może sobie na niego pozwolić. D3 zachowuje charakterystyczną stylistyczną linię marki Nikon. Korpus jest odziedziczony po profesjonalnym modelu D2x, a różnice w wyglądzie w porównaniu do D300, czy D200 wynikają z wbudowanego pionowego uchwytu i innego rozmieszczenia przycisków, a także pojawienia się drugiego panelu monochromatycznego na tylnej ściance. Nie sposób ulec urokowi jakim emanuje ten korpus. Chyba, że wolimy bardziej agresywny wygląd na przykład lustrzanek systemu Alpha. Wtedy D3 nie musi już robić na nas takiego dobrego wrażenia. Wygląd jest jednak tylko wyglądem. Kiedy podepniemy do Canona 400D pionowy uchwyt też otrzymamy ''profesjonalny'' aparat i też wprawimy nim w zachwyt nie jedną słabo obeznaną z fotografią białogłowę. Zajmijmy się więc poważniejszymi kwestiami.

Zasilanie i gniazda

Wejścia do różnego rodzaju gniazd są zakryte gumowymi zaślepkami, które nigdzie nam nie zginą. Mamy więc pod nimi:

• gniazdo przewodu synchronizacyjnego do lampy błyskowej,
• 10-pinowe złącze wężyka spustowego,
• wyjście wideo,
• wyjście HDMI (High Definition Multimedia Interface),
• złącze DC dla opcjonalnego zasilacza EH-6,
• złącze USB.

D3 zapisuje zdjęcia na karty CompactFlash typu I i II. System zapisu jest kompatybilny ze standardem UDMA. Co ważne, do dyspozycji mamy dwa gniazda na karty CF z możliwością automatycznego ustawienia zapisu kopii zapasowej, nagrywania ciągłego na jedną, a potem na drugą, wybór zapisu na konkretną kartę, nagrywania plików JPEG na jedną, a RAW-ów na drugą.

Przyciski

Układ przycisków w D3 jest podobny do tego jaki posiadają Nikony D200/D300 i wiernie przypomina w tym swojego poprzednika, model D2x. Na górnej ściance wokół spustu znajduje się włącznik aparatu i podświetlenie czarno-białych paneli LCD. Obok dwa przyciski: MODE do zmiany trybu pracy (P, A, S, M) i przycisk kompensacji ekspozycji. Pod kciukiem i palcem wskazującym, czyli tam gdzie trzeba, odnajdziemy wygodne pokrętła sterujące. Kiedy chwycimy aparat w pozycji pionowej pod palcami również pojawią się analogiczne dwa pokrętła. Po lewej stronie górnego panelu LCD znajduje się mało wygodny w użyciu pierścień do zmiany pomiaru światła oraz pokrętło dioptrażu. Natomiast po lewej stronie mamy układ trzech przycisków (braketingu, lampy błyskowej i blokady ustawionych parametrów ekspozycji) otoczony pierścieniem z trybami pracy aparatu: zdjęć pojedynczych (S), seryjnych wolnych (CL), seryjnych szybkich (CH), samowyzwalaczem, podglądem obrazu na żywo i wstępnym podnoszeniem lustra.

Kiedy popatrzymy na aparat z przodu, po prawej stronie dostrzeżemy przełącznik ustawiania ostrości (tryb pracy AF: ciągły, pojedynczy, manualny) i blokadę bagnetu, a po lewej przycisk funkcyjny i podgląd głębi ostrości. Na zdjęciu zaznaczony jest także spust migawki wraz z jego blokadą dla pionowego uchwytu.

Odwracając aparat o 180 stopni naszym oczom ukazuje się duża ilość wszelkiego rodzaju guzików. Nad wizjerem jest przełącznik umożliwiający zasłonięcie go, co jest pomocne przy lepszej pracy w trybie Live view lub przy stosowaniu dłuższych czasów naświetleń. Po lewej stronie są przyciski podglądu zdjęć i ich usuwania, a poniżej rząd przycisków: menu, powiększania zdjęć, blokowania zdjęć, potwierdzania (OK). Po drugiej stronie wyświetlacza, obok górnego pokrętła sterującego, znajduje się przycisk autofokusu AF-ON, a poniżej blokada: AF-L/AE-L, wielofunkcyjny krzyżak otoczony blokadą wyboru punktu AF, przełącznik trybu AF i przycisk włączający możliwość nagrywania notatki głosowej do danego zdjęcia. Na dole po prawej stronie jest wspomniane już pokrętło sterujące przy kadrze pionowym wraz z drugim przyciskiem AF-ON. Poniżej monochromatycznego panelu LCD znajdują się przyciski: czułości (ISO), jakości zdjęć (QUAL) i balansu bieli (WB).

Trudno doszukiwać się jakiegoś ''guzika'', którego by nam brakowało. Korpusy Nikona, począwszy od D200 to synonim funkcjonalności. D3 jako aparat najwyższej klasy na pewno nie nas rozczaruje. Można mieć jedynie pretensję do mało funkcjonalnego przełącznika pomiaru światła, ale i do tego można się przyzwyczaić.

Menu

Wygląd i funkcjonalność menu jest taka sama jak w testowanym już przez nas Nikonie D300, a większość funkcji pokrywa się. Do dyspozycji jest sześć zakładek. Są to menu odtwarzania, fotografowania, ustawienia własne, ustawienia aparatu, retusz i menu własne, które można samemu skomponować z dowolnych pozycji całego menu. Przyjrzyjmy się dokładniej tym zakładkom.

Menu odtwarzania:

• usuwanie zdjęć,
• wybór folderu z którego będą odtwarzane zdjęcia,
• ukrywanie obrazów,
• wybór ilości wyświetlanych informacji wraz ze zdjęciem,
• kopiowanie zdjęć,
• włączenie podglądu zdjęcia bezpośrednio po jego wykonaniu,
• wybór zdjęcia, które zostanie pokazane po usunięciu obrazu,
• ustawienie obracania zdjęć,
• pokaz slajdów,
• drukowanie.

Menu fotografowania:

• zapis ustawień menu fotografowania (4 możliwości),
• reset ustawień menu fotografowania,
• aktywacja folderu,
• nazwa plików,
• wybór głównego slotu na kartę,
• jakość zdjęć (NEF, TIFF - 24-bitowy, JPEG FINE, JPEG NORMAL, JPEG BASIC, równoczesny zapis NEF+JPEG),
• rozmiar zdjęć (Large, Middle, Small),
• kompresja zdjęć (optymalna jakość lub z priorytetem rozmiaru),
• ustawienia plików NEF (wybór 12- lub 14 bitowych plików RAW, ustawienie kompresji stratnej, kompresji bezstratnej lub brak kompresji),
• wybór balansu bieli,
• ustawienia parametrów zdjęcia (Standard, Neutral, Vivid, Monochrome, plus ustawienia ostrości, kontrastu, jasności i nasycenia),
• zapisywanie, lub możliwość kopiowania na kartę pamięci ustawień parametrów zdjęć,
• wybór przestrzeni kolorów,
• tryb D-Lighting zapobiegający utracie szczegółów w przepaleniach i cieniach,
• redukcja szumów dla długich czasów ekspozycji,
• redukcja szumów przy wysokich czułościach (Off, Low, Norm, High)
• ustawienie Auto ISO
• ustawienia podglądu na żywo,
• wielokrotna ekspozycja,
• ustawienie przerwy między wykonywanymi zdjęciami.

• zapis menu ustawień aparatu (4 możliwości),
• reset menu ustawień aparatu,
• (a) autofokus,
• (b) pomiar światła/ekspozycja,
• (c) samowyzwalacz/AE Lock,
• (d) ekspozycja/wyświetlacz,
• (e) bracketing/błysk,
• (f) sterowanie.

Ta zakładka to ogromny zbiór ustawień dotyczących parametrów oznaczonych literami od ''a'' do ''f''. Tutaj zmienić można szereg opcji związanych z pracą AF, polami AF, pomiarem światła, czułością ISO. Dostosowanie do własnych potrzeb na przykład wyświetlacza, ilości dostępnych na nim informacji, informacji o zasilaniu możliwe jest w opcjach ''d''. Natomiast pod literą ''f'' znajdują się m.in. opcje dostosowania przycisków.

Ustawienia aparatu:

• formatowanie karty,
• jasność LCD,
• czyszczenie matrycy,
• podniesienie lustra przy czyszczeniu matrycy,
• tryb video (PAL lub NTSC),
• ustawienia rozdzielczości wyświetlanych zdjęć przy zastosowaniu złącza HDMI (High Definition Multimedia Interface),
• ustawienie czasu,
• ustawienie języka,
• komentarz do zdjęcia,
• automatyczne obracanie zdjęć,
• opcje notatki dźwiękowej,
• nadpisywanie notki dźwiękowej,
• ustawienia przycisku notki dźwiękowej,
• wyjście audio,
• opcje USB,
• wykonanie referencyjnego zdjęcia do cyfrowego usuwania kurzu,
• informacja o baterii,
• ustawienia przy korzystaniu z bezprzewodowego transmitera,
• autentyzacja zdjęć,
• zapis lub wgranie ustawień menu,
• ustawienia GPS,
• ustawienia obiektywów bez CPU,
• regulacja poprawności działania autofokusu w obiektywie.
• wersja oprogramowania.

Retusz zdjęć:

• funkcja D-lighting,
• redukcja czerwonych oczu,
• kadrowanie,
• monochrome,
• efekt filtrów,
• balans kolorów,
• nakładanie zdjęć,
• porównywanie zdjęć.

Wyświetlacze

W D3 pojawił się 3-calowy niskotemperaturowy polisilikonowy wyświetlacz TFT LCD, taki z jakim mieliśmy do czynienia w D300. Jego rozdzielczość wynosi 920000 punktów (640x480 pikseli, VGA), dzięki czemu jest bardzo kontrastowy i czytelny.

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Mamy do dyspozycji histogramy, skrócony EXIF zdjęcia lub najważniejsze parametry ekspozycji. Do tego dochodzą informacje o przepaleniach i niedopaleniach obrazu. Ilość tych informacji może być regulowana w menu.

Nikon D3 i D300 są pierwszym modelami lustrzanek tego systemu, które posiadają tryb podglądu obrazu na żywo, czyli z angielskiego nazywany Live View. Przyda się on z pewnością w fotografii makro czy przy zdjęciach reporterskich, kiedy trzeba podnieść aparat ponad tłum, albo odsunąć od oka. W takich sytuacjach widok obrazu na LCD pomaga łatwiej wykadrować i trafić w cel, a dzięki temu wykonać jedno poprawne zdjęcie, a nie kilkanaście-kilkadziesiąt z pośród których szukamy tego ''trafionego''. Tryb ten działa szybko, ale ustawienie ostrości odbywa się po przymusowym opuszczeniu lustra tuż przed ekspozycją. Przez to aparat w tym trybie nie może pracować cicho, bo słychać ''kłapanie'' lustra.

W D3 użytkownik ma aż dwa monochromatyczne panele LCD. Jeden klasycznej wielkości na górze i drugi mniejszy pod wyświetlaczem. Większość informacji jest wyświetlana w górnym, dolny zawiera jedynie informacje o jakości i rozmiarze zdjęć, na która kartę są one zapisywane, balansie bieli, czułości oraz nagrywaniu dźwięku. Ilość kontrolek szczegółowo pokazujemy na zdjęciach poniżej.

1 - migawka, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, ISO, regulacja balansu bieli, temperatura barwna, numer zdefiniowanego balansu bieli, liczba zdjęć przy bracketingu, ogniskowa dla obiektywów bez CPU, 2 - wskaźnik blokady błysku, 3 - wskaźnik programu elastycznego, 4 - tryb fotografowania, 5 - tryb błysku, 6 - bank pamięć ustawień fotografowania, 7 - bank pamięć ustawień własnych, 8 - wskaźnik slotu 1, 9 - wskaźnik slotu 2, 10 - liczba pozostałych zdjęć, 11 - wskaźnik przysłony, 12 - przysłona, braketing, maksymalna przesłona dla obiektywów bez CPU, wskaźnik PC, 13 - wskaźnik poziomu baterii, 14 - zliczenia zdjęć, 15 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na 1000 zdjęć, 16 - wskaźnik FV Lock, 17 - wskaźnik synchronizacji błysku, 18 - wskaźnik zegara, 19 - wskaźnik GPS, 20 - wskaźnik trybu AF, 21 - wskaźnik samowyzwalacza, 22 - wskaźnik wielokrotnej ekspozycji, 23 - blokada przysłony, 24 - wskaźnik komentarza zdjęć, 25 - wskaźnik sygnału dźwiękowego, 26 - wskaźnik kompensacji ekspozycji, 27 - wskaźnik braketingu ekspozycji i błysku, 28 - wskaźnik braketingu balansu bieli, 29 - kompensacja ekspozycji, postęp braketingu, połączenie PC,

1 - jakość zdjęć, 2 - ilość pozostałych zdjęć, 3 - rozmiar zdjęcia, 4 - wskaźnik czułość ISO i Auto ISO, 5 - ISO, liczba pozostałych zdjęć, długość notatki dźwiękowej, regulacja WB, temperatura barwowa, wskaźnik PC, 6 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na 1000 zdjęć,, 7 - wskaźnik gniazda pamięci, 8 - braketing balansu bieli, 9 - wskaźnik nagrywania dźwięku, 10 - stan pamięci głosowej, 11 - tryb nagrywania notki dźwiękowej, 12 - balans bieli.

Pentapryzmatyczny wizjer w D3 robi imponujące wrażenie. Jest tak duży i czytelny, że ze wzgardą zaczynamy patrzeć na malutkie wizjerki w amatorskich i półprofesjonalnych lustrzankach, nawet takich jak D200 czy D300, których wizjery przecież chwaliliśmy. Charakteryzuje się 100-procentowym pokryciem kadru, powiększeniem równym około 0.7x i odległością źrenicy wyjściowej równą 18 mm. Zakres dioprażu zawiera się pomiędzy -3 a 1 1/m.

1 - 12-milimetrowe koło używane w pomiarze centralnie ważonym, 2 - obszar punktów AF, 3 - punkty AF, 4 - wskaźnik ostrości, 5 - pomiar światłą, 6 - AE Lock, 7 - tryb ekspozycji, 8 - wskaźnik blokady migawki, 9 - migawka, 10 - wskaźnik blokady przysłony, 11 - przysłona, 12 - wskaźnik ISO, Auto ISO, 13 - ISO, 14 - liczna pozostałych zdjęć, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, wskaźnik PC, 15 -''K'' pojawia się, kiedy na karcie pamięci jest miejsce na 1000 zdjęć, 16 - wskaźnik gotowości błysku, 17 - wskaźnik FV Lock, 18 - wskaźnik synchronizacji błysku, 19 - wskaźnik skoku przysłony, 20 - wskaźnik poziomu baterii, 21 - wskaźnik pomiaru ekspozycji, 22 - wskaźnik kompensacji ekspozycji, 23 - wskaźnik braketingu.