Pentax K200D - test aparatu
9. Podsumowanie
Jakość wykonania i ergonomia: 3.8 / 6.0
Jakość wykonania nie budzi naszych zastrzeżeń. K200D dla niektórych może wydawać się trochę za ciężki, dla innych zaś to zaleta. Uchwyt jest dobrze wyprofilowany. Wizjer całkiem dobry, jak na klasę amatorską. Uszczelnienia dają przedsmak korzystania z aparatu wyższej klasy. Nieco niedogodności może wynikać z braku podświetlenia górnego panelu oraz niskiego kontrastu głównego ekranu LCD. Wszystko wydaje się na swoim miejscu. Są rozbudowane tryby automatyczne dla amatora i dużo do ustawienia ręcznego dla bardziej zaawansowanych.
Użytkowanie: 4.0 / 6.0
Dziś aparat o matrycy z 10 mln pikseli nie jest czymś szczególnym na rynku, nawet gdy sprzęt przeznaczony jest tylko dla "zaawansowanych amatorów". Dlatego oczekuje się, że duże rozmiary zdjęć nie będą stanowiły dla konstruktorów problemu. W przypadku K200D niestety tak jest i aparat kiepsko sobie radzi ze zdjęciami seryjnymi. Nie "złapanie" właściwego ujęcia bardzo potrafi zaboleć. Może nawet bardziej niż poruszone zdjęcie pomimo włączonego trybu stabilizacji matrycy. Skuteczność tego systemu w lustrzankach Pentaxa jest na razie dość słaba.
Autofokus w K200D pracuje dobrze, choć trzeba zauważyć jego mniejszą precyzję niż w nowych modelach aparatów konkurencji.
Wbudowana lampa błyskowa jest podobnej jakości co w innych aparatach tej klasy.
Rozdzielczość: 4.4 / 6.0
Matryca może nie jest idealna, ale na pewno jej jakość należy ocenić bardzo wysoko. Do niedawna taka sama znajdowała się w wyżej pozycjonowanym aparacie Pentaxa K10D. Gdyby nie marketingowa pogoń za pikselami, mogła by pozostać w aparacie wyższej klasy. Naszym zdaniem lepiej mieć dobrą matrycę z 10 milionami pikseli niż słabą z 14 milionami jak w K20D.
Balans bieli: 5.2 / 6.0
Jakość balansu bieli oceniamy wysoko. Zmierzone przez nas błędy odwzorowania kolorów są bardzo niskie. Nasycenie jest naturalne. Pod tym względem zdjęcia wykonane K200D mogą się podobać.
Jakość obrazu w JPEG: 5.0 / 6.0
Standardowe ustawienia oznaczają lekkie wyostrzanie, większe niż w K10D, ale ciągle przyzwoite. Przy wyższych czułościach (ISO 800 i 1600) ilość szczegółów na zdjęciach trochę spada z powodu nie dającego się wyłączyć odszumiania.
Jakość obrazu i szumy w RAW: 3.3 / 6.0
Na niskich czułościach nie mamy Pentaxowi K200D nic do zarzucenia. Szumy są dość niskie. Przy wysokich czułościach producent zdecydował się na software'owe, nie dające się wyłączyć odszumianie, które naszym zdaniem w formacie RAW jest niedopuszczalne.
Zakres tonalny: 4.1 / 6.0
Zmierzony zakres tonalny dla K200D jest podobny jak w większości lustrzanek z 10-megapikselową matrycą.
Ocena końcowa
Punktacja | |
Jakość wykonania i ergonomia | 3.8 |
Użytkowanie | 4.0 |
Rozdzielczość | 4.4 |
Balans bieli | 5.2 |
Jakość obrazu w JPEG | 5.0 |
Jakość obrazu i szumy w RAW | 3.3 |
Zakres tonalny | 4.1 |
Średnia | 4.3 / 6.0 |
Czy warto kupić Pentaxa K200D?
Przy dobrym oświetleniu można nim zrobić całkiem dobre zdjęcia. Niestety w trudnych warunkach wychodzą na jaw słabe strony: dość mało skuteczna stabilizacja matrycy, "ułomne" zdjęcia seryjne, wyraźny szum przy czułości ISO 1600 oraz silny sygnał termiczny na zdjęciach z długimi czasami ekspozycji. Słabości te nie pozwolą na pełną satysfakcję. Humor poprawia jakość wykonania aparatu oraz uszczelnienia korpusu.
Biorąc pod uwagę minimalną różnicę cen pomiędzy nowym K200D a nieco starszym K10D wydaje się, że obecnie lepiej kupić starszy model z wyższej półki. Nie jest on wolny od wszystkich wad, ale ma trochę lepszy korpus. Przede wszystkim góruje jednak swoim oprogramowaniem, które nie ingeruje tak wyraźnie w zdjęcia zapisywane w formacie RAW oraz nie odszumia na siłę JPEGów.
Zalety- bardzo dobre odwzorowanie kolorów
- dobra rozdzielczość matrycy
- dobry zakres tonalny na niskich czułościach
- dobry pomiar światła
- możliwość zapisania zdjęć RAW w formacie DNG (oraz PEF)
- wysoka rozdzielczość ekranu LCD
- monochromatyczny panel LCD na górnej ścianie korpusu
- funkcja odkurzania matrycy
- sztywny, uszczelniany korpus
- kompatybilność z obiektywami manualnymi - potwierdzanie ostrości
- "zielony guzik" do resetowania ustawień ekspozycji
Wady
- odszumianie zdjęć zapisywanych w formacie RAW
- słaby tryb zdjęć seryjnych
- stosunkowo słaba skuteczność stabilizacji
- brak podglądu na żywo
Przykładowe zdjęcia