Nikon P6000 posiada obiektyw o zakresie ogniskowych 6–24 mm. Odpowiada to zakresowi 28–112 mm dla klatki 35 mm. Trochę w nietypowy sposób została rozwiązana kwestia wartości przysłony w testowanym aparacie. Nie znajdziemy w nim typowych wartości, do których przyzwyczajona jest większość fotografów. Dla najszerszego kąta, zakres przysłon obejmuje f/2.7–f/7.2 czyli w sumie 3 EV, z krokiem 1/3 EV. Dla najdłuższej ogniskowej zakres przysłon wynosi tylko 1 EV (f/5.9–f/7.7). Dla różnych wartości długości ogniskowej odnajdziemy zupełnie różne zestawy dostępnych wartości przysłony.

Podczas testowania optyki Nikona zdjęcia wykonywaliśmy na 4 różnych długościach ogniskowej. Wyliczmy je poniżej podając jednocześnie dokładne wartości przysłony, na jakich był testowany aparat.

• 28 mm (f/2.7, f/3.6, f/5.1, f/7.2)
• 47 mm (f/3.5, f/3.7, f/5.2, f/7.4)
• 77 mm (f/4.7, f/5.5, f/7.8)
• 112 mm (f/5.9, f/7.7)

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości prowadzimy na podstawie zdjęć odpowiedniej tablicy testowej. Zdjęcia robione są dla różnych ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie używając programu Imatest, obliczamy rozdzielczość, wykorzystując kontury położone w centrum i na brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Na szczęście NikonP6000 pozwala na zapisywanie surowych plików, co pozwoliło na uzyskanie miarodajnych wyników. Na poniższych wykresach prezentujemy rezultaty naszych pomiarów otrzymane dla plików RAW. Pierwszy wykres dotyczy centrum, drugi natomiast brzegu kadru.

Brak możliwości zapisywania plików RAW w modelu P5100 nie pozwala na bezpośrednie porównanie wyników otrzymanych dla P6000 do jego poprzednika. Zdecydowaliśmy się zatem na konfrontację z testowanym niedawno Canonem G10. Mimo że G10 posiada matrycę o rozdzielczości 14.7 Mpix to jednak jak pokazały wyniki naszego testu, rozdzielczość nie uległa poprawie w stosunku do modelu G9 z matrycą 12 Mpix. Czy zatem 13.5 Mpix zastosowane w testowanym Nikonie przekłada się jakoś na lepsze wyniki. Okazuje się że nie. Jeśli chodzi o wyniki z krótszych zakresów ogniskowych, to dla większości wartości przysłony, wyniki z centrum kadru otrzymane dla Nikona P6000 są na porównywalnym poziomie z analogicznymi wynikami dla G10. Ten ostatni jednak zanotował zadziwiająco dobry wynik (i znacznie lepszy od P6000) dla maksymalnego otworu przysłony, dla krótszych długości ogniskowych. Z drugiej jednak strony G10 ze względu na bardzo duży astygmatyzm dla dłuższych ogniskowych wypadł gorzej niż P6000.

Sytuacja dla brzegu kadru wygląda gorzej z punktu widzenia P6000. Przegrywa on konfrontację z G10 w tej kategorii. Można stwierdzić, że wyniki otrzymane dla P6000 po raz kolejny potwierdzają absurd wojny na megapiksele w kompaktach. Pod względem rozdzielczości nic nie zyskujemy, a jak przekonamy się w kolejnym rozdziale to tracimy na zaszumieniu obrazu.

Na koniec części dotyczącej rozdzielczości, prezentujemy również wyniki uzyskane dla plików JPEG zapisanych z zerowym wyostrzaniem.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

JPEG
47 mm, f/3.7	112 mm, f/7.7

Autofokus

W Nikonie P6000 mamy do dyspozycji dwa tryby pracy autofokusa: pojedynczy lub ciągły. Dostępne są również 4 tryby wyboru pola AF. Podstawowym i jednocześnie domyślnym jest tryb automatyczny. Kolejnym trybem jest wykrywanie twarzy, w którym aparat ustawia ostrość na znalezionej w kadrze twarzy. W sytuacji kiedy aparat wykrywa ich kilka w kadrze, ostrość ustawiana jest na twarzy znajdującej się najbliżej. Aparat może również pracować w trybie ramki centralnej, wówczas ostrość ustawiana jest na obiekcie znajdującym się w środku kadru. Ostatni tryb, z którego można skorzystać to tryb manualny, pozwalający na ręczny wybór położenia ramki ostrości. Możemy wówczas wybierać z 99 dostępnych położeń ramki.

Podczas testów autofokus nie sprawiał problemów. W warunkach studyjnych nie zanotowaliśmy żadnych wpadek, zatem pod względem celności nasza ocena jest wysoka. Przy słabym oświetleniu jednak autofokus miewa problemy z ustawianiem ostrości, a lampka wspomagająca pomaga jedynie w przypadku ogniskowania na obiektach położonych w niewielkiej odległości od aparatu.

Aberracja chromatyczna

W Nikonie P6000 notujemy całkiem spory rozrzut wyników jeśli chodzi o aberrację chromatyczną. Dla najkrótszej ogniskowej aberracja jest na poziomie uznawanym przez nas za duży, przy czym nieznacznie spada w miarę przymykania przysłony. Zwiększanie ogniskowej powoduje na szczęście spadek tego niepożądanego efektu. Dla 47 mm wyniki plasują się już w dolnej strefie stanów średnich. Zakres małej aberracji chromatycznej Nikon osiąga dla długiego zakresu ogniskowych, przy czym najniższe wartości zanotowaliśmy dla ogniskowej 77 mm.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej, przedstawiające krawędzie czerni i bieli na zdjęciach z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej.

28 mm, f/2.7	77 mm, f/4.7

Dystorsja

W Nikonie P6000 mamy do czynienia wyłącznie z dystorsją beczkową. Dla najkrótszej długości ogniskowej osiąga ona wartość -3.41%. Zwiększanie ogniskowej powoduje szybki spadek dystorsji. Dla ogniskowej 47 mm notujemy wyniki na poziomie -1.61%. Przy ogniskowej 77 mm wartość dystorsji wynosi już tylko -0.6% a przy 112 mm -0.25%.

Poniżej prezentujemy wygląd naszej tablicy testowej dla wszystkich przetestowanych długości ogniskowej.

28 mm

47 mm

77 mm

112 mm

Nikon P6000 posiada opcję redukcji zniekształceń. Jej uruchomienie znacznie zmniejsza efekty dystorsji Dla ogniskowej 28 mm wyniki pomiarów pokazują wartość tylko -0.5%. Po zwiększeniu ogniskowej do 47 mm wartość dystorsji spada do -0.05%. Dla ogniskowej 77 mm notujemy dystorsję na poziomie -0.1% a przy najdłuższej ogniskowej -0.08%. Poniżej przedstawiamy zdjęcia tablicy testowej zapisane po uwzględnieniu korekcji zniekształceń.

28 mm

47 mm

77 mm

112 mm

Koma i astygmatyzm

W Nikonie P6000 koma jest w zasadzie niezauważalna. Jak widać na poniższych wycinkach naszych zdjęć testowych diody, trudno się doszukać zniekształceń obrazu na brzegach kadru spowodowanych omawianym efektem.

28 mm, centrum	28 mm, brzeg
47 mm, centrum	47 mm, brzeg
77 mm, centrum	77 mm, brzeg
112 mm, centrum	112 mm, brzeg

Co prawda astygmatyzm, w większości pomiarów utrzymuje się on na poziomie kilku procent, to jednak dla najkrótszej ogniskowej zanotowaliśmy średni astygmatyzm na poziomie powyżej 14%. Niestety jest to wynik zaliczany przez nas jako duży i potencjalny użytkownik P6000 powinien być świadom tej wady optyki testowanego Nikona.

Winietowanie

Winietowanie w Nikonie P6000 utrzymuje się na przyzwoitym poziomie. Najgorszy wynik niemal 30% (-1.01 EV) notujemy dla najkrótszej ogniskowej i maksymalnie otwartego otworu przysłony. Jej przymykanie zmniejsza na szczęście ten efekt i dla f/3.6 winietowanie wynosi już 17.3% (-0.55 EV) by dla przysłon f/5.1 i f/7.1 osiągnąć podobne wartości około 13.6% (-0.42 EV). Dla środkowego zakresu ogniskowych spadek oświetlenia w rogach kadru utrzymuje się na poziomie poniżej 10%. Dla 47 mm i przysłony f/3.5 osiągamy poziom 9.6% (-0.29 EV). Dla f/3.7 winietowanie wynosi 9.3% (-0.28 EV) natomiast dla f/5.2 wartość ta spada do 7.2% (-0.22 EV). Najmniejszą wartość, wynoszącą 6.8% (-0.2 EV), osiągamy dla f/7.4 i jest to jednocześnie najniższy wynik w naszych testach. Dla ogniskowej 77 mm dla kolejnych przysłon f/4.7, f/5.5 i f/7.8 dostajemy odpowiednio 9.2% (-028 EV), 8.4% (-0.25 EV) oraz 8.8% (-0.27 EV). Zwiększenie długości ogniskowej skutkuje niewielkim wzrostem winietowania. Dla 112 mm i przysłony f/5.9 dostajemy wartość 11.3% (-0.35 EV). Dla f/7.7 wynik jest zbliżony i wynosi 10.9% (-0.33 EV).

Tradycyjnie dla wizualnej ocen sytuacji, poniżej prezentujemy miniaturki zdjęć testowych.

28 mm, f/2.7	28 mm, f/7.2
47 mm, f/3.5	47 mm, f/7.4
77 mm, f/4.7	77 mm, f/7.8
112 mm, f/5.9	112 mm, f/7.7

Odblaski

Obiektyw Nikona P6000 zawiera 9 elementów ułożonych w 7 grupach (w tym 2 soczewki ED). W testach efektu odblasków pojawiających się przy zdjęciach pod ostre światło, szukamy takiej konfiguracji w której efekt ten jest największy. Poniższe zdjęcia prezentują wyniki dla czterech długości ogniskowych.

28 mm, f/2.7

47 mm, f/3.5

77 mm, f/4.7

112 mm, f/5.9

Widać wyraźnie, że nie jest wesoło w tej kategorii. Co prawda dla ogniskowej 28 mm trudno narzekać na odblaski gdyż są one ledwie zauważalne, to jednak już dla 47 mm rozmiar i intensywność blików wzrasta. Dla ogniskowych 77 mm i 112 mm sytuacja jeszcze się pogarsza. Rozmiar odblasków jest znaczny, a ich intensywność również wzrosła. Potencjalni użytkownicy Nikona P6000 powinni zatem unikać zdjęć pod ostre światło gdyż efekt końcowy może przypominać to co zaprezentowaliśmy powyżej.

Makro

Nikon P6000 posiada tryb makro pozwalający na fotografowanie obiektów z minimalnej odległości 2 cm. Przełączenie aparatu w tryb makro powoduje pojawienie się dodatkowego oznaczenia przy wskaźniku zoomu. Wskazuje ono miejsce w którym należy ustawić zoom aparatu by móc fotografować z minimalnej odległości 2 cm. Poniżej prezentujemy zdjęcie monety dwuzłotowej, wykonane w trybie makro.

Makro 38 mm