Olympus E-30 - test aparatu
2. Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność
Olympus E-30 wyglądem przypomina E-3, jest jednak odrobinę niższy oraz
sprawia wrażenie mniej masywnego i mniej wytrzymałego. Koło nastaw w
E-30 przypomina o jego mniejszym zaawansowaniu w szeregu lustrzanek. W
stosunku do E-3, korpus E-30 jest jaśniejszy i mniej matowy. Nawet gorąca
stopka nie jest czarna, a standardowo w kolorze srebrnym. E-30 ma
mniejszą muszlę okularową i inaczej wyprofilowane przyciski oraz uchwyt.
Zasilanie i gniazda
W Olympusie E-30 do dyspozycji mamy następujące złącza:
- złącze PC umożliwia podłączenie lampy błyskowej wyposażonej w przewód synchronizacyjny,
- wielofunkcyjne złącze cyfrowe USB służące do: połączenie aparatu z komputerem/drukarką, poprzez kabel USB/AV do połączenia z telewizorem i urządzeniami projekcyjnymi, podłączenia wężyka spustowego o oznaczeniach RM-UC1,
- wejście DC do podłączenia zasilacza AC-1.
Jak już wspomnieliśmy, stałe zasilanie aparatu może nam zagwarantować
zasilacz sieciowy AC-1. W przeciwieństwie do modeli E-420/E-520,
E-30 jest kompatybilny z pionowym uchwytem HLD-4. Przypominamy, że ten sam
uchwyt pasuje do modelu E-3.
E-30 ma dwa gniazda kart pamięci: xD-Picture Card i Compact Flash typu I i II. Możliwe jest też korzystanie z dysków Microdrive z systemem plików FAT 16/32. Rodzaj karty na jaką mają być zapisywane zdjęcia wybieramy bezpośrednio w panelu sterowania lub w menu. Jeśli w aparacie jest tylko jedna karta, jej rodzaj jest automatycznie rozpoznawany. Istnieje możliwość kopiowania wszystkich danych z jednej karty na drugą, ale automatyczny zapis na drugi nośnik po zapełnieniu pierwszego jest niemożliwy. W takiej sytuacji trzeba ręcznie przestawić typ nośnika.
Przyciski
Układ przycisków w E-30 jest połączeniem rozmieszczenia przycisków z
aparatów E-3 i E-520. Na górze znajdziemy analogiczne jak w E-520 koło
nastaw z trybami: P, A, S, M, Auto, Portret, Krajobraz, Makro, Sport,
Nocny portret i tryb ART/SCN, który daje użytkownikowi możliwość wyboru
jednego z jedenastu automatycznych trybów uproszczonego fotografowania
(Dzieci, Jasna gradacja, Ciemna gradacja, Tryb DIS, Makro, Świeczka,
Zachód słońca, Fajerwerki, Dokumenty, Panorama, Plaża i śnieg) lub z
sześciu artystycznych filtrów (Pop Art, Jasna tonacja, Ciemna tonacja,
tryb DIS, Makro-Przyroda, Przy świecach). Przyciskiem podnoszącym lampę błyskową można bezpośrednio regulować kompensację błysku i tryb pracy lampy. W okolicach spustu migawki
odnajdziemy pokrętło sterujące i przyciski: ISO, kompensacji ekspozycji,
balansu bieli i podświetlania ekranu monochromatycznego.
Po lewej stronie wizjera są dwa przyciski: autofokusu/drukowania i pomiaru światła/trybu fotografowania. Do wizjera przylega także małe pokrętło, czyli regulator dioptrażu. W zasięgu prawego kciuka znajduje się drugie pokrętło sterujące, które w trybie podglądu zdjęć odpowiada za ich powiększanie. Obok są dwa przyciski: funkcyjny i wyboru punktu AF, a poniżej: blokada ekspozycji i błysku (AEL/AFL) oraz przycisk podglądu zdjęć. Pod nimi jest zbiór czterech przycisków kierunkowych w środku których jest przycisk OK. Wokół nich natomiast, konstruktorzy umieścili włącznik aparatu. Nieco niżej odnajdziemy przycisk włączający stabilizację matrycy. Pod wyświetlaczem znajduje się rząd przycisków: usuwanie zdjęć, INFO, MENU i podgląd obrazu na żywo.
Menu
Zakładki w menu są ustawione w pionie i trzeba je przewijać w górę i w dół. To nie jest najwygodniejszy układ, co udowodniły Canon i Sony wprowadzając dużą ilość poziomych zakładek. Ich obsługa jest o wiele bardziej przyjemna i, co najważniejsze, szybsza. Olympus jednak pozostaje przy tradycyjnym dla E-Systemu wyglądzie menu.
E-30 ma 5 zakładek: dwie zakładki ustawień fotografowania,
zakładka odtwarzania zdjęć i dwie zakładki menu użytkownika, czyli
zbiór szczegółowych ustawień aparatu.
Menu fotografowania:
- ustawienia karty - formatowanie lub usuwanie wszystkich zdjęć z karty,
- reset ustawień,
- tryb obrazu - regulacja trybów: vivid, natural, muted, portret, monotone, custom pod względem kontrastu, ostrości, nasycenia i tonacji zdjęcia (zakres regulacji mieści się w przedziale od -2 do +2 ze skokiem jednostkowym),
- gradacja - regulacja jasności na zdjęciu, dostępne są ustawienia: auto, gradacja normalna, wysoka lub niska,
- jakość zdjęcia - zapis RAW, JPEG Large/Normal/Small z kompresją Fine/Normal, kombinacje RAW+JPEG,
- balans bieli - więcej w rozdziale 5,
- ISO - auto, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200
- redukcja szumu przy długich czasach (off, on, auto),
- redukcja szumu przy wysokich ISO (off, niska, standard, wysoka),
- pomiar światła - więcej w rozdziale 3,
- RC Mode - tryb bezprzewodowego błysku,
- kompensacja lampy błyskowej - +/-3 EV, skok 1/3 EV,
- tryb AF - pojedynczy, ciągły, ręczny, pojedynczy plus ręczny, ciągły plus ręczny,
- obszar AF - wybór punktu AF,
- anti-shock - funkcja wstępnego podnoszenia lustra (off, od 1 do 30 s),
- AE BKT - braketing ekspozycji,
- WB BKT - braketing balansu bieli,
- FL BKT - braketing błysku,
- ISO BKT - braketing czułości,
- wielokrotna ekspozycja.
Menu odtwarzania:
- ustawienie ilości wyświetlanych jednorazowo zdjęć na ekranie (1, 4, 9, 16, 25, 49 lub 100),
- autoobracanie,
- edycja zdjęć - regulacja cieni, redukcja czerwonych oczu, kadrowanie, przerabianie zdjęcia do postaci czarno-białej lub sepii, regulacja nasycenia, skalowanie, zmiana proporcji obrazu,
- drukowanie,
- kopiowanie zdjęć z karty CF na xD lub odwrotnie,
- usuwanie ochrony zdjęć.
Pierwsza zakładka menu użytkownika składa się z 9 grup oznaczonych literami od A do I:
- A - AF/MF
- podświetlanie AF,
- określenie kierunku obracania pierścienia ustawienia ostrości,
- blokada C-AF,
- wskaźnik pola AF,
- czułość AF,
- kierunek wyboru punktu AF,
- reset obiektywu,
- wyłączenie AF w trybie Bulb,
- ustawienie AF w trybie Live View,
- B - Przyciski/Pokrętła: przypisywanie funkcji i ustawienia przycisków,
- C - Wyzwalanie/Tryb seryjny
- włączenie priorytetu zwalniania migawki w trybie AF-S lub AF-C,
- prędkość zdjęć seryjnych,
- D - DISP/Dźwięk/PC
- włączenie dźwięku,
- czas uśpienia aparatu,
- wyłączenie LCD,
- wyłączenie aparatu po 4 godzinach,
- tryb USB,
- nocne kadry,
- prędkość zdjęć seryjnych w trybie LV,
- włączenie rozpoznawania twarzy,
- określenie rodzaju informacji wyświetlanych na monitorze w trybie podglądu zdjęć i LV,
- wskaźnik pomiaru światła,
- E - EXP/ISO
- krok EV: 1/3, 1/2 lub 1, krok ISO,
- określenie zakresu ISO Auto,
- wybór trybu fotografowania dla ISO Auto,
- określenie pomiaru przy AEL,
- ustawienie maksymalnego czasu fotografowania w trybie Bulb,
- F - Błysk
- wybór czasu synchronizacji błysku,
- połączenie kompensacji ekspozycji i kompensacji błysku,
- włączenie automatycznego podnoszenia się lampy błyskowej,
- G - Jakość/Kolor/WB
- włączenie lub reset kompensacji WB,
- wybór przestrzeni kolorów: sRGB lub AdobeRGB,
- korekcja winietowania obiektywu,
- określenie jakości i rodzaju zdjęć,
- proporcje obrazu,
- H - Nagrywanie/Kasowanie
- włączenie funkcji szybkiego kasowania,
- ustawienie usuwania przy zdjęciach RAW+JPEG,
- nazwa plików,
- priorytet TAK lub NIE,
- ustawienie rozdzielczości dla drukowanych zdjęć,
- I - Użyteczności
- czyszczenie matrycy,
- wykrywanie WB,
- regulacja autofokusu,
- fleksja ekspozycji,
- typ baterii, ostrzeżenie wyczerpania akumulatora,
- korekta poziomu wskaźnika pomiaru światła.
Druga zakładka menu użytkownika zawiera:
- ustawienia zegara,
- wskazanie typu priorytetowej karty pamięci,
- edycję nazwy plików,
- regulację LCD,
- wybór języka,
- wybór wyjścia wideo,
- określenie czasu wyświetlania zdjęcia,
- mapowanie gorących pikseli,
- wersję oprogramowania.
Wyświetlacze
Podobnie jak Olympus E-3, E-30 ma w pełni obrotowy wyświetlacz LCD. W
najnowszym Olympusie jego przekątna wynosi 2.7 cala, a rozdzielczość
230000 punktów. Jest jaśniejszy i bardziej kontrastowy niż wyświetlacz w
E-3. Jakością obrazu nadal jednak nie dorównuje panelom chociażby z
Nikona D200.
Bardzo użyteczny w E-30 jest panel sterowania. Wyświetlane są w nim najważniejsze i najczęściej zmieniane funkcje. Aktywujemy go przyciskiem OK, a za pomocą przycisków kierunkowych poruszamy się po nim. Skupienie takiej ilości funkcji w jednym miejscu umożliwia łatwe i szybkie sterowanie aparatem.
Ilość informacji w trybie podglądu zdjęć jest wyświetlana na pięć sposobów. Na zdjęciu pokazywane są obszary niedoświetlone i prześwietlone. Wyświetlany jest histogram jasności na całym ekranie, lub cztery histogramy RGBY jednocześnie razem z parametrami ekspozycji.
W trybie Live View do dyspozycji są trzy ustawienia autofokusu podobnie jak w E-520:
- Imager AF - wciśnięcie do połowy spustu migawki powoduje, że ostrość jest ustawiana przy pomocy matrycy. Naciśniecie całkowite wykonuje ekspozycję.
- AF Sensor - po całkowitym wciśnięciu spustu następuje ustawienie ostrości przy pomocy czujnika AF i fotografowanie,
- Hybrid AF - dwa etapy ustawiania ostrości, w którym najpierw, przy wciśnięciu spustu migawki do połowy, przy użyciu matrycy ustawiana jest przybliżona ostrość, a następnie po dociśnięciu spustu zaczyna działać czujnik AF i wykonane zostaje zdjęcie.
Olympus E-30 ma monochromatyczny panel LCD. Jego wielkość, ilość informacji i ich rozmieszczenie jest bardzo zbliżone do tego co prezentuje E-3. Pełny schemat panelu monochromatycznego przedstawiamy poniżej.
Wizjer
Wizjery w E-30 i E-3 wydają się być takie same. Nie różnią się
rozmieszczeniem i liczbą ikon, a przy bezpośrednim porównaniu trudno
dostrzec różnice w dawanym przez nie obrazie. Parametry techniczne w
specyfikacji mówią jednak co innego. W E-30 odległość źrenicy wyjściowej
wynosi aż 24.2 mm, a powiększenie 1.02x. Dla E-3 było to odpowiednio
20 mm i 1.15x. Producent nie gwarantuje już pełnego pokrycia pola
widzenia jak to było w E-3, a 98-procentowe. Zakres regulacji
dioptrii nie uległ zmianie i wynosi od -3 do +1 1/m.