Duży poziom szumu na zdjęciach JPEG z E-620 potwierdzają pomiary wykonane programem Imatest. Już przy ISO 200 szum jest dostrzegalny, a wraz ze wzrostem czułości, dość szybko rośnie. Z pomiarów wynika, że na wysokich czułościach jest on nawet minimalnie większy niż dla E-30. Wizualnie trudno jest jednak te różnice dostrzec, bo różnica w stosunku do poziomu szumu jest mała.

W Olympusie E-620 znajdziemy trzy stopnie odszumiania. Poniżej pokazujemy działanie tego procesu na zdjęciach JPEG wykonanych przy czułości ISO 3200.

3200 ISO
NR Off
NR Słabo
NR Standard
NR Mocno

Olympusy E-620 i E-30 mają te same 12-megapikselowe matryce. Na zdjęciach JPEG widzieliśmy, że między nimi nie ma znaczących różnic w poziomie szumu. Czy ze zdjęciami zapisanymi w formacie RAW jest podobnie? Spójrzmy na poniższe porównanie.

100 ISO
E-620
E-30
E-3
D300
200 ISO
E-620
E-30
E-3
D300
400 ISO
E-620
E-30
E-3
D300
800 ISO
E-620
E-30
E-3
D300
1600 ISO
E-620
E-30
E-3
D300
3200 ISO
E-620
E-30
E-3
D300
6400 ISO
D300

Zarówno pomiary jak i wizualna ocena poziomu szumu na zdjęciach RAW z E-620 i E-30 pokazują podobne zachowanie w obu aparatach. Widać natomiast różnicę w zastosowanym kontraście lub wyostrzeniu. Ostrzejsze, czy też bardziej kontrastowe zdjęcia powyżej ISO 800 daje E-30. W przeciwieństwie do E-30, E-620 w całym zakresie czułości utrzymuje stałą jakość zdjęć, abstrahując oczywiście od naturalnego wzrostu szumu.

Niezmiernie cieszy nas, że w E-620 nic nienaturalnego w systemie obrazowania nie widać. Wzrost szumu na poziomie E-30 był natomiast do przewidzenia. Szum, tak jak w przypadku JPEG-ów, pojawia się już przy ISO 200. Potwierdzają to pomiary, które pokazują, że w okolicach tej czułości przekracza on 1%. Od ISO 400 jego poziom przewyższa poziom szumu z E-3. Pocieszające jest to, że ten szum ma strukturę drobnoziarnistą i mimo jego dużych wartości liczbowych, nie degraduje mocno obrazu. Niestety ilość szumu jaka pojawia się przy ISO 1600 i 3200 mocno ogranicza użycie tych czułości.

Pomiary na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów pokazują nieco mniejszy szum niż na 24-bitowych. Jest on jednak nieco większy niż w przypadku E-30. Reasumując, musimy napisać to, co w teście E-30. Nowa 12-megapikselowa matryca zastosowana w Olympusach prezentuje się zauważalnie słabiej w stosunku do 10-megapikselowej z E-3. Tak jak można było się spodziewać, dodatkowe 2 miliony pikseli spowodowały wzrost szumu i pogorszenie jakości obrazu, nie dały zaś żadnego zysku w rozdzielczości. Na szczęście w E-620 nie występują już żadne problemy z ostrością obrazu jakie występowały w E-30.

Darki

Olympus E-620 zapisuje RAW-y w postaci 12-bitowej. To odpowiada maksymalnemu poziomowi sygnału równemu 4096. Po wykonaniu 3-minutowych ekspozycji bez dopływu światła, RAW-y zostały wywołane programem dcraw, ale tak, aby uzyskać obraz jeszcze sprzed interpolacji. Sygnał w 48-bitowych plikach ograniczyliśmy jednak do zakresu od 0 do 255, tak aby pokazać to co najważniejsze. Biel na tych zdjęciach odpowiada wartościom wyższym niż 255. Oś pionowa histogramów dla zdjęć RAW ma zakres od 0 do 100000 zliczeń.

Darki zapisane w aparacie w formacie JPEG nie zostały przez nas poddane żadnym obróbkom. Odpowiednie dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej, ponieważ taka skala pozwala na lepsze zobrazowanie sygnału bliskiego zeru.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)

Statystyka darków z E-620 wygląda bardzo podobnie do tej, jaką widzieliśmy w teście E-30. Średni poziom sygnału na darkach szybko rośnie wraz ze wzrostem ISO. Takiej sytuacji nie obserwowaliśmy u E-520, który ma analogiczną, 10-megapikselową matrycę jak E-3. U większości aparatów średni sygnał pozostaje na mniej więcej stałym poziomie, a przy wykonywaniu ekspozycji z tym samym czasem, wraz ze wzrostem ISO rośnie odchylenie standardowe. W E-30 odchylenie standardowe rośnie wolniej niż w E-520, ale jak już wspomnieliśmy rośnie poziom sygnału.