Sony A65 to w pewnym sensie połączenie cyfrowego aparatu kompaktowego z lustrzanką. Kształt korpusu, wygląd, układ przycisków i możliwości fotograficzne odpowiadają tradycyjnej lustrzance. Aparat nie ma jednak wizjera optycznego, a fotografowanie i kadrowanie odbywa się za pomocą Live View na LCD lub elektronicznym wizjerze. To właśnie system oparty o podgląd obrazu na żywo jest funkcją zaczerpniętą z aparatów kompaktowych. Obecność półprzepuszczalnego lustra kwalifikuje jednak ten aparat jako lustrzankę, choć trzeba zdawać sobie sprawę z nietradycyjnej funkcjonalności takiego rozwiązania.

Szkopuł tkwi w elektronicznym wizjerze. Jak już pisaliśmy w poprzednim rozdziale, ma on swoje wady i zalety. Najtrudniej jest go zaakceptować osobom przyzwyczajonym do optycznych wizjerów w tradycyjnych lustrzankach, bo mimo wysokiej rozdzielczość elektronicznego wizjera w A65, nadal widać różnice w stosunku do optyki. Natomiast osoby przyzwyczajone do fotografowania z użyciem podglądu obrazu na żywo, powinny być tym aparatem zachwycone.

Obiektywy

----- R E K L A M A -----

Obiektywy systemu Alpha firmowane są przez Sony i niemiecką firmę Carl Zeiss. Ich asortyment można przejrzeć zaglądając do naszej bazy obiektywów. System Sony cały czas się rozwija, a dodatkowo posiłkować się można obiektywami produkowanymi wcześniej przez Konica-Minolta.

Jak zawsze należy przypomnieć o niezależnych producentach obiektywów. Wśród produktów takich firm jak Sigma, Tamron czy Samyang na pewno znajdzie się wiele ciekawych pozycji na mocowaniu Sony Alpha.

Szybkość

Sony A65 nie ma większych problemów z szybkością działania. Niemal natychmiast po uruchomieniu, aparat jest gotowy do wykonywania zdjęć. Bardzo szybki autofokus pozwala na swobodne fotografowanie z szybkością, jaką oferują tradycyjne lustrzanki segmentu amatorskiego. Aparat nie blokuje się przy zapisywaniu zdjęć, a po naciśnięciu przycisku podglądu zdjęć od razu wyświetlany jest obraz, który szybko można powiększyć i przejrzeć. Usunięcie pojedynczego zdjęcia jest natychmiastowe, a kilka sekund, w zależności od szybkości karty, trwa grupowe usuwanie lub formatowanie.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z kartą Sandisk Memory Stick PRO-HG Duo Extreme III 8 GB przy czułości wynoszącej 1600 ISO i czasie migawki ustawionym na 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 24 MB, a pliki JPEG w jakości FINE o rozdzielczości 6000×4000 pikseli około 8 MB.

Sony A65 ma dwa tryby fotografowania seryjnego. Pierwszy znajdujący się pośród trybów migawki, pozwala na wykonywanie do 8 kl/s. Przy zapisie JPEG prędkość ta utrzymuje się przez pierwsze dwie sekundy, po czym aparat zwalnia do około 2 kl/s. W przypadku RAW-ów bufor zapełnia się po nieco ponad 1.5 sekundy. Mała statystyka dla 30-sekundowego testu przedstawia się następująco (w nawiasie podana jest średnia prędkość):

• 76 zdjęć JPEG (2.53 kl/s),
• 35 zdjęć RAW (1.17 kl/s).

Drugi tryb zdjęć seryjnych umiejscowiono na kole nastaw. Dzięki niemu można fotografować z prędkością aż 10 kl/s, przy czym działa on jak tryb priorytetu przysłony: można ustawić wartość przysłony i czułość, ale czas ustawiany jest automatycznie. Z tą szybkością aparat rejestruje 13 zdjęć JPEG lub 12 RAW-ów po czym zdecydowanie zwalnia. W trakcie 30 sekundowego testu aparat zarejestrował następującą ilość zdjęć:

• 69 zdjęć JPEG (2.30 kl/s),
• 33 zdjęć RAW (1.10 kl/s).

JPEG

RAW

JPEG FAST

RAW FAST

Stabilizacja obrazu

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć na każdym czasie ekspozycji z szerokiego zakresu czasów. Serię robimy raz z włączoną, a drugi raz z wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy w formie procentowej stosunku liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii. Odległość między dwoma krzywymi na wykresie jest miarą skuteczności stabilizacji. Zero na skali poziomej odpowiada najkrótszej ekspozycji czyli czasowi 1/80 sekundy. Test wykonywany był z obiektywem Sony 50 mm f/1.4.

Skuteczność stabilizacji w Sony A65 jest bliska 3 EV. Jest to bardzo dobry wynik jak na system stabilizacji matrycy.

Czyszczenie matrycy

System automatycznego czyszczenia matrycy sprawdza się chyba dobrze, ponieważ przez okres testów A65 nie musieliśmy ręcznie usuwać kurzu. Przed zabrudzeniami matrycę chroni powłoka antystatyczna i elektromagnetyczny mechanizm wibracyjny, który uruchamia się przy każdorazowym wyłączeniu aparatu.

Lampa błyskowa

Sony A65 posiada wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 10 m (ISO 100). Czas ładowania wynosi około 3 sekundy, a szerokość kątowa błysku odpowiada polu widzenia dla ogniskowej 18 mm. Siłę błysku możemy regulować w przedziale od −2 do +2 EV ze skokiem 1/3 EV. Lampa błyskowa w A65 może pracować w następujących trybach:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja z tylną kurtyną migawki,
• błysk bezprzewodowy.

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia wykonane z obiektywem Sony 50 mm f/1.4 w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

M	P
A65 + Sony 50 mm f/1.4

Autofokus

W Sony A65 zastosowano 15-punktowy autofokus (z trzema punktami krzyżowymi), działający na zasadzie pomiaru TTL z detekcją fazy. Jego zakres czułości zawiera się w przedziale od −1 do 18 EV (przy odpowiedniku ISO 100). Punkty AF zostały zgrupowane w trzy strefy: centralną (5 punktów) i dwie boczne (po cztery punkty). Wspomaganie autofokusu umożliwia wbudowana lampa błyskowa, której zasięg wynosi od 1 do 5 metrów. Czujniki znajdujące się przy wizjerze powodują, że autofokus może automatycznie ustawiać ostrość po przyłożeniu oka do wizjera.

Przełącznik AF/MF po lewej stronie obudowy włącza działanie autofokusu. Natomiast wyboru trybu pracy autofokusu dokonujemy w menu funkcyjnym. Do dyspozycji są: autofokus pojedynczy, automatyczny oraz ciągły. W menu funkcyjnym znajdziemy również opcje dotyczące wyboru punktu AF. Wybierać możemy spośród następujących opcji:

• Szeroki – aparat sam wybiera, które z piętnastu punktów zostaną użyte,
• Strefa – po ręcznym wyborze jednej z trzech stref, aparat automatycznie ustawia ostrość w obrębie wybranej strefy,
• Punktowy – użycie tylko centralnego punktu AF,
• Lokalny – możliwość ręcznego wyboru punktu spośród wszystkich 15.

Jak już wspominaliśmy przy okazji omawiania podglądu obrazu na żywo, autofokus w Sony A65 działa bardzo szybko, na poziomie najlepszych lustrzanek amatorskich. Jego skuteczność natomiast ocenimy wykonując standardową w naszych testach serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie, którym w tym przypadku był Sony Carl Zeiss Vario Sonnar 24–70 mm f/2.8 T* SSM, ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Skuteczność systemu ostrości w Sony A65 nie odbiega od średniej w tym segmencie lustrzanek. Aparat ustawia ostrość poprawnie w przeważającej liczbie zdjęć i przy codziennym fotografowaniu rzadko odczuwa się ewentualne pomyłki.

Pomiar światła

System pomiaru światła w Sony A65 działa bardzo dobrze. Dzięki niemu praca z tym aparatem daje fotografującemu bardzo dużo przyjemności, bo nie trzeba zbyt często korygować ekspozycji. Za taki stan rzeczy odpowiada 1200-segmentowy system pomiaru światła o zakresie pracy zawierającym się w przedziale od −2 do 17 EV (dla odpowiednika ISO 100 i obiektywu F1.4). Kompensacji ekspozycji można dokonywać w przedziale od −3 do +3 EV ze skokiem 1/3 EV.

Aparat ma trzy podstawowe tryby pracy pomiaru światła, które można zmienić w menu funkcyjnym:

• pomiar wielosegmentowy,
• pomiar centralnie ważony,
• pomiar punktowy.

Funkcje specjalne

Sony A65 posiada kilka ciekawych trybów fotografowania, którym warto przyjrzeć się bliżej. Są to: Panorama 2D i 3D, filtry kolorystyczne oraz funkcje HDR i DRO.

Panorama
Za pomocą Sony A65 można z ręki wykonywać szerokie panoramy 2- lub 3-wymiarowe. W trakcie panoramowania aparat wykonuje serię zdjęć, które na bieżąco analizuje i łączy ze sobą w szeroki obraz. W menu można określić kierunek w jakim będziemy przesuwać aparat oraz rozdzielczość ostatecznego zdjęcia:

• 2D:
  • Standard – 3872×2160 px lub 8192×1856 px
  • Wide – 5536×2160 px lub 12416×1856 px
• 3D:
  • 16:9 – 1920×1080 px
  • Standard – 4912×1080 px
  • Wide – 7152×1080 px

Jak widać, rozdzielczości panoram w A65 są takie same jak na przykład w ostatnio testowanych 16-megapikselowych A35, czy NEX-C3. Tak więc, 24 miliony pikseli w A65 nie pociągnęły za sobą wyższych i szerszych panoram.

Rozdzielczość tworzonych panoram 2D jest uzależniona od pionowego lub poziomego kadrowania. Ostateczna długość panoramy jest w rzeczywistości uzależniona od tego, z jaką dokładnością przesuwamy aparat i z jaką szybkością. Aby otrzymać pełną panoramę o maksymalnej szerokości, trzeba najpierw dużo poćwiczyć, aby wyczuć szybkość z jaką musimy przesuwać aparat, który w tym czasie robi kolejne zdjęcia składające się na całą panoramę. W momencie, kiedy oprogramowanie nie jest w stanie złożyć całej panoramy, dołączane są czarne klatki, co widać także na poniższych przykładach.

2D

3D

Filtry kolorystyczne
Sony z aparatu na aparat coraz bardziej rozbudowuje filtry kolorystyczne. Za ich pomocą można nadać zdjęciom JPEG niestandardowego wyglądu. Filtr można ustawić w jednym z trybów: P, A, S lub M. Nie jesteśmy wiec ograniczani tylko automatyką ekspozycji. Fotografując z użyciem filtrów nie możemy jednak zapisywać zdjęć RAW. Aparat musi być w trybie zapisu JPEG. Listę filtrów i efekt ich działania przedstawiamy poniżej.

Program

Aparat zabawka: Normalny, Zimny, Ciepły, Zielony lub Magenta

Kolor pop

Posteryzacja: czarno-biała lub kolorowa

Retro

High-key: Miękki

Kolor częściowy: czerwony, niebieski, zielony lub żółty

Czarno-biały – duży kontrast

Miękka ostrość: Niski, Średni lub Wysoki

Malowidło HDR: Niski, Średni lub Wysoki

Czarno-białe o bogatej gradacji

Miniatura: Automatyczne, Górny, Środkowy (Poziomo), Dolny, Prawy, Środkowy (Pionowo) lub Lewy

DRO i HDR
Funkcje HDR i DRO mają za zadanie poprawiać zakres tonalny na zdjęciu JPEG. Różni je jednak sposób w jaki to robią. Funkcja DRO bazuje tylko na jednym wykonanym zdjęciu, natomiast HDR to złożenie 3 fotografii, wykonanych po sobie i różniących się ekspozycją. W menu można określić siłę działania każdej funkcji: poza nastawą automatyczną, w przypadku HDR mamy 6-stopniową skalę, a w DRO skalę 5-stopniową. Efekty działania tych funkcji przedstawiamy poniżej.

Program

DRO Auto

DRO Min.

DRO Maks.

HDR Auto

HDR Min.

HDR Maks.