W marcu tego roku linia SLT doczekała się kolejnego przedstawiciela. Jest nim model A57, który zastąpił zaprezentowaną w sierpniu 2010 Alfę A55. Idea serii SLT opiera się na technologii półprzepuszczalnego lustra, które w przeciwieństwie do zwierciadła w tradycyjnych lustrzankach, pozostaje nieruchome. Do zalet, jakie płyną z takiego rozwiązania można zaliczyć szybki autofocus, który działa w oparciu o detekcję fazy w trybie podglądu na żywo (również podczas nagrywania filmów), a także wysoką prędkość zapisu zdjęć seryjnych.

Rzecz jasna, taka konstrukcja spowodowała konieczność zastąpienia wizjera optycznego elektronicznym. Ten, wraz z wprowadzaniem kolejnych modeli lustrzanek SLT, jest przez producenta udoskonalany poprzez zwiększanie rozdzielczości, powiększenia obrazu i punktu ocznego. Nie da się ukryć, że wizjery EVF znajdują swoich zagorzałych zwolenników. Plusem jest niewątpliwie duża liczba parametrów jakie można na nich wyświetlić podczas kadrowania, jak również dodatków typu cyfrowa poziomica, czy histogram. Tracimy niestety „naturalność” obrazu, jaką zapewnia wizjer optyczny, a także musimy liczyć się ze zwiększonym poborem energii przez aparat.

Nieruchome lustro ułatwia także osiąganie dużych prędkości wykonywania zdjęć seryjnych. Maksymalna prędkość rejestracji to 12 kl/s, choć wartość ta dotyczy jedynie zdjęć JPEG z cyfrowym zoomem o wartości x1.4. Zdjęcia w pełnej rozdzielczości, również w formacie RAW, mogą być zapisywane w tempie 10 kl/s, co jest naprawdę świetnym wynikiem, jak na aparat klasy amatorskiej. W tym momencie największe ograniczenie stanowi wielkość bufora, który stosunkowo szybko ulega zapełnieniu. Niemniej jednak, możemy przypuszczać, że większość fotoamatorów będzie zadowolona z funkcji zdjęć seryjnych, jakie znalazły się w A57.

Kwestia, która prawdopodobnie najbardziej nurtuje naszych Czytelników dotyczy tego, jakich zmian możemy się spodziewać w nowym modelu w stosunku do A55. Naturalnie, pierwsze co rzuca się w oczy to obudowa, która została zapożyczona z nieco wyżej pozycjonowanej Alfy, a mianowicie A65. Zyskaliśmy tym samym większy korpus o lepszej ergonomii, wygodnym uchwycie i nieco bogatszym zestawie przycisków (z opcją zdefiniowania funkcji kilku z nich). Parametry wizjera praktycznie się nie zmieniły, choć zwiększono punkt oczny. Wyświetlacz LCD posiada obecnie proporcje obrazu 4:3 zamiast 16:9 i zachowano możliwość jego wychylenia i obracania.

Aby przekonać się, jak przestawiają się osiągi matrycy oraz inne funkcje nowej Alfy, zapraszamy do lektury następnych rozdziałów testu.

Aparat do testu wypożyczył polski oddział Sony Europe Limited, za co serdecznie dziękujemy.

Opis naszej procedury testowej można znaleźć w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe”. Jeśli pojawią się dodatkowe wątpliwości z tym związane, zachęcamy do lektury artykułu „Często zadawane pytania”.

Porównanie danych technicznych aparatów Sony A57 i A55 a także Nikon D5100 i Pentax K-5 dostępne jest tutaj.