W A57 nie ma możliwości całkowitego wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: niskie, normalne i wysokie. Oprócz nich, istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu, działająca tylko dla JPEG-ów. Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Po aktywowaniu powyższej funkcji zyskujemy jeszcze wyższą czułość: 25600. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech sposobów odszumiania dostępnych w A57, dla najwyższych czułości.

ISO 6400
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 12800
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 25600
Wieloklatkowa redukcja szumu

Szczerze powiedziawszy, spodziewaliśmy się większej skuteczności wieloklatkowej redukcji szumów. Ciężko dostrzec różnicę in plus, niestety spadł za to kontrast zdjęć.

Przyjrzyjmy się zatem zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A57 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z modelu A55 oraz Pentaksa K-5 i Nikona D5100.

80 ISO
K-5
ISO 100
A57
A55
K-5
D5100
ISO 200
A57
A55
K-5
D5100
ISO 400
A57
A55
K-5
D5100
ISO 800
A57
A55
K-5
D5100
ISO 1600
A57
A55
K-5
D5100
ISO 3200
A57
A55
K-5
D5100
ISO 6400
A57
A55
K-5
D5100
ISO 12800
A57
A55
K-5
D5100
ISO 16000
A57
25600 ISO
K-5
D5100

Generalnie, dla niższych czułości (do ISO 400) wszystkie porównywane aparaty zachowują się względnie podobnie. Dla wyższych ISO da się dostrzec przewagę Pentaksa K-5, który wyprzedza obydwa modele Sony, charakteryzując się mniejszymi zakłóceniami obrazu i lepszym poziomem odwzorowania detali. Z kolei w Nikonie dla wysokich ISO widać większe zaszumienie obrazu, jednak utrata szczegółów jest mniejsza niż w A55 i A57.

Porównując A57 do poprzednika, trudno stwierdzić większe różnice w kwestii ilości generowanego szumu. Dopiero przy najwyższych czułościach da się dostrzec niewielką przewagę nowszego modelu.

Sprawdźmy teraz, jak wizualna ocena szumu przekłada się na konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Wyniki pokrywają się z naszymi wcześniejszymi obserwacjami. Porównując wykresy A55 i A57 różnice są niewielkie aż do czułości ISO 3200. Przy ISO 6400 szumy są większe w starszym modelu o ok. 1%, a przy 12800 różnice dochodzą nawet do 3.5%. Podobne wnioski można wysnuć na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych na 48-bitowych TIFF-ach.

Podsumowując tę część testu, dostrzegamy delikatną poprawę osiągów A57 w stosunku do A55, jednak nie jest ona na tyle duża, żeby można mówić o znaczącym ulepszeniu nowego modelu. Co więcej, wyniki Pentaksa K-5 i Nikona D5100, w których także zastosowano 16-megapikselowe matryce (a miały premierę ponad rok temu) są zauważalnie lepsze.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku A57 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
16000

Darki pochodzące z plików RAW wyglądają dość podobnie do tych z testu A55. Tutaj również mamy do czynienia z mocniejszym naświetleniem brzegów matrycy, które prawdopodobnie pochodzi od grzejącej się elektroniki. Poza tym, większych niejednorodności nie zauważamy. Histogramy wygenerowane dla plików z A57 reprezentują charakterystyczny gaussowski rozkład do czułości ISO 3200, dla ISO 6400 obserwujemy już pewne jego odkształcenie. Rozkład dla wyższych czułości jest bardzo szeroki, co informuje nas o bardzo dużym udziale szumu w sygnale. Wyniki pomiarów zebrane w tabelce poniżej pokazują, że dla czułości do ISO 6400 wartości odchylenia standardowego nie przekraczają średniej wartości sygnału. Jednak te ostatnie są niższe od osiągów innych aparatów SLT Sony, np. A35, A55 i A65. Zarówno histogramy, jak i wartości odchylenia standardowego pozwalają przypuszczać, iż czułości ISO 12800 i 16000 mogą być generowane jedynie programowo.

Obserwacja prądu ciemnego na podstawie plików JPEG pokazuje, że podobnie jak w plikach RAW, mamy do czynienia z mocniejszym naświetleniem brzegów matrycy. Szum, który dostrzegamy na przykładach poniżej został oczywiście poddany procesowi jego usuwania, którego nie możemy całkowicie wyłączyć.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
16000