Sigma 18-250 mm f/3.5-6.3 DC OS HSM - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna

Na maksymalnej ogniskowej problemów z dojrzeniem aberracji chromatycznej nie będziemy mieli najmniejszych, bo tam sięga ona dużego poziomu 0.15–0.17% i to w całym zakresie przysłon. Do podobnych wartości wada ta dochodzi dla kombinacji najkrótszej ogniskowej i maksymalnego otworu względnego. Tam jednak, przymykanie przysłony pomaga i powoduje, że aberracja spada do poziomów średnich. Mianem średnich można także określić wartości, jakie notuje obiektyw dla ogniskowych z zakresu 50–120 mm.
Co ciekawe, Sigma prezentuje rezultaty troszkę gorsze niż odnotowane u Tamrona 18–270 mm VC. W jego przypadku też najwięcej problemów było na najdłuższej ogniskowej (aberracja na poziomie 0.15%), ale dla ogniskowych 50–100 mm aberracja potrafiła spadać do wartości małych.
![]() |