W testowanym Pentaksie nie znajdziemy osobnej funkcji wstępnego podnoszenia lustra. Jednak przy korzystaniu z 2-sekundowego samowyzwalacza lub 3-sekundowego opóźnienia przy sterowaniu pilotem, zwierciadło jest unoszone, po czym następuje rozpoczęcie odliczania i dopiero otwarcie migawki.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając plików JPEG z wyostrzaniem ustawionym na najmniejszą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM.

Osiągi K-50 w tej kategorii są na poziomie, którego można się było spodziewać. Maksymalne wartości jakie zanotował testowany aparat sięgają nieznacznie ponad 1500 LWPH, a zatem są na porównywalnym poziomie jak w przypadku Pentaksa K-30. Co więcej, podobnie jak w K-30, również w przypadku jego następcy najniższy stopień wyostrzania JPEG-ów oznacza w zasadzie jego brak. Na wykresach z programu Imatest przedstawiających przebieg profilu na granicy czerni i bieli nie widać typowych lokalnych ekstremów, wskazujących na zastosowanie wyostrzania.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi obiektywu jest dyfrakcja. Warto również przypomnieć, że na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. W tej części testu wykorzystaliśmy dwa obiektywy: Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 ZK oraz Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM. Najwyższe wyniki otrzymane przy pomocy tych obiektywów prezentujemy na poniższym wykresie.

Widać wyraźnie, że wyniki Pentaksa K-50 w tej kategorii są porównywalne z tymi jakie zanotował jego poprzednik. Skoro oba modele mają tę samą matrycę, takich wyników można się było spodziewać. Można także zauważyć, że Nikon 5200 oraz Canon 650D notują wyższe wyniki. W przypadku lustrzanki Nikona mamy jednak do czynienia z matrycą o znacznie większej liczbie pikseli zatem jej przewaga nie powinna dziwić. Również 650D ma sensor o wyższej liczbie pikseli, jednak w tym przypadku różnica w stosunku do K-50 nie jest już taka duża. Czynnikiem mogącym mieć dodatkowy wpływ na wyraźnie wyższe wartości notowane przez lustrzankę Canona jest najprawdopodobniej osłabiony znacznie (przynajmniej w jednym z kierunków) filtr AA. A co można powiedzieć o filtrze AA w testowanym Pentaksie? Spójrzmy na poniższe wykresy, przedstawiające przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF dla jednego z pomiarów wykonanych na surowych plikach.

Zaprezentowane dane wskazują na to, że podobnie jak w modelu K-30, również i tym razem mamy najprawdopodobniej do czynienia z niesymetrycznym filtrem AA. Można zauważyć, że różnica w wartości MTF50 dla poszczególnych składowych jest wyraźna. Ponadto widać, że dla składowej pionowej odpowiedź funkcji MTF w częstości Nyquista sięga niemal 24%, podczas gdy dla składowej pionowej jest na poziomie zaledwie 8%.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.

Obiektyw Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM wykorzystany w niniejszym teście udostępnił sklep Fotozakupy.pl.