Wrażenia te są całkowicie potwierdzone przez nasze pomiary. Na najkrótszej ogniskowej winietowanie trudno dojrzeć nawet na maksymalnym otworze względnym, na którym wynosi ono tylko 12% (−0.37 EV). Znika ono zupełnie po przymknięciu przysłony do f/5.6, gdzie sięga już tylko 5%.

Na ogniskowej 135 mm spadek jasności w rogach kadru jest tylko odrobinę większy. Na maksymalnym otworze względnym (f/4.5) wynosi on 14% (−0.44 EV) i spada do 8% dla wartości przysłony f/5.6. Sytuacja znów poprawia się dla ogniskowej 200 mm. W jej przypadku na f/5.0 winietowanie sięga tylko 11% (−0.34 EV) i zmniejsza się do niezauważalnego poziomu 8% dla przysłony f/5.6. Lekki wzrost winietowania obserwujemy dla ogniskowej 300 mm. Na maksymalnym otworze względnym wynosi ono 14% (−0.43 EV) i spada do 5% dla przysłony f/8.0.

Zobaczmy teraz jak sytuacja wygląda na pełnej klatce. Odpowiednie miniaturki zdjęć wykonanych Canonem EOS 1Ds MkIII zaprezentowane są poniżej.

Bez zapoznawania się z dokładnymi wynikami pomiarów widać, że tutaj problemów jest znacznie więcej i winietowanie trudno nazwać małym. Na kombinacji minimalnej ogniskowej i maksymalnego otworu względnego wynosi ono 38% (−1.37 EV), a po przymknięciu przysłony do f/5.6 zmniejsza się do wartości 16%. Winietowanie robi się niezauważalne dopiero dla f/8.0, gdzie spada do 7%.

W przypadku ogniskowej 135 mm winietowanie na maksymalnym otworze względnym jest podobne do tego widzianego na najkrótszej ogniskowej i wynosi 36% (−1.29 EV). Co ciekawe, tutaj wada ta dość wolno maleje wraz z przymykaniem przysłony. Dla wartości przysłony f/5.6, f/8.0 i f/11 wada ta wynosi odpowiednio 24%, 13% i 7%.

Najwięcej problemów winietowanie sprawi nam na ogniskowej 200 mm, gdzie na maksymalnym otworze względnym osiąga ono wartość 40% (−1.48 EV). Po zastosowaniu przysłony f/5.6 poziom tej wady spada do 33%, a dla f/8.0 sięga wartości 14%. Wada ta robi się niezauważalna dopiero dla wartości przysłony f/11, gdzie wynosi już tylko 6%.

Na maksymalnej ogniskowej i otworze f/5.6 spadek jasności w rogach kadru wynosi 37% (−1.34 EV). Po przymknięciu obiektywu do wartości przysłony f/8.0 wada ta osiąga poziom 14%, a po zastosowaniu przysłony f/11 problem praktycznie znika (6%).

Jak widać duże rozmiary Canona 70–300L nie spowodowały braku problemów z winietowaniem. Jest to tym bardziej zastanawiające, że mniejszy od niego Tamron 70–300 mm VC potrafił sobie w tej kategorii radzić zauważalnie lepiej.