Zobaczmy, na początek, jak obiektyw prezentuje się w centrum kadru. Wartości funkcji MTF50 uzyskane dla ogniskowych 17, 24 i 35 mm oraz dla poszczególnych wartości przysłony są przedstawione na poniższym wykresie.

Obraz, jaki ukazuje się po wykonaniu analizy rozdzielczości w centrum kadru, jest bardzo przyjemny. Obiektyw przede wszystkim zachowuje się dość równo, nie pokazując dużych różnic pomiędzy poszczególnymi ogniskowymi. Na maksymalnym otworze względnym, niezależnie od użytej ogniskowej, obraz jest dobrej jakości, bo uzyskiwane tam wartości MTF50 wynoszą około 38 lpmm. Na przysłonach f/5.6 i f/8.0 obiektyw osiąga maksimum swoich możliwości uzyskując MTF-y na poziomie 39–42 lpmm, co powoduje, że obraz tam uzyskany możemy uznać za bardzo ostry. Do poziomów świetnego czy wybitnego trochę jednak brakuje.

Zobaczmy teraz jak sytuacja wygląda na brzegu matrycy APS-C/DX.

W tym przypadku nie mamy już tak równych osiągów. Najlepsze zachowanie obserwujemy w środku zakresu ogniskowych, a najgorsze na maksymalnej ogniskowej. Powodów do narzekań jeszcze jednak nie ma. Tylko kombinacja maksymalnego otworu i ogniskowej 35 mm daje MTF-y na granicy poziomu przyzwoitości. Wszystkie inne ogniskowe, w przedziale przysłon od f/4.0 do f/11 dają obraz, który możemy uznać za w pełni użyteczny lub nawet dobry.

Kolejny wykres prezentuje zachowanie Tokiny 17–35 mm na brzegu matrycy pełnoklatkowej.

Tutaj rozrzut pomiędzy ogniskowymi jest jeszcze większy. Żadnych zastrzeżeń nie możemy mieć do zachowania w centrum zakresu, gdzie nawet na maksymalnym otworze względnym obraz jest w pełni użyteczny, a po przymknięciu nawet dobry. Na przeciwległym biegunie stoi zachowanie na ogniskowej 35 mm, gdzie nawet zastosowanie przysłony f/8.0 nie wystarcza, aby sprowadzić obraz do poziomu uznawanego przez nas za użyteczny. Ogniskowa 17 mm „niedomaga” tylko na maksymalnym otworze względnym, po przymknięciu MTF-y wspinają się na poziom, do którego nie mamy większych zastrzeżeń.

Podsumowując, śmiało można powiedzieć, że Tokina 17–35 mm wypadła w teście rozdzielczości dobrze. W centrum kadru i na brzegu matrycy APS-C/DX trudno mieć o cokolwiek zastrzeżenia. Na brzegu matrycy pełnoklatkowej najsłabiej wypada ogniskowa 35 mm i jeśli to ma być kompromis, dzięki któremu zachowanie na innych ogniskowych jest lepsze, gotowi jesteśmy się z nim pogodzić.

Na zakończenie prezentujemy wycinki zdjęć naszej tablicy do testowania rozdzielczości pobrane z plików JPEG zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.