Przypomnijmy, że najlepsze obiektywy stałoogniskowe testowane w ten sposób osiągają wyniki na poziomie 73–75 lpmm, a poziom przyzwoitości jest ustawiony w okolicach 42–43 lpmm. Zobaczmy więc, jak na tym tle prezentują się osiągi testowanego obiektywu. Odpowiedni wykres rozdzielczości dla centrum kadru, dla ogniskowych 16, 35 i 55 mm znajduje się poniżej.

Rewelacyjnie wypada tutaj najkrótsza ogniskowa. Już na maksymalnym otworze względnym mamy do czynienia z MTF-ami na poziomie troszkę powyżej 70 lpmm, a na przysłonie f/4.0 osiągnięty rezultat wynosi 73.4 lpmm. To wynik, którego nie powstydziłaby się wysokiej klasy systemowa „stałka”.

Ogniskowa 35 mm niewiele różni się od 16 mm w zakresie przysłon od f/4.0 do f/22. W obu przypadkach mamy bowiem do czynienia ze świetnymi osiągami. Zauważalna różnica jest natomiast obserwowana na maksymalnym otworze względnym, który w środku zakresu ogniskowych wypada gorzej niż na krańcach. Osiągany tam wynik wynoszący prawie 58 lpmm trudno jednak za cokolwiek krytykować – wciąż możemy bowiem mówić o dobrej jakości obrazu.

Ciekawe rzeczy dzieją się na maksymalnej ogniskowej. Na f/2.8 uzyskany rezultat wynoszący prawie 65 lpmm jest bardzo dobry i nie daje najmniejszych powodów do narzekań. Po przejściu do przysłony f/4.0 wyniki jeszcze się poprawiają, choć tutaj nie jest aż tak idealnie jak dla zakresu 16–35 mm. Na f/5.6 notujemy nietypowe minimum lokalne. Trudno nam wyjaśnić jego pochodzenie – nie jest to jednak błąd pomiarowy, bo efekt występował konsekwentnie na wszystkich tablicach do mierzenia rozdzielczości, które użyliśmy w teście. Jeszcze ciekawsze jest to, że podobne minimum lokalne odnotowaliśmy kiedyś w jednym egzemplarzu Fujinona XF 18–55 mm f/2.8–4.0, który trafił do naszej redakcji.

Nawet jednak uwzględniając nietypowe wyniki uzyskane na maksymalnej ogniskowej, nasza ogólna ocena zachowania Fujinona 16–55 mm f/2.8 w centrum kadru jest bardzo wysoka. Dla wszystkich kombinacji przysłon i ogniskowych uzyskiwane wyniki są świetne, a zachowanie na maksymalnym otworze względnym jest na tyle dobre, że model 16–55 mm wypada tutaj zauważalnie lepiej od swojego kuzyna, czyli modelu XF 50–140 mm f/2.8 R LM OIS WR, który też oceniliśmy bardzo wysoko.

Zobaczmy teraz, jak sytuacja wygląda na brzegu kadru. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Widać wyraźnie, że producent zadbał najbardziej o najkrótszą ogniskową, wychodząc z założenia, że w jej przypadku ważna jest dobra jakość obrazu w całym kadrze. Dzięki temu nie mamy tutaj słabych punktów. Już na maksymalnym otworze względnym MTF-y sięgają 50 lpmm, a więc poziom przyzwoitości jest przekroczony wyraźnie. Przymknięcie przysłony powoduje, że jakość obrazu dodatkowo się poprawia.

Ogniskowe 35–55 mm zachowują się podobnie. Co więcej, tym razem minimum lokalne na f/5.6 jest widoczne w obu przypadkach. Wcale nie jest wykluczone, że to efekt dość szybkich zmian wad pozaosiowych wraz ze zmianą przysłony. Nie jest przecież powiedziane, że wraz z jej przymykaniem muszą się one zmniejszać. Jak przekonamy się w następnym rozdziale, poprzeczna aberracja chromatyczna, która wpływa przecież mocno na rozdzielczość obrazu, w niektórych przypadkach rośnie wraz ze zmniejszaniem otworu względnego.

Podsumowując, zachowanie dla ogniskowych 35–55 mm na brzegu kadru nie zachwyca. W zakresie przysłon f/2.8–5.6 MTF-y oscylują na granicy poziomu przyzwoitości i dopiero zastosowanie przysłony f/8.0 pozwala osiągać wyniki, które możemy określić mianem dobrych.

Trzeba jednak wyraźnie zaznaczyć, że osiąganie wysokich wyników na brzegu kadru przez tego typu obiektywy jest bardzo trudne. Chwalona przez nas Sigma 17–50 mm f/2.8 EX DC OS HSM, na maksymalnym otworze względnym dla przysłon 17–30 mm notowała wyniki poniżej poziomu przyzwoitości, natomiast Canonowi EF-S 17–55 mm f/2.8 IS USM uzyskanie w pełni akceptowalnego obrazu na f/2.8 nie udało się na żadnej ogniskowej. Na tym tle Fujinon więc wypada naprawdę dobrze!

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

X-E1, JPEG, 16 mm, f/4.0

X-E1, JPEG, 35 mm, f/2.8