Tamron SP 15-30 mm f/2.8 Di VC USD - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują, że Tamron 15–30 mm nie ma żadnych problemów z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej.
Poważnych zastrzeżeń nie mamy także do sposobu korygowania poprzecznej wersji tej wady. Rezultaty uzyskane odpowiednio na brzegu matrycy APS-C/DX i pełnej klatki są zaprezentowane na dwóch poniższych wykresach.
Najwięcej problemów z aberracją będziemy mieć dla ogniskowej 22 mm. Nawet jednak najwyższe wyniki uzyskiwane na tej ogniskowej kwalifikują się do poziomu średniego i nie docierają do wartości dużych. Warte podkreślenia jest rozsądne skorygowanie aberracji dla 15 mm i jej praktyczny brak dla ogniskowej 30 mm. Warto przypomnieć, że Nikkor 14–24 mm miał największą aberrację chromatyczną właśnie na najkrótszej ogniskowej i sięgała ona tam poziomu prawie 0.14%.
Canon 5D III, 30 mm, f/4.0 | Canon 5D III, 22 mm, f/2.8 |
Aberracja sferyczna
Obiektyw nie pokazywał problemów z „pływaniem” ogniska więc aberracja sferyczna nie może być bardzo duża. Nie wskazuje też na to wygląd krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Różnice są niewielkie, ale trudno tutaj wydawać jednoznaczny werdykt, bo przy tych parametrach obiektywu trudne jest uzyskanie krążka dużych rozmiarów jednocześnie przed i za ogniskiem.
Canon 5D MkIII, 30 mm, f/2.8, przed | Canon 5D MkIII, 30 mm, f/2.8, za |