Carl Zeiss Otus 28 mm f/1.4 - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Trzeba się naprawdę długo wpatrywać w poniższe wycinki, żeby dojrzeć choć ślad zabarwień obrazów pozaogniskowych. Oznacza to, że Otus 1.4/28 świetnie radzi sobie z podłużną aberracją chromatyczną.
 |
O tym, jak testowany obiektyw koryguje poprzeczną aberrację chromatyczną, możemy przekonać się spoglądając na poniższy wykres.
Sytuacja tutaj jest bardzo podobna do tej, jaką widzieliśmy przy podłużnym wariancie tej wady. Większość uzyskanych przez nas wyników trzyma się poziomu w okolicach 0.03%, który uznajemy za bardzo mały. Na zdjęciach trudno będzie nam dojrzeć wpływ którejkolwiek z aberracji chromatycznych.
| Canon 5D III, f/1.4 | Canon 5D III, f/16.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia w niniejszym rozdziale nie pokazują efektu „pływania” ogniska, więc aberracja sferyczna nie może być duża. Gdy jednak spojrzymy na rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem zobaczymy, że pewne problemy z tą wadą jednak występują. Jeden z krążków ma ewidentnie jaśniejsze brzegi, a u drugiego jasność maleje wraz ze zbliżaniem się do brzegu krążka. To klasyczny objaw nie do końca skorygowanej aberracji sferycznej.
| Canon 5D III, f/1.4, przed | Canon 5D III, f/1.4, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.