Mitakon Speedmaster 50 mm f/0.95 - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Obiektyw na minimalnej odległości ustawiania ostrości notuje jeszcze gorsze wyniki niż dla dystansów pośrednich i dla nieskończoności, przez co patrząc na poniższe zdjęcia trudno nawet dopatrzeć się tego, gdzie tak naprawdę znajduje się płaszczyzna ostrości. W efekcie ocena podłużnej aberracji chromatycznej jest trochę utrudniona. Patrząc jednak na dalekie nieostrości (cokolwiek to miałoby oznaczać) nie widzimy tam mocnych zabarwień.
![]() |

Wada ta jest znikoma nawet na maksymalnym otworze względnym, gdzie sięga wartości około 0.03%. Po przymknięciu przysłony spada do okolic 0.02%. Tutaj Mitakon sprawuje się wręcz rewelacyjnie.
A7R II, RAW, f/0.95 | A7R II, RAW, f/8.0 |
![]() |
![]() |
Aberracja sferyczna
Mitakon Speedmaster 50 mm f/0.95 pokazuje wszystkie klasyczne objawy źle skorygowanej aberracji sferycznej. Na pierwszym zdjęciu z niniejszego rozdziału, na wycinku uzyskanym dla f/0.95, trudno dojrzeć rozkład głębi ostrości, bo obraz jest jakby zamglony – to właśnie jeden z efektów, jakie daje duża aberracja sferyczna. Dodatkowo, gdy przyjrzymy się głębi ostrości na przysłonach f/1.4 i f/2.0, widzimy bardzo wyraźne „pływanie” ogniska. Zmiana wartości przysłony powoduje bowiem zauważalne przesunięcie obszaru ostrego obrazu w kierunku większych odległości.
O źle skorygowanej aberracji sferycznej świadczy też wygląd krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Ten pierwszy ma bardzo miękkie brzegi i pokazuje płynne przejście światła. Drugi ma dla odmiany bardzo wyraźną otoczkę. To wręcz podręcznikowe przykłady tego, jak nie należy korygować opisywanej wady.
A7R II, f/0.95, przed | A7R II, f/0.95, za |
![]() |
![]() |