Niniejsza tabela przedstawia porównanie parametrów testowanej Sigmy do konkurencyjnych obiektywów Nikona i Tamrona. Najbardziej skomplikowanym optycznie instrumentem jest tutaj Tamron, ale to nie dziwi, bo jest on, jako jedyny, wyposażony w stabilizację obrazu. Tamron jest też największy, choć to Sigma jest najcięższa. Najmniejszy, najlżejszy i najprostszy optycznie jest tutaj Nikkor. Sigma daje za to najmniejszy minimalny dystans ustawiania ostrości. Żaden z obiektywów tej grupy nie pozwala na stosowanie klasycznych filtrów.

Na poniższym zdjęciu Sigma A 14–24 mm stoi obok dwóch innych Sigm: modelu A 35 mm f/1.4 DG HSM i niepełnoklatkowego EX 17–50 mm f/2.8 HSM OS.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem z gumową uszczelką, który otacza styki i tylną soczewkę o średnicy niespełna 22 mm. Soczewka ta jest na równi z bagnetem dla ogniskowej 14 mm i chowa się na około 1.5 cm w głąb obudowy, gdy przechodzimy do ogniskowej 24 mm. Ruch ten powoduje powstanie niewielkiej szpary w tylnym tubusie, przez którą widać część elementów wnętrza. Okolice wnętrza bagnetu są jednak bardzo dobrze wyczernione, zmatowione i karbowane.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obiektywu zaczyna się gładkim, czarnym i metalowym pierścieniem, na który naniesiono białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do korpusu oraz napis „018” oznaczający rok wprowadzenia modelu. Idąc dalej natrafimy na pierścień do zmiany ogniskowej. Ma on szerokość 19 mm i jego większą część zajmuje gumowane karbowanie, nad którym umieszczono znaczniki ogniskowej dla wartości 14, 16, 18, 20, 22 i 24 mm. Pierścień pracuje z należytym i równym oporem, a jednocześnie pozwala na płynną pracę oraz precyzyjne nastawy.

Kolejny fragment obudowy jest nieruchomy i znajdziemy na nim nazwę oraz parametry obiektywu, nad którymi znajduje się skala odległości umieszczona za szybką i wyrażona w stopach oraz w metrach. Po lewej stronie skali znajdziemy symbol „A” oznaczający zaklasyfikowanie obiektywu do grupy „Art”, a także przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (AF/MF FOCUS).

Następnie obudowa obiektywu wyraźnie się powiększa i mamy tam pierścień do manualnego ustawiania ostrości o szerokości 27 mm, którego większą część zajmuje gumowane karbowanie. Pierścień pracuje płynnie i z należytym oporem. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu nim o kąt około 100 stopni. Za pierścieniem do ustawiania ostrości znajdziemy nieruchomy fragment obudowy z napisem „MADE IN JAPAN”, który przechodzi płynnie we wbudowaną osłonę przeciwsłoneczną.

Przednia soczewka jest mocno wypukła i ma ogromne rozmiary. Jej średnica wynosi aż 75 mm. Jest najbardziej wysunięta dla ogniskowej 14 mm, a najgłębiej schowana dla 24 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj aż 17 soczewek ustawionych w 11 grupach. Pośród nich znajdziemy trzy soczewki wykonane ze szkła niskodyspersyjnego o własnościach fluorytu (FLD), trzy z niskodyspersyjnego szkła SLD i aż trzy elementy asferyczne. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22. Dodatkowo przednia soczewka jest pokryta ochronnymi powłokami hydro- i olejofobowymi, które ułatwiają jej czyszczenie.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz sztywny futerał. Producent zapewnia dodatkowo płatną możliwość zmiany wbudowanej osłony przeciwsłonecznej z tulipanową na kołową, która nie zwiększa winietowania, ale ułatwia mocowanie akcesoriów.