Obiektyw Venus Optics LAOWA 9 mm f/2.8 ZERO-D trudno porównać do bezpośrednich konkurentów, bo tak naprawdę ich nie ma. Oczywiście podobne kąty widzenia i takie same światło dają pełnoklatkowe obiektywy klasy 2.8/14, ale to jednak zupełnie inne instrumenty i porównywanie do nich byłoby mało sensowne. Jeśli zaś chodzi o matryce APS-C, to tutaj wybór jest na tyle mały, iż w naszej tabeli porównawczej znalazły się tylko dwa inne modele. Meike daje jednak zauważalnie mniejszy kąt widzenia, przez co za najbliższego konkurenta Laowy możemy uważać w zasadzie tylko Samyanga 10 mm f/2.8 ED AS NCS CS, który jest wyraźnie większy, cięższy i nie daje możliwości stosowania klasycznych filtrów. Warto jednak nadmienić, że to obiektyw oryginalnie zaprojektowany do lustrzanek i niejako tylko przystosowany do wykorzystania z bezlusterkowcami. Dla odmiany Laowa od razu była projektowana do bezlusterkowców i nie jest dostępna z mocowaniami lustrzankowymi.

Na poniższym zdjęciu Venus Optics LAOWA 9 mm f/2.8 ZERO-D stoi obok Fujinona XF 18–55 mm f/2.8–4.0 OIS. Widać tutaj wyraźnie, z jak małym instrumentem optycznym mamy do czynienia.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem pozbawionym styków, na którego obrzeżach znajdziemy napis „Made in China”, a wewnątrz czarny fragment obudowy otaczający tylną soczewkę. Ma ona średnicę 14 mm i jest ruchoma, ale ruch ten jest bardzo nieznaczny – dla ostrości ustawionej na nieskończoność jej rant wystaje powyżej otaczającej obudowy, natomiast po przejściu do minimalnej odległości ustawiania ostrości chowa się około 2 mm głębiej.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obiektywu, który jest wykonany z metalu, rozpoczyna się wąskim (9 mm) pierścieniem do zmiany przysłony. Słowo „wąski” może mieć tutaj wydźwięk negatywny, ale w zasadzie nie powinno być to tak odbierane. Przy tych rozmiarach obiektywu wszystko na nim jest w zasadzie małe i wąskie. Pierścień ten ma po bokach karbowanie, a na środku naniesione znaczniki dla przysłon od f/2.8 do f/22 z pominięciem znacznika dla f/16. Przysłonę można zmieniać płynnie, ustawiając ją na dowolną wartość, ale dla całkowitych wartości pierścień zauważalnie wskakuje na określoną pozycję.

Kolejnym elementem jest nieruchomy fragment obudowy, na którym naniesiono skalę głębi ostrości wraz ze znacznikami dla przysłon f/2.8, f/5.6, f/8.0 i f/11.0.

Największą część korpusu obiektywu stanowi pierścień do ustawiania ostrości, który ma szerokość 19 mm. Jego większą część zajmuje drobne karbowanie, pod którym umieszczono skalę odległości wyrażoną w metrach oraz w stopach. Pierścień pracuje równo i z należytym oporem. Przejście całego zakresu wymaga obrotu nim o kąt około 130 stopni. Jak na obiektyw manualny wartość ta może wydawać się niezbyt duża, ale przy głębi ostrości, jaką daje nam Laowa 2.8/9, w zupełności wystarcza do precyzyjnych ustawień.

Końcówka obiektywu to nieruchomy pierścień ozdobiony niebieskim paskiem, wyposażony w bagnet do mocowania dołączonej w zestawie, metalowej osłony przeciwsłonecznej. Przednia soczewka jest zauważalnie wypukła i ma średnicę 23 mm. Otaczają ją napisy z logiem producenta, numerem seryjnym oraz nazwą i parametrami obiektywu. Obiektyw wyposażono w nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 49 mm.

Jak na tak mały instrument optyczny, mamy do czynienia z całkiem skomplikowaną optyką. W sumie Laowa 2.8/9 zawiera aż 15 soczewek ustawionych w 10 grupach. Nie żałowano elementów specjalnych. Mamy więc trzy soczewki wykonane z niskodyspersyjnego szkła ED oraz dwa elementy asferyczne. Na zewnętrznej soczewce zastosowano powłoki hydrofobowe Frog Eye Coating (FEC). Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o siedmiu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz metalową osłonę przeciwsłoneczną. Wszystko to jest zamknięte w gustownym, jasnym i sztywnym pudełeczku.