• bardzo solidna, a jednocześnie zwarta obudowa,
• bardzo dobra jakość obrazu w centrum kadru,
• dobra jakość obrazu na brzegu kadru,
• dobrze kontrolowany astygmatyzm,
• małe winietowanie dla wyższych ogniskowych,
• cichy, szybki i celny autofokus,
• najtańszy ultraszerokokątny zoom na rynku.

• monstrualna aberracja chromatyczna,
• wyraźna koma dla 24 mm,
• wyraźne winietowanie dla 12 mm,
• trochę za dużo odblasków przy pracy pod ostre światło.

Dwie najpoważniejsze wady testowanego obiektywu, to bijąca wszelkie rekordy aberracja chromatyczna i winietowanie dla ogniskowej 12 mm. Dokładnie takie same wady udało się znaleźć testerom ze znanego anglojęzycznego portalu zajmującego się testami obiektywów. Tam jednak napisano, że to na szczęście nie problem, bo aberrację i winietowanie łatwo usuwa się programami graficznymi. My tak nie napiszemy, bo równie dobrze można twierdzić, że świetnym lekarstwem na ostre przeziębienie jest APAP. Oczywiście człowiek poczuje się po nim lepiej, ale każdy wie, że to leczenie tylko objawów a nie przyczyn choroby.

Warto się za to zastanowić, co wiąże się z występowaniem tego rodzaju wad. Winietowanie to objaw zmniejszającej wraz ze zbliżaniem się do rogów kadru czynnej średnicy zbierającej światło. A od niej właśnie zależy między innymi rozdzielczość. Za sprawą winietowania, w rogach kadru spada nam więc nie tylko jasność obrazu (co łatwo usunąć programowo) ale także rozdzielczość, której za pomocą żadnego programu nie odtworzymy.

Podobnie jest z poprzeczną aberracją chromatyczną. Przez nią nie tylko pojawiają się usuwalne programowo artefakty kolorystyczne, ale ma ona także wpływ na poziome wartości funkcji MTF50, które utożsamiamy z rozdzielczością. Żeby nie być gołosłownym, w testowanej Tokinie, na brzegu kadru, poziome MTFy obarczone aberracją chromatyczną były dwa razy (!!!) mniejsze od pionowych, na które chromatyzm nie ma wpływu!

Nie chciałbym, żeby czytelnik po tych słowach wyciągnął mylne wnioski, że Tokina 12-24 mm to zły obiektyw, bo tak nie jest. Ocena całościowa wskazuje, że jest ona sprzętem bardziej udanym od Tamrona 11-18 mm i za sprawą lepszego światła i lepszej jakości obrazu na brzegu, mogącym spokojne stawać w szranki z Sigmą 10-20 mm. Winietowanie jest w tej klasie sprzętu czymś dość powszechnym, a jeżeli jesteśmy w stanie pogodzić się z dużą aberracją, Tokina będzie doskonałym wyborem.

Przykładowe zdjęcia:

Aparat: Nikon D200 Parametry: 24 mm, f/5.0, exp. 1/100 sek., ISO 200 Plik: JPG, 3872x2592 pix, 4.0 MB	Aparat: Nikon D200 Parametry: 12 mm, f/4.0, exp. 1/1000 sek., ISO 200 Plik: JPG, 3872x2592 pix, 7.2 MB	Aparat: Nikon D200 Parametry: 16 mm, f/7.1, exp. 1/180 sek., ISO 500 Plik: JPG, 3872x2592 pix, 7.1 MB
Aparat:Nikon D200 Parametry: 18 mm, f/8.0, exp. 1/250 sek., ISO 200 Plik: JPG, 3872x2592 pix, 5.1 MB	Aparat: Nikon D200 Parametry: 18 mm, f/4.0, exp. 1/80 sek., ISO 400 Plik: JPG, 3872x2592 pix, 4.1 MB	Aparat: Nikon D200 Parametry: 24 mm, f/4.0, exp. 1/125 sek., ISO 100 Plik: JPG, 3872x2592 pix, 3.9 MB