Panasonic S5 umożliwia kontrolę intensywności procesu odszumiania w dość szerokim zakresie. Do dyspozycji mamy 11-stopniową skalę, a zawiera się ona pomiędzy −5 a +5, ze skokiem jednostkowym. Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułościach ISO 12800 i 25600 z różnymi stopniami redukcji zakłóceń. Poza minimalnym (−5) i maksymalnym (+5) poziomem odszumiania, prezentujemy również poziom pośredni (0).

ISO 12800
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5
ISO 25600
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5

Odszumianie na najniższym poziomie jest już zauważalne. Widać, że kolejne stopnie przynoszą istotną zmianę w postaci coraz „gładszego” obrazu, co jednak siłą rzeczy odbija się w pewnym stopniu na utracie detali. Generalnie można uznać, że stopień „0” sprawdza się całkiem nieźle.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z S5 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Nikonem Z5 oraz Sony A7 III.

Podobnie jak w przypadku JPEG-ów, na RAW-ach także nie widać różnicy pomiędzy Lumiksem S5 i S1. Oba oferują świetną szczegółowość na niskich czułościach, podobnie zresztą jak konkurenci: Z5 i A7 III. Z drugiej strony, na wycinkach z Panasonika najmocniej rzucają się w oczy zakłócenia spowodowane efektem mory, widoczne także całkiem wyraźnie w przypadku Sony, a w niewielkim stopniu w Nikonie.

Poziom szumu oceniany wizualnie wydaje się zbliżony we wszystkich trzech aparatach nawet na wysokich czułościach, rzędu 12800, czy 25600 ISO. Podobnie jak w S1, nastawa ISO 6400 w S5 wydaje się użyteczna, bowiem zakłócenia nie degradują szczególnie obrazu.

Przyjrzyjmy się teraz wynikom pomiarów. Te uzyskaliśmy programem Imatest na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Do przebiegu wykresu nie mamy zastrzeżeń. Wraz ze wzrostem czułości szum rośnie wykładniczo i nie widzimy niepokojących załamań. Dodatkowo, poszczególne składowe szumu są wyraźnie oddzielone. Nic zatem nie wskazuje na to, by surowe pliki były odszumiane. Przejdźmy więc teraz do porównania składowej luminancji dla testowanego bezlusterkowca i trzech innych aparatów. Odpowiedni wykres prezentujemy poniżej.

Choć wizualne różnice pomiędzy obrazem z wybranych modeli nie rzucają się mocno w oczy, porównanie wartości zmierzonych w Imateście pokazuje pewne rozbieżności. Dla nastawy ISO 6400 Lumix generuje niższy szum luminancji od konkurencji, a jego przewaga wynosi: nieco ponad 1 EV dla EOS-a R, ok. 0.7 EV względem Nikona Z5 i ok. 0.5 EV w porównaniu do Sony A7 III.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i 14-bitowych RAW-ów. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast wywoływane są programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku S5 zakres ten wynosi od 255 do 768. Identyczny zakres ma również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800

Do ISO 3200 kształt histogramów nie budzi większych zastrzeżeń, choć odbiega on od typowego rozkładu Poissona, ze względu na zaburzenie w środkowej części. Patrząc natomiast na darki, na najwyższych nastawach ISO dostrzeżemy pewne niejednorodności, choć ich intensywność pozostaje niewielka. To, rzecz jasna, zaliczamy testowanemu Lumiksowi na plus zwłaszcza, że w S1 zauważyliśmy znacznie większe nierównomierności zaszumienia w obrębie kadru.

Na zakończenie prezentujemy także darki w formacie JPEG.

50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800