_1094526942.jpg)
Venus Optics LAOWA 12 mm f/2.8 ZERO-D - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Szeroki kąt i duża głębia ostrości powodują, że trudno na zdjęciu uzyskać wyraźne obszary nieostrości. Ale nawet wtedy, gdy spróbuje się je uzyskać fotografując na przykład z minimalnej odległości, w owych nieostrościach trudno dojrzeć zabarwienia. Testowany obiektyw nie ma więc problemów z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej.
 |
Jeśli chodzi o poprzeczny wariant tej wady, możemy ocenić go spoglądając na poniższy wykres.
Na brzegu pełnej klatki nie mamy powodów do narzekań – tym bardziej, jeśli weźmiemy pod uwagę kąt widzenia, z jakim mamy do czynienia. Tutaj aberracja trzyma się okolic 0.08%, a więc granicy poziomu małego i średniego. Trochę gorzej sytuacja wygląda na brzegu matrycy APS-C/DX. W okolicach maksymalnego otworu względnego wada ta jest jest na granicy poziomu średniego i dużego, ale wraz z przymykaniem przysłony maleje do wartości średnich.
| Canon 5D III, RAW, APS-C, f/2.8 | Canon 5D III, RAW, APS-C, f/11.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Na pierwszych zdjęciach z niniejszego rozdziału trudno dojrzeć efekt „pływania” ogniska. Niestety dodatkowych testów w tej kategorii nie udało się wykonać, bo przy tej głębi ostrości dawanej przez obiektyw nie mogliśmy uzyskać rozsądnej wielkości krążków światła po obu stronach ogniska. Wydaje się nam jednak, że większych problemów z aberracją sferyczną testowany obiektyw nie ma.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.