Test obiektywu

Sigma S 70-200 mm f/2.8 DG OS HSM - test obiektywu

29 kwietnia 2019

Drukuj

Arkadiusz Olech Komentarze: 45

5. Aberracja chromatyczna i sferyczna

Aberracja chromatyczna

Poniższe zdjęcia pokazują, że testowany obiektyw nie ma problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Na wszystkich ujęciach, szczególnie na maksymalnym otworze względnym, widać bardzo lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych, ale nie jest to problem, który można uznać za istotny.

----- R E K L A M A -----

Zobaczmy teraz, jak Sigma radzi sobie z poprzeczną aberracją chromatyczną. Poniższe wykresy pokazują przebieg tej wady w zależności od ogniskowej i przysłony odpowiednio dla brzegu matrycy APS-C/DX oraz brzegu pełnej klatki.

Najlepszy wynik mamy na ogniskowej 135 mm, gdzie aberracja nigdzie nie przekracza 0.02%. To oznacza, że nie mamy najmniejszych szans dojrzenia tej wady. Szanse te rosną, choć wciąż są znikome, dla ogniskowej 70 mm, gdzie mamy do czynienia z bardzo małym poziomem w okolicach 0.04%.

Przysłony f/2.8 i f/4.0 ogniskowej 200 mm też pokazują wyniki blisko 0.04%, potem wada ta jednak rośnie i zaczyna się zbliżać do poziomu średniego. Nawet po mocnym przymknięciu przysłony go jednak nie osiąga, więc nie możemy mieć tutaj nawet małych zastrzeżeń.

Jeśli chodzi o osiągi z telekonwerterem, to w najbardziej istotnych przysłonach f/4.0 i f/5.6, aberracja jest wciąż mała. Dopiero od okolic f/8.0 staje się średnia i wciąż rośnie wraz z przymykaniem przysłony. Nigdzie jednak nie osiąga poziomu dużego.

Canon 5D III, RAW, 135 mm, f/4.0	Canon 5D III, RAW, 200 mm, f/16.0

Aberracja sferyczna

Jeśli chodzi o pływanie ogniska, nie widzimy nawet najmniejszego śladu tego efektu na ogniskowej 135 mm. W przypadku ogniskowych 200 mm i 280 mm głębia ostrości wydaje się minimalnie przesuwać w kierunku większych odległości.

Wyniki te są potwierdzane przez wygląd rozogniskowanych krążków światła. Na 135 mm oba krążki nie różnią się praktycznie od siebie. Na 200 mm i 280 mm różnic też nie ma dużych, ale widzimy wzrost natężenia obwódki, gdy przechodzimy od obrazu uzyskanego przed ogniskiem do tego otrzymanego za ogniskiem.

Wszystko to oznacza, że Sigma nie ma żadnych problemów z aberracją sferyczną dla krótszych ogniskowych. Natomiast na dłuższych możemy obserwować lekki stopień niedokorygowania tej wady.