Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi Tamrona 28–75 mm f/2.8 Di III RXD. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, dla ogniskowych 28, 50 i 75 mm, są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Zachowanie na najkrótszej ogniskowej jest wręcz rewelacyjne! Już na maksymalnym otworze względnym mamy do czynienia z bardzo wysokim poziomem 66 lpmm, który po przymknięciu przysłony do f/4.0 rośnie do genialnej wartości ponad 74 lpmm. To rezultaty dostępne w najlepszych systemowych stałkach!

Niewiele gorzej jest w środku zakresu ogniskowych. Na maksymalnym otworze względnym wyniki też trzymają się świetnego poziomu 65–66 lpmm. Po przymknięciu przysłony MTF-y nie przekraczają co prawda 70 lpmm, ale poziom ponad 68 lpmm to wyniki, o których mógł pomarzyć niejeden stałoogniskowy instrument ze znaczkiem Zeiss na obudowie.

Zachowanie na ogniskowej 75 mm, w zakresie przysłon od f/4.0 do f/22 jest praktycznie nieodróżnialne od tego, co widzieliśmy w środku zakresu ogniskowych. Pewien kryzys widzimy jednak na kombinacji 75 mm i światła f/2.8, gdzie uzyskany wynik to 49 lpmm i wyraźnie odstaje on od pozostałych osiągów. Nadal jednak jesteśmy tutaj wyraźnie powyżej poziomu przyzwoitości, a więc obiektyw nie zasługuje tutaj nawet na najmniejszą krytykę.

Zobaczmy teraz, jak Tamron 28–75 mm poczyna sobie na brzegu matrycy APS-C. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

W tym przypadku ponad przeciętność wyraźnie wybija się ogniskowa 50 mm. Nawet na maksymalnym otworze względnym wyniki są tam rozsądne, a przymknięcie przysłony powoduje, że uzyskujemy MTF-y w okolicach 55 lpmm.

Niestety krańce zakresu ogniskowych poczynają sobie gorzej. W ich przypadku maksymalny otwór względny daje wyniki znajdujące się na granicy poziomu przyzwoitości, a nawet mocne przymknięcie przysłony nie pozwala przekroczyć wartości 50 lpmm.

Jak na tym tle będzie wyglądał wymagający brzeg pełnej klatki? Spójrzmy na poniższy wykres.

Niestety tutaj powodów do radości nie mamy. Przebiegi są dość płaskie, wyniki w znaczniej większości trzymają się poniżej 40 lpmm, a poziom przyzwoitości jest osiągany tylko w okolicach f/5.6–8.0 i to na dodatek marginalnie.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

A7R II, JPEG, 28 mm f/4.0

A7R II, JPEG, 75 mm, f/2.8