Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi obiektywu Sigma A 35 mm f/1.2 DG DN. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C i na brzegu pełnej klatki, są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Rezultaty osiągane w centrum kadru są rewelacyjne. Już na maksymalnym otworze względnym mamy osiągi docierające do dobrego poziomu 50 lpmm, które szybko polepszają się wraz z przymykaniem przysłony. Maksimum swoich możliwości testowany obiektyw osiąga na przysłonie f/2.8, gdzie uzyskany wynik to 72.9 lpmm.

Sigma swoją linią Art przyzwyczaiła nas do rekordów i niektórzy mogą czuć się tutaj zawiedzeni. Linia Art i rozmiary obiektywu obiecywały wiele – czy w takim razie mamy prawo narzekać? W żadnym wypadku. Wynik Sigmy to i tak trzeci najlepszy rezultat osiągnięty podczas naszych testów na Sony A7R II, do tego jej wyniki w przedziale przysłon f/1.4–2.8 są wyraźnie lepsze niż przeznaczonego do tego samego systemu Samyanga AF 35 mm f/1.4 FE. Poza tym, jeszcze ładne kilka lat temu zachwycaliśmy się, gdy obiektyw o podobnej ogniskowej i świetle f/1.4 notował na maksymalnym otworze rezultat lepszy niż na f/16. W przypadku Sigmy dostajemy obiektyw, który na f/1.2 notuje MTF-y wyższe niż na f/11 – trudno nie być tym zachwyconym.

Co więcej, warto zobaczyć, co testowany obiektyw prezentuje na brzegu kadru. Nasze testy wyraźnie pokazują, że w przypadku bezlusterkowców skorygowanie brzegów kadru jest trochę trudniejsze niż w systemach lustrzankowych. To m.in. efekt małej odległości tylnej soczewki od dużego detektora, co powoduje zauważalne problemy z telecentrycznością.

Widać wyraźnie, że Sigma pochyliła się mocno nad tym problemem i brzeg kadru, zarówno matrycy APS-C jak i pełnej klatki, skorygowała wzorowo, bo nawet na maksymalnym otworze względnym obraz jest tam użyteczny, a po przymknięciu przysłony wyniki dochodzą do 65 lpmm w przypadku matrycy APS-C oraz do 60 lpmm w przypadku pełnej klatki. Takich rezultatów nie miał dzierżący rekord rozdzielczości w centrum kadru Voigtlander Apo-Lanthar 65 mm f/2 Aspherical 1:2 Macro, ani tym bardziej wymieniany na drugim miejscu i łatwiejszy do skorygowania Samyang AF 85 mm f/1.4 FE. Jeśli więc mielibyśmy robić ranking zachowania na brzegu kadru, to w przypadku obiektywów testowanych na Sony A7R II, liderem byłaby właśnie Sigma. Widać więc wyraźnie, że być może rekordy w centrum kadru zostały poświęcone na to, aby rewelacyjnie skorygować brzeg wymagającego detektora i to doskonale się udało.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

A7R II, JPEG, f/1.2

A7R II, JPEG, f/2.8