Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów pełnoklatkowych obiektywów o ogniskowej 24–25 mm i świetle f/2.4–3.5. Sigma jest tutaj obiektywem stosunkowo ciężkim – większą masę od niej ma tylko wyraźnie jaśniejsza Loxia. Sigma i Tamron oferują świetną minimalną wartość ustawiania ostrości, która skutkuje skalą odwzorowania 1:2.

Sigma wyróżnia się jeszcze jedną rzeczą, czyli powszechnym zastosowaniem metalu. Tworzyw sztucznych praktycznie tam nie znajdziemy. Nie tylko obudowa jest metalowa, ale także dołączana w zestawie osłona przeciwsłoneczna oraz magnetyczny dekielek.

Na poniższym zdjęciu omawiany obiektyw stoi pomiędzy lustrzankowymi obiektywami Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM a Sony 50 mm f/1.4.

----- R E K L A M A -----

Sigma C 24 mm f/3.5 DG DN rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę mającą średnicę 20 mm. Soczewka ta jest nieruchoma i znajduje się niezbyt głęboko w obudowie. Jej otoczenie jest jednak dobrze wyczernione i zmatowione. Od tej strony wszystko więc wygląda tak jak powinno.

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna się metalowym, gładkim i pomalowanym na czarno pierścieniem. Znajdziemy na nim sporo elementów. Od napisu z nazwą i parametrami obiektywu, poprzez logo producenta, oznaczenie „C” oznaczające zaklasyfikowanie obiektywu do serii „Contemporary”, znak „021” oznaczający rok modelowy instrumentu, numer seryjny, aż po białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu i przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (AF/MF). Widnieją tam także napisy „MADE IN JAPAN” oraz „0.108M/0.354FEET–∞”.

Kolejny element to pierścień do zmiany wartości przysłony. Ma on szerokość 7 mm i wyposażono go w umieszczone po bokach wybrzuszone karbowanie, które ułatwia uchwyt i operowanie. Pierścień ma znaczniki przysłon od f/3.5 do f/22, z drobniejszymi znakami co 1/3 EV, a także wartość A pozwalającą na automatyczne nastawy tego parametru. Pracy tego pierścienia nie możemy nic zarzucić.

Następnie mamy nieruchomy i wąski fragment obudowy, który szybko przechodzi w pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Ma on 19 mm szerokości i nie znajdziemy przy nim żadnych znaczników, za to w głównej części jest pokryty ułatwiającym uchwyt karbowaniem. Pierścień pracuje płynnie i z przełożeniem elektronicznym. Zakres pracy zależy dość mocno od prędkości obrotu, ale nawet przy szybkiej pracy wyraźnie przekracza on 200 stopni, co pozwala na bardzo precyzyjne nastawy.

Obiektyw kończy się nieruchomym, metalowym pierścieniem, na którym znajdziemy bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej. Ów bagnet otacza nierotujący gwint mocowania filtrów o średnicy 55 mm.

Przednia soczewka ma średnicę 32 mm, jest nieruchoma i lekko wypukła. Otacza ją czarna obudowa, na której tym razem nie umieszczono żadnych napisów.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 10 soczewkami ustawionymi w 9 grupach. Zastosowano jeden element wykonany ze szkła niskodyspersyjnego SLD, a trzem soczewkom nadano kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie metalową osłonę przeciwsłoneczną, tylny dekielek i dwa dekielki przednie – jeden klasyczny plastikowy, drugi magnetyczny i metalowy. To naprawdę bardzo fajne rozwiązanie! W serii C producent nie przewidział dodawania futerału.