Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi Nikkora Z 50 mm f/1.2 S. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C/DX i na brzegu pełnej klatki, są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Do zachowania w centrum kadru nie można mieć najmniejszych zastrzeżeń. Już na maksymalnym otworze względnym mamy wartości w okolicach 47 lpmm, a więc wyraźnie powyżej poziomu przyzwoitości. Wraz z przymykaniem przysłony MTF-y poprawiają się i osiągają swoje maksimum dla f/4.0, gdzie lekko przekroczony jest świetny poziom 80 lpmm, czyli taki, jakiego oczekujemy od udanej, systemowej stałki.

Jest jednak i łyżka dziegciu. Przebieg krzywej rozdzielczości bardziej przypomina to, co widzieliśmy u starszych obiektywów o jasności f/1.2–1.4, czyli dość powolny wzrost MTF-ów wraz z przymykaniem przysłony, maksimum w okolicach f/4.0 i f/5.6 i poźniejszy spadek spowodowany dyfrakcją. Od nowych konstrukcji oczekujemy jednak bardziej asymetrycznych wykresów z lepszymi osiągami po lewej stronie. Obiektyw o świetle f/1.2 swoje rekordy powinien notować w przedziale f/2.8–4.0, a na f/2.8 osiągać wynik co najmniej porównywalny z tym na f/4.0. Nikkor tego nie robi. Wystarczy porównać zachowanie Nikkora z niedawno testowanym modelem Sony FE 50 mm f/1.2 GM. On też w okolicach f/4.0 docierał do 80 lpmm, ale jednocześnie na f/2.8 notował wartości w okolicach 78 lpmm, a na maksymalnym otworze względnym prawie 70 lpmm, a więc ponad 20 lpmm więcej niż Nikkor. Oba obiektywy mają takie same parametry, porównywalną cenę, ale Sony jest przecież mniejszy i lżejszy od Nikkora, miał więc trudniejsze zadanie.

Jeśli chodzi o brzeg matrycy APS-C/DX, to znów nie mamy tutaj żadnych poważniejszych powodów do narzekań. Rozdzielczość na f/1.2 mogłaby być ciut lepsza, ale poziom przyzwoitości jest na szczęście osiągany już na f/1.4. Znów jednak porównanie do Sony wypada dla Nikkora niekorzystnie. Sony GM 1.2/50 notował wyższe wyniki zarówno na f/1.2, jak i po mocniejszym przymknięciu przysłony.

W zasadzie dokładnie to samo możemy napisać dla brzegu pełnej klatki. Nikkor wymaga przymknięcia przysłony do f/1.4–1.6, żeby uzyskać obraz przyzwoitej jakości, Sony uzyskiwał go już na maksymalnym otworze względnym. Po przymknięciu Sony też poczynało sobie lepiej, notując maksymalne wyniki o około 8 lpmm wyższe.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Nikon Z7, JPEG, f/1.2

Nikon Z7, JPEG, f/4.0