Zobaczmy więc, jak na tym tle prezentują się wyniki testowanego obiektywu. Rezultaty, jakie uzyskał on w centrum kadru i na jego brzegu, są zaprezentowane na poniższym wykresie.

W centrum kadru, już na maksymalnym otworze względnym, przekraczany jest poziom 60 lpmm, a więc o jakość obrazu nie musimy się martwić. Wraz z przymykaniem przysłony MTF-y pną się w górę i osiągają swoje maksimum dla f/4.0, gdzie uzyskiwany jest poziom prawie 85 lpmm. Mamy więc tutaj rezultat godny dobrego obiektywu stałoogniskowego.

Warto jednak nadmienić, że OM 1.4/20 zauważalnie odstaje tutaj od rekordowych osiągów Olympusa M.Zuiko Digital ED 17 mm f/1.2 PRO. Ten drugi obiektyw ma jednak lepsze światło, przez co łatwiej mu wspinać się na wyższe poziomy. Dla odmiany OM 1.4/20 radzi sobie lepiej od jaśniejszego i bardziej skomplikowanego optycznie M.Zuiko Digital ED 25 mm f/1.2 PRO.

Zupełnie inaczej sytuacja wygląda na brzegu kadru. Na f/1.4 uzyskany wynik lekko przekracza poziom 43 lpmm, a więc trudno tutaj mówić o rozsądnej jakości obrazu. Robi się ona taka dopiero po przymknięciu przysłony do okolic f/1.8. Rozdzielczość na brzegu kadru mocno odstaje od tego, co widzieliśmy w centrum i maksimum osiągów notujemy dla przysłon f/4.0 i f/5.6 z wynikami w okolicach 63–64 lpmm.

W tym przypadku OM 1.4/20 musi uznać wyższość obu modeli PRO Olympusa o świetle f/1.2.

Podsumowując, OM System M.Zuiko Digital 20 mm f/1.4 PRO świetnie zaprezentował się w centrum kadru, natomiast na jego brzegu pozostawił lekki niedosyt, szczególnie w najbliższych okolicach maksymalnego otworu względnego.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Olympus E-M5 II, JPEG, f/1.4

Olympus E-M5 II, JPEG, f/4.0