Przypomnijmy, że najlepsze obiektywy stałoogniskowe systemu Fujifilm X testowane w ten sposób osiągają wyniki na poziomie 80 lpmm, a poziom przyzwoitości jest ustawiony w okolicach 44–45 lpmm. Rekordowe wyniki osiągane na tej matrycy to okolice 85 lpmm i wyżej. Dotychczas najlepszy wynik uzyskały Viltrox AF 23 mm f/1.4 XF (85.3 ±0.9 lpmm) oraz Fujinon XF 18 mm f/1.4 R WR (93.5 ±0.9 lpmm).

Zobaczmy więc, jak na tym tle wyglądają rezultaty Tokiny ATX-M 33 mm f/1.4 X w centrum kadru i na jego brzegu. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Od razu widać, że problemem jest maksymalny otwór względny, gdzie rozdzielczość sięga 42 lpmm, a więc znajduje się trochę poniżej poziomu przyzwoitości. Przymykanie przysłony szybko poprawia sytuację, dzięki czemu na f/2.0 przekroczony jest poziom 60 lpmm, a na f/2.8 aż 76 lpmm. Natomiast na f/4.0 mamy bardzo dobry wynik przekraczający 80 lpmm.

Problem w tym, że takie zachowanie było bardzo typowe dla starych obiektywów podwójnego gaussa. Tam też maksymalny otwór względny balansował na granicy przyzwoitości, a przymykanie przysłony bardzo wydajnie polepszało osiągi. Tyle że to, co uchodzi starej konstrukcji zawierającej 6–7 soczewek, zupełnie nie przystoi współczesnemu obiektywowi zawierającemu 10 elementów optycznych.

Co ciekawe, zachowanie Tokiny na brzegu kadru też bardziej przypomina stary obiektyw niż nową konstrukcję. Tutaj problemy z ostrym obrazem będziemy mieli nie tylko na f/1.4, ale także na f/2.0, natomiast poziom przyzwoitości osiągany jest dopiero w okolicach f/2.8. Nie imponują też maksymalne osiągi, które docierają do lekko ponad 50 lpmm.

Niedawno testowaliśmy Fujinona o parametrach dokładnie takich samych jak Tokina. Warto więc porównać osiągi obu tych instrumentów, co czynimy na poniższym wykresie.

W okolicach przysłon f/2.8–f/5.6 oba obiektywy różnią się nieznacznie. Bardzo wyraźną przewagę Fujinona widzimy natomiast w okolicach maksymalnego otworu względnego. Tokina ustępuje Fujinonowi także po bardzo mocnym przymknięciu przysłony, ale to już raczej nie efekt optyki obiektywu, lecz konstrukcji przysłony lub jej pierścienia. Płynna regulacja powoduje, że tak naprawdę nie wiemy dokładnie, gdzie znajduje się całkowita wartość i ustawiamy ją trochę na oko, przez co zamiast f/11 możemy ustawiać coś bliższego np. f/13.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Fujifilm X-T2, JPEG, f/1.4

Fujifilm X-T2, JPEG, f/4.0