Venus Optics LAOWA Argus 25 mm f/0.95 MFT - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Na duże pochwały zasługuje to, jak Argus radzi sobie z podłużną aberracją chromatyczną. Świetne światło zawsze wysoko zawiesza poprzeczkę w tej kategorii. Konstruktorzy optyki Laowy nie mieli jednak żadnych problemów z jej przeskoczeniem, bo aberracji nie widać nawet na maksymalnym otworze względnym. Brawo!
Zobaczmy teraz, jak testowany obiektyw koryguje poprzeczną aberrację chromatyczną. Jej przebieg w zależności od użytej wartości przysłony jest zaprezentowany na poniższym wykresie.
Wada ta rośnie od maksymalnego otworu względnego do f/2.0, potem lekko spada i stabilizuje się w okolicach wartości trochę ponad 0.04%. Wszystkie notowane wyniki trzymają się jednak granicy poziomu bardzo małego i małego, a więc i w tej kategorii Argus zasłużył na pochwały.
Warto dodać, że testowany obiektyw wypadł w tej kategorii wyraźnie lepiej od Olympusa i tylko nieznacznie ustępował Noktonowi.
Olympus E-M5 II, RAW, f/0.95 | Olympus E-M5 II, RAW, f/2.0 |
Aberracja sferyczna
Aberracja sferyczna jest korygowana bardzo słabo i jej efekty widzimy we wszystkich trzech aspektach, które pozwalają ją badać. Po pierwsze, widać lekkie „pływanie” ogniska po przejściu od f/0.95 do f/1.4. Po drugie, obraz na maksymalnym otworze względnym na charakterystyczną „mgiełkę” – typową dla źle skorygowanej aberracji sferycznej. I po trzecie, krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem mocno się od siebie różnią – ten pierwszy ma bardzo miękkie brzegi, ten drugi wyraźnie zaakcentowaną, jaśniejszą obwódkę.
Olympus E-M5 II, f/0.95, przed | Olympus E-M5 II, f/0.95, za |