Niniejsza tabela wyraźnie pokazuje, że testowany Viltrox praktycznie nie ma bezpośrednich konkurentów. Wspominany już tutaj Samyang daje co prawda ciut większe pole widzenia, ale jest o całe 1 EV ciemniejszy. Bardzo podobnie sytuacja wygląda z Meike. Największy wybór mają posiadacze korpusów APS-C firmy Sony, bo w szranki z Viltroksem może tutaj stanąć bardzo udany Sony E 11 mm f/1.8. Jest on trochę ciemniejszy, ale ma ogniskową o 2 mm krótszą, a więc daje pole widzenia już o ponad 10 stopni większe i ta różnica zaczyna być znacząca, szczególnie dla tych osób, które lubią duże kąty widzenia.

Warto jeszcze zwrócić uwagę, że na skutek zastosowania najlepszego światła, Viltrox, w omawianej grupie obiektywów, jest instrumentem zdecydowanie największym i najcięższym. Pomimo tego oferuje nam możliwość stosowania tradycyjnych filtrów o wciąż umiarkowanej średnicy wynoszącej 67 mm.

Na powyższym zdjęciu Viltrox AF 13 mm f/1.4 XF stoi pomiędzy Samyangiem 12 mm f/2.0 NCS CS a Fujinonem XF 56 mm f/1.2 R.
----- R E K L A M A -----

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza czarne denko z zatopionymi w nim stykami. Tylna soczewka ma średnicę 19 mm, jest nieruchoma i znajduje się na wysokości styków. Jej otoczenie jest dobrze wyczernione.

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna cię czarnym, metalowym i nieruchomym pierścieniem, na którym widnieje informacja o miejscu produkcji (Made in China), numer seryjny oraz czerwona kropka mająca ułatwić mocowanie obiektywu do aparatu.

Kolejnym elementem jest mający 13 mm szerokości, karbowany pierścień do zmiany wartości przysłony. Zawiera on znaczniki co 1 EV oraz wartość A, której ustawienie powoduje, że aparat sam wybiera wartość przysłony. Pierścień pracuje z krokiem 1/3 EV i nie mamy wyboru trybu jego pracy.

Idąc dalej natrafiamy na kolejny nieruchomy i metalowy pierścień, na którym mamy podstawowe parametry obiektywu, logotyp producenta i czerwony znaczek z oznaczeniem serii produktowej.

Największym elementem jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość aż 32 mm i jest w całości pokryty drobnym karbowaniem. Nie znajdziemy na nim żadnej skali odległości, ani głębi ostrości. Pierścień pracuje w przełożeniu elektronicznym i jego ruch jest płynny.

Zakres pracy pierścienia potrafi sięgać 240–250 stopni, co jest dobrą wartością. Choć warto zaznaczyć, że jego znaczna większość (jakieś 170 stopni) przypada na zakres od 0.22 do 1.0 metra.

Obiektyw kończy się metalowym bagnetem do mocowania osłony przeciwsłonecznej, wewnątrz którego znajdziemy nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 67 mm. Przednia soczewka jest wypukła, nieruchoma, ma średnicę 46 mm i otacza ją fragment obudowy z nazwą i podstawowymi parametrami obiektywu.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 14 elementami ustawionymi w 11 grupach. Zastosowano tam dwie soczewki asferyczne, aż cztery wykonane z niskodyspersyjnego szkła ED oraz dwa elementy ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/16.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, tulipanową osłonę przeciwsłoneczną oraz miękki futerał o przeciętnej jakości, którego funkcje ochronne są mocno dyskusyjne. Nie wahałbym się nazwać go grubszą ściereczką do czyszczenia optyki.