Najczęstszym błędem przy komponowaniu panoram jest umieszczenie wszystkich interesujących elementów w jednym miejscu, zostawiając wokół pustą i monotonną przestrzeń. W efekcie zdjęcie wyglądałoby lepiej, gdyby zostało wykadrowane do formatu klasycznego (np. 3:2). W panoramach, czyli zdjęciach o wydłużonym formacie, boki kadru powinny tak samo przyciągać wzrok jak jego centralna część. Dzięki temu oglądający poświęci zdjęciu więcej uwagi, śledząc wzrokiem całą kompozycję, a nie skupiając się tylko na jednym jej elemencie.

Im dłuższa panorama, o większym polu widzenia w poziomie, tym trudniej wypełnić całą jej przestrzeń w poprawny i ciekawy sposób. Równie niekorzystnie, jak elementy skupione w jednym miejscu panoramy, prezentują się mocne, wyraziste elementy przy samych brzegach kadru — zdjęcie wydaje się wtedy za ciasne, a przestrzeń kadru źle wykorzystana. Jeśli taki mocny element (na przykład duży budynek) znajduje się tylko przy jednym, lewym brzegu kadru, a reszta przestrzeni pozostaje niezapełniona, lewa część zdjęcia jest zbyt ciężka, a cała kompozycja sprawia wrażenie przechylania się na lewą stronę. Podobna sytuacja ma miejsce, jeśli nad panoramą miasta znajduje się puste, bezchmurne niebo. Dolna część zdjęcia, przedstawiająca dużą liczbę elementów, kontrastuje z pustą i nieciekawą płaszczyzną nieba (rysunek 5.24). Aby zachować równowagę takiego kadru, najlepiej fotografować niebo z chmurami. Częstym błędem w pejzażach miejskich jest ujęcie w kadrze zbyt dużej pustej przestrzeni chodnika lub ulicy, co jest uciążliwe szczególnie w pionowych kadrach. Zanim trafimy na ciekawe elementy fasady budynku czy nieba, musimy zmierzyć się z szarą, pustą płaszczyzną asfaltu. Podobny błąd zdarza się w fotografii krajobrazowej, gdy na dole zdjęcia znajduje się bezkresna, pusta łąka, a ciekawy element (np. łańcuch górski) jest na dalszym planie, lub krajobraz jest ściśnięty w dolnej części kadru, a nad nim widnieje pusta plama nieba. Aby uniknąć takich błędów, warto pamiętać o wspomnianej wcześniej, popularnej zasadzie trójpodziału.

----- R E K L A M A -----

ZASZALEJ NA ŚWIĘTA

Fujifilm GFX 50S II (2262 zdj.) - KOMIS

10999 zł

Sony 600/4 FE GM OSS - KOMIS

47999 zł

Sony 24-70/2.8 FE GM - KOMIS

3799 zł

Sony 70-200/2.8 FE GM OSS - KOMIS

6298 zł

Rysunek 5.24. Panorama Kielc. Na dolnym zdjęciu budynki zostały zrównoważone dzięki dodanym do nieba chmurom

Popularne szablony kompozycji panoram:

Trójpodział umieszczenie ważnego elementu kompozycji w jednym z mocnych punktów kadru Symetria podkreślenie naturalnej symetrii, wykorzystanie odbić Linie prowadzące oko, punkty zbiegu linie prowadzą wzrok, podkreślają głębię Kształt S podobnie jak linie proste, wijąca się w kadrze ścieżka lub rzeka wprowadzają do kompozycji głębię i prowadzą wzrok Piony powtarzające się pionowe linie tworzą rytm i dodają dynamiki Poziomy poziome linie potęgują wrażenie spokoju, mogą dodać zdjęciu głębi, oddzielając kolejne plany Pierwszy plan wyraźne elementy czy faktura na pierwszym planie pomagają przyciągnąć wzrok, mogą też budować wrażenie głębi przestrzennej Minimalizm proste kształty, mała liczba elementów i kolorów powodują mocniejsze oddziaływanie na widza, silniejsze podkreślenie treści zdjęcia i detali