Sony A200 to aparat mniejszy niż A700. Mimo wszystko uchwyt jest wygodny, a aparat trzyma się pewnie. Ze względu na rozmiary trudno uchronić się od syndromu uciekającego małego palca. Chyba tylko w przypadku małych kobiecych dłoni, wszystkie palce będą pewnie spoczywać na uchwycie. Obsługa nie sprawia większych problemów niż w innych aparatach tej klasy. Jedno pokrętło sterujące gwarantuje obsługę na przyzwoitym poziomie, a dodając do tego bardzo funkcjonalne menu, otrzymujemy w efekcie zadowolenie z obsługi aparatu.

----- R E K L A M A -----

Obiektywy

System Alpha to również obiektywy. Firmowane są przez Sony i niemiecką żywą legendę optyki - firmę Carl Zeiss. Jeden z ostatnich naszych testów ''Sony Carl Zeiss Vario Sonnar 24-70 mm f/2.8 T* SSM'' pokazał rewelacyjną jakość optyki niemieckiego producenta. Wspomniany 24-70 mm f/2.8 jest skierowany do profesjonalistów. W momencie kiedy Sony wchodzi szturmem na amatorski rynek musi koniecznie zadbać o ciekawe propozycje w asortymencie optyki właśnie dla takiego klienta. Jeśli jakość będzie zachowana, a stosunek tej jakości do ceny zadowalający, to powodzenie murowane.

Jak zawsze należy przypomnieć o niezależnych producentach obiektywów. Wśród produktów takich firm jak Sigma czy Tamron na pewno znajdzie się wiele ciekawych pozycji na mocowaniu Sony/KM.

Szybkość

Sony A200 jest mocno okrojoną wersją bardziej zaawansowanego modelu jakim jest A700. Z pewnością zastosowanie tego samego procesora BIONZ, powoduje, że w obu lustrzankach proces przetwarzania obrazu, sterowanie, obsługa menu, czy przeglądanie zdjęć odbywa się płynnie. W trakcie korzystania z A200 nie odczujemy irytujących opóźnień.

Zdjęcia seryjne

Producent zapewnia prędkość zdjęć seryjnych równą 3 klatki na sekundę. Jak przedstawia się to w rzeczywistości? Test szybkości wykonaliśmy z kartą CF Extreme IV przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 13.0 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 3872 x 2592 5.0 MB. Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 73 zdjęcia JPEG LARGE FINE (2.43 kl./s),
• 34 zdjęcia RAW (1.13 kl./s),
• 24 zdjęcia JPEG + RAW (0.80 kl./s).

Przy zapisie zdjęć w formacie JPEG prędkość 3 kl/s utrzymywana jest przez pierwsze 10 sekund, potem spada do 2-2.5 kl/s. Szybkość zapisywania RAW-ów jest już zdecydowanie wolniejsza. Bufor zapełnia się po 2 sekundach i aparat zaczyna wykonywać zamiast 3, 1 zdjęcie na sekundę. Przy zapisie jednoczesnym (RAW+JPEG) tylko w pierwszej sekundzie spełnione są obietnice producentów o szybkości. W dalszej części aparat zapisuje jedno zdjęcie na około 1.5 sekundy.

Stabilizacja obrazu

Każda z lustrzanek Sony wyposażona jest w stabilizację obrazu Super SteadyShot. Działa ona na zasadzie ruchomej matrycy, która może przesuwać się, kompensując małe drgania aparatu przy fotografowaniu ''z ręki''.

Skuteczność stabilizacji oceniamy na podstawie porównania serii zdjęć wykonanych ze stabilizacją włączoną i wyłączoną. Wykonujemy przy tym po kilka ekspozycji o określonym czasie otwarcia migawki. Z nich wybieramy najczęściej powtarzającą się ''wartość poruszenia'' dla danego czasu. Odległość czasowa pomiędzy takimi samymi ''poruszeniami'' dla ekspozycji z włączoną i wyłączoną stabilizacją obrazu jest dla nas wyznacznikiem charakteryzującym efektywność stabilizacji. Jeśli popatrzymy na tabelę poniżej, to zobaczymy, że taka sytuacja zachodzi przy 1/50-1/40 s dla stabilizacji wyłączonej i 1/10-1/6 s dla stabilizacji włączonej. To daje nam skuteczność na poziomie około 2.3-2.7 EV, czyli podobnie jak w A700 i konkurencyjnych korpusach z wbudowaną stabilizacją matrycy.

Ekspozycja [s]	OFF	ON
1/80
1/50
1/40
1/30
1/20
1/15
1/10
1/6
1/5

Czyszczenie matrycy

Sony A200 posiada wbudowany system automatycznego czyszczenia matrycy. Zamontowany przed nią filtr wprawiany jest w drgania i ewentualne drobinki kurzu osiadające na nim zostają przez to zrzucane. W trakcie kilkudniowych testów nie byliśmy zmuszeni czyścić ręcznie matrycy. Automatyczne strzepywanie kurzu prawidłowo radziło sobie z utrzymywaniem sensora w czystości choć zmiany obiektywów wykonywaliśmy bardzo często i rzadko w warunkach sterylnych.

Lampa błyskowa

Liczba przewodnia wbudowanej lampy błyskowej wynosi 12 przy 100 ISO. Siła błysku może być regulowana w zakresie +/-2 EV ze skokiem wynoszącym 1/3 EV. Jest to jedyna możliwość korygowania siły błysku. Jak pamiętamy w A700 jest możliwości jej ręcznej regulacji (1/1-1/6 mocy błysku). W A200 takiej możliwości nie mamy.

Tryby pracy lampy błyskowej:

• brak błysku przy podniesionej lampie,
• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z tylną kurtyną,
• synchronizacja z długim czasem ekspozycji,
• błysk bezprzewodowy.

W menu można wybrać sposób regulacji błysku:

• błysk ADI (Advanced Distance Integration) - przedbłysk następuje tuż przed zrobieniem zdjęcia, a aparat ustawia moc błysku, mierząc ilość odbitego światła przedbłysku, oraz wykorzystując informacje o odległości do obiektu,
• przedbłysk TTL - przedbłysk następuje tuż przed zrobieniem zdjęcia i aparat ustawia moc błysku, mierząc tylko ilość odbitego światła przedbłysku, natomiast informacja o odległości nie jest używana,

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie przy czułości 100 ISO, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Porównanie z lampą A700 przedstawiamy poniżej.

A700

A200

Autofokus

Sony A200 ma 9-punktowy autofokus. Działa on na zasadzie pomiaru TTL z detekcją fazy. Jego zakres czułości zawiera się w przedziale od 0 do 18 EV (przy 100 ISO). Wspomaganie ustawiania autofokusu umożliwiają przedbłyski wbudowanej lampy błyskowej. Ich zasięg wynosi od 1 do 5 metrów.

Standardem w lustrzankach Sony jest możliwość włączenia automatycznego ustawiania ostrości po przyłożeniu oka do wizjera. Dzieje się to dzięki czujnikom zamontowanym pod wizjerem. Na tej samej zasadzie wyłącza się ekran LCD.

Na obudowie znajduje się przełącznik AF/MF włączający lub wyłączający autofokus. W bardziej zaawansowanych lustrzankach, w tym miejscu, znajduje się także tryb ciągłej pracy AF (AF-C). W A200 tryb ten włącza się z poziomu menu obok możliwości włączenia automatycznej pracy autofokusu (AF-A). Brak jest opcji DMF, czyli ręcznego korygowania AF, która to znajduje się w A700.

Obszar AF może być ustawiany na trzy sposoby:

• szeroki - w tym przypadku aparat sam wybiera, które z 9 punktów zostaną użyte do pomiaru AF,
• punktowy - użycie tylko jednego punktu AF,
• lokalny - wybierany za pomocą przycisku wielofunkcyjnego.

Jedną z większych wad w modelu A100 był autofokus. Z głośnego, wolnego i niezbyt precyzyjnego zmienił się on w A700 nie do poznania. W A200 ustawianie ostrości odbywa się zdecydowanie szybciej i ciszej niż w A100, lecz do A700 jeszcze trochę brakuje. Skuteczność mechanizmu AF jest na dobrym poziomie, co można zobaczyć na poniższym wykresie.

Rysunek pokazuje histogram wartości MTF dla 40 zdjęć wykonanych obiektywem Sony 1.4/50 mm. Przed każdym zdjęciem obiektyw był przeogniskowany. Widać bardzo wyraźnie skuteczność autofokusu A200. Jego działanie poprawione jest w stosunku do A100, ale nie jest tak celny jak autofokus A700. Możemy już teraz wysnuć domysły, że amatorskie lustrzanki A300 i A350 posiadają AF typu A200, a zaawansowane modele klasy A700, i oby wyższej, będą miały bardzo dobry autofokus właśnie z A700 lub jeszcze lepszy. System ustawiania ostrości w A100 był niewątpliwie niedopracowany, ale teraz Sony odrobiło pracę domową i nadrabia już zaległości.

Pomiar światła

Pomiar światła w Sony A200 jest analogiczny do tego z A700. Oparty jest na 40-segmentowej fotodiodzie krzemowej, której elementy ułożone są w kształt plastra miodu. Zakres działania, nieco mniejszy, wyznacza przedział 1-20 EV. Brak jest pokrętła umożliwiającego szybkie przejście między wybranymi trybami pomiaru światła. Ich zmianę umożliwia natomiast aktywny ekran, gdzie do wyboru jest pomiar:

• wielosegmentowy - ekspozycja jest automatycznie dobierana na podstawie pomiarów z 40 stref rozmieszczonych w kadrze,
• punktowy - pomiar jest wykonywany wokół punktu AF,
• centralnie ważony - pomiar dokonywany jest w całym kadrze ale uśredniany z większą wagą dla obszaru centralnego.

W każdym z tych trybów pomiar ekspozycji radzi sobie dobrze i w trakcie testów żadnych poważnych wpadek nie odnotowaliśmy. Bardzo sporadycznie zdarzało nam się korygować parametry naświetlania co najwyżej o 1/3 EV.