Problem z niemożnością wyłączenia redukcji szumów, nawet na plikach RAW, jaki występował w A700, w A200 nie istnieje. Sony i tutaj więc odrobiło pracę domową i w modelu niższym wycofało się z pomysłu, który ograniczał użytkownika, czego w lustrzankach bardzo nie lubimy. A200 ma więc opcję włączenia i wyłączenia redukcji szumów. Programowe odszumianie plików zarówno JPEG jak i RAW odbywa się powyżej czułości 800 ISO, choć efekty, jak widać poniżej, nie są duże. W tabeli pokazaliśmy wycinki zdjęć scenki wykonanych na 3200 ISO.

3200 ISO
NR OFF
NR ON

Szum na zdjęciach JPEG jest utrzymywany na przyzwoitym i mniejszym od A100 poziomie, choć po prezentowanych wcześniej zdjęciach widać, że nawet przy wyłączonej redukcji szumów, programowe odszumianie nadal działa. Producenci przyzwyczaili nas jednak do tego, że z plikami JPEG robią wszystko, by tylko polepszyć ich jakość, nawet kosztem szczegółów.

Przejdźmy jednak do zdjęć zapisywanych jako RAW. Konstruktorzy dopracowali 10-megapikselową matrycę CCD z A100, w efekcie czego zdjęcia z A200 są nieco lepszej jakości. Różnice nie są duże, ale zauważalne, a dodatkowym plusem jest rozszerzony do 3200 ISO zakres czułości. Lepszą jakość zdjęć z A200 widać już od 400 ISO i im wyższa czułość, tym różnice są wyraźniejsze. Nawet w porównaniu do A700, A200 prezentuje się na bardzo dobrym poziomie. Trudno tutaj porównywać ilość szumu, bo w A700 działa bardzo silny proces odszumiania plików RAW. Jeśli jednak spojrzymy na jakość zdjęć i ilość szczegółów, to do 1600 ISO trudno doszukiwać się jakiejś zauważalnej przewagi A700.

Widać więc, że matryce 10 MPix zaczynają ewoluować tak jak montowane wcześniej w wielu aparatach 6-megapikselowe CCD. Wielu z nas pamięta co wyprawiał na wysokich czułościach Nikon D70 i jak mocno zmieniło się to, gdy doszło do premiery takich modeli jak Pentax K100 Super czy Nikon D40x.

Pomiary szumów na zdjęciach wywoływanych do 48-bitowych TIFF-ów pokazują jeszcze mniejsze wartości szumów. Dla najwyższych czułości jest to rzędu 0.5-1%. Warto więc pracować na tego typu plikach, aby uzyskać w efekcie lepszej jakości zdjęcia.

100 ISO
A200
A100
A700
200 ISO
A200
A100
A700
400 ISO
A200
A100
A700
800 ISO
A200
A100
A700
1600 ISO
A200
A100
A700
3200 ISO
A200
A700

Darki

Przyjrzyjmy się teraz darkom, czyli zdjęciom bez dopływu światła. Dzięki nim widzimy jak matryca zachowuje się przy długich czasach naświetlania i jak dużo przez to generuje szumu. Wykonaliśmy 180-sekundowe ekspozycje dla całego zakresu ISO. Zdjęcia JPEG pokazujemy wprost z aparatu, natomiast pliki RAW wywołaliśmy programem dcraw, tak aby uzyskać obraz jeszcze zanim nastąpi interpolacja. Takie czarno-białe pliki bardziej miarodajnie pokazują nam ilość generowanego szumu przy długich czasach naświetlania.

Przy 3-minutowych ekspozycjach po przekroczeniu 800 ISO zaczyna pojawiać się wyraźny sygnał w rogach kadru. Przy najwyższej czułości szum silnie wypełnia całe zdjęcie.

Tutaj mamy więc zachowanie słabe, co jest typowe dla detektorów CCD. Choć chcąc być uczciwym i tutaj trzeba odnotować krok w przód w stosunku do A100.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)