Sony Alpha DSLR-A200 - test aparatu
7. Jakość obrazu i szumy w RAW
Szumy
Problem z niemożnością wyłączenia redukcji szumów, nawet na plikach RAW, jaki występował w A700, w A200 nie istnieje. Sony i tutaj więc odrobiło pracę domową i w modelu niższym wycofało się z pomysłu, który ograniczał użytkownika, czego w lustrzankach bardzo nie lubimy. A200 ma więc opcję włączenia i wyłączenia redukcji szumów. Programowe odszumianie plików zarówno JPEG jak i RAW odbywa się powyżej czułości 800 ISO, choć efekty, jak widać poniżej, nie są duże. W tabeli pokazaliśmy wycinki zdjęć scenki wykonanych na 3200 ISO.
3200 ISO | |||
|
|||
|
Szum na zdjęciach JPEG jest utrzymywany na przyzwoitym i mniejszym od A100 poziomie,
choć po prezentowanych wcześniej zdjęciach widać, że nawet przy
wyłączonej redukcji szumów, programowe odszumianie nadal działa.
Producenci przyzwyczaili nas jednak do tego, że z plikami JPEG robią
wszystko, by tylko polepszyć ich jakość, nawet kosztem szczegółów.
Przejdźmy jednak do zdjęć zapisywanych jako RAW. Konstruktorzy
dopracowali 10-megapikselową matrycę CCD z A100, w efekcie czego zdjęcia
z A200 są nieco lepszej jakości. Różnice nie są duże, ale zauważalne, a
dodatkowym plusem jest rozszerzony do 3200 ISO zakres czułości.
Lepszą jakość zdjęć z A200 widać już od 400 ISO i im wyższa czułość,
tym różnice są wyraźniejsze. Nawet w porównaniu do A700, A200 prezentuje się
na bardzo dobrym poziomie. Trudno tutaj porównywać ilość szumu,
bo w A700 działa bardzo silny proces odszumiania plików RAW. Jeśli jednak
spojrzymy na jakość zdjęć i ilość szczegółów, to do 1600 ISO
trudno doszukiwać się jakiejś zauważalnej przewagi A700.
Widać więc, że matryce 10 MPix zaczynają ewoluować tak jak montowane wcześniej w wielu aparatach 6-megapikselowe CCD. Wielu z nas pamięta co wyprawiał na wysokich czułościach Nikon D70 i jak mocno zmieniło się to, gdy doszło do premiery takich modeli jak Pentax K100 Super czy Nikon D40x.
Pomiary szumów na zdjęciach wywoływanych do 48-bitowych TIFF-ów
pokazują jeszcze mniejsze wartości szumów. Dla najwyższych czułości jest
to rzędu 0.5-1%. Warto więc pracować na tego typu plikach, aby uzyskać
w efekcie lepszej jakości zdjęcia.
100 ISO | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
200 ISO | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
400 ISO | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
800 ISO | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
1600 ISO | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
3200 ISO | |||
|
|
||
|
|
Darki
Przyjrzyjmy się teraz darkom, czyli zdjęciom bez dopływu światła. Dzięki nim widzimy jak matryca zachowuje się przy długich czasach naświetlania i jak dużo przez to generuje szumu. Wykonaliśmy 180-sekundowe ekspozycje dla całego zakresu ISO. Zdjęcia JPEG pokazujemy wprost z aparatu, natomiast pliki RAW wywołaliśmy programem dcraw, tak aby uzyskać obraz jeszcze zanim nastąpi interpolacja. Takie czarno-białe pliki bardziej miarodajnie pokazują nam ilość generowanego szumu przy długich czasach naświetlania.
Przy 3-minutowych ekspozycjach po przekroczeniu 800 ISO zaczyna pojawiać się wyraźny sygnał w rogach kadru. Przy najwyższej czułości szum silnie wypełnia całe zdjęcie.
Tutaj mamy więc zachowanie słabe, co jest typowe dla detektorów CCD. Choć chcąc być uczciwym i tutaj trzeba odnotować krok w przód w stosunku do A100.
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
100 (RAW) |
|||
100 (JPEG) |
|||
200 (RAW) |
|||
200 (JPEG) |
|||
400 (RAW) |
|||
400 (JPEG) |
|||
800 (RAW) |
|||
800 (JPEG) |
|||
1600 (RAW) |
|||
1600 (JPEG) |
|||
3200 (RAW) |
|||
3200 (JPEG) |