Techniki portretowania
5. Umieszczenie aparatu
- Czy zamierzasz pokazać modela z góry, czy z dołu?
- Czy chcesz zrobić zdjęcie z profilu, en face, czy z jakiejś pośredniej perspektywy?
- Z jakiej odległości zamierzasz fotografować?
Analogicznie spojrzenie na kogoś z góry stanowi ukrytą wskazówkę, że model nie robi na nas większego wrażenia. Zauważ, że niewiele jest zdjęć przedstawiających Winstona Churchilla czy Baracka Obamę z góry! Pewnym wyjątkiem od tej reguły są dzieci; głównie z tego względu, że jesteśmy przyzwyczajeni do patrzenia na nie w ten sposób. Perspektywę z góry stosuje się także w przypadku niektórych zdjęć kobiet, mających na celu podkreślenie marzycielskiej, intymnej atmosfery fotografii. W takich sytuacjach często fotografuje się z drabiny.
Zróżnicowanie kątów ustawienia aparatu jest bardzo ważne, gdyż często niosą one pewien przekaz o sfotografowanym człowieku. Zdjęcia zrobione na wprost są niekiedy traktowane jako najbardziej prawdziwy, autentyczny sposób przedstawienia postaci, lecz jednocześnie są nużące ze względu na swoją powtarzalność. Widok z profilu może w interesujący sposób ukazywać charakter człowieka, zaś nietypowe kąty widzenia są świetną receptą na przedstawienie czyichś dziwactw i ekstrawagancji.
Fotografowanie z bliska pozwala nawiązać więź z modelem i stworzyć wrażenie intymności. Jeśli zbliżenie sprawia, że twarz staje się najważniejszym elementem portretu, to kompozycja rozumiana jako harmonia linii i kształtów ustępuje miejsca bardziej ulotnym aspektom, takim jak osobowość uwiecznionego człowieka. W takich przypadkach można się pokusić o użycie teleobiektywu, który pozwala zrobić zdjęcie z nieco większej odległości, zachować analogiczne proporcje i stylistykę kadru, a przy tym nadaje twarzy bardziej atrakcyjny wygląd.
W eksperymentowaniu z różnymi ustawieniami aparatu i nawet najdziwniejszymi ujęciami nie ma nic złego, trzeba jedynie pamiętać o wpływie różnych działań na wymowę portretu — z kilkoma tego typu zależnościami zapoznałeś się przed chwilą.
Podczas rozmowy z innym dorosłym człowiekiem nasz punkt widzenia w pewnym stopniu zależy od wzrostu obydwu stron. W praktyce okazuje się jednak, że różnice nie są bardzo duże, toteż optymalne rozwiązanie polega na ustawieniu aparatu na wysokości twarzy fotografowanego człowieka bądź też nieznacznie niżej — wówczas należy skierować obiektyw odrobinę w górę, tak jak to zrobiłem w przypadku tego kubańskiego rolnika. 200 mm, 1/160 s przy przysłonie f/6,3 i czułości 100 ISO, z ręki |