W tej kategorii możemy powtórzyć większość tego, co zostało powiedziane przy okazji testu 450D. Podobnie jak u poprzednika w 500D wyprofilowanie uchwytu polepszyło się w stosunku do jeszcze wcześniejszych modeli. Jego wielkość jednak nadal nie jest satysfakcjonująca, zwłaszcza dla osób z większymi dłońmi, którym może być trudno znaleźć optymalną pozycję ułożenia palców. Z małym i lekkim kitowym obiektywem aparat trzyma się całkiem wygodnie i bez większego problemu można utrzymać go w jednej ręce.. Jednak podpięcie do korpusu większego i cięższego szkła, jak na przykład EF-S 17-55 mm f/2.8 IS USM, pogarsza sytuację. Waga całego zestawu sprawia, że utrzymanie aparatu w jednej ręce jest problematyczne. Musimy mocno zacisnąć prawą dłoń na uchwycie, aby przypadkiem aparat nie wyśliznął się nam z ręki. Wielkość uchwytu w 500D jest jednak zbyt mała by uczynić to w wygodny sposób i trudno znaleźć pozycję, w której dłoń pewnie i stabilnie przylegałaby do korpusu. Trzeba jednak przyznać, że przy fotografowaniu aparat trzymamy jednak oburącz i większość ciężaru przejmuje lewa ręka. Nie ma wówczas potrzeby by prawa dłoń bardzo ściśle przylegała do korpusu. Mimo wszystko jednak powiększenie uchwytu poprawiłoby wygodę użytkowania.

Podobnie jak 450D, w nowym modelu Canona nie odnajdziemy monochromatycznego wyświetlacza. Wszystkie informacje o aktualnych ustawieniach aparatu prezentowane są na kolorowym wyświetlaczu LCD. Za pomocą ekranu ustawień fotografowania możemy zarówno podejrzeć aktualne wartości najważniejszych parametrów, jak również dokonywać ich zmiany. Na dobrą funkcjonalność aparatu wpływa również spora liczba przycisków, za pomocą których możemy szybko zmieniać istotne ustawienia dotyczące fotografowania. Podstawowe informacje wyświetlane są również w wizjerze aparatu, choć nie odrywając od niego oka możemy zmieniać jedynie czas ekspozycji, przysłonę, czułość ISO oraz kompensację ekspozycji. Do dokonania innych ustawień zmuszeni jesteśmy oderwać oko od wizjera i spojrzeć na ekran LCD. Podobnie jak w poprzednim modelu, również w 500D pod wizjerem zainstalowano czujnik podczerwieni, który automatycznie wyłącza ekran ustawień fotografowania przy zbliżaniu oka do wizjera. W menu nastaw można wyłączyć tę funkcję.

----- R E K L A M A -----

Obiektywy

Canon 500D jest dostępny w zestawie z kitowym obiektywem EF-S 18-55 mm f/3.5-5.6 IS. Pomimo plastikowego wykonania charakteryzuje się on bardzo dobrymi własnościami optycznymi i stabilizacją obrazu o efektywności równej 2.0-2.5 EV. Dla początkującego amatora jest to niewątpliwie rozsądne rozwiązanie, które na dobry początek powinno zaspokoić potrzeby początkującego fotografa, a dodatkowo pozwoli zaoszczędzić pieniądze. Jednak bardziej wymagający użytkownicy skierują swoje zainteresowanie w stronę innych szkieł.

Canon i Nikon dominują pod względem ilości dostępnych obiektywów do swoich lustrzanek. Wybór z całego asortymentu jest bardzo duży, aczkolwiek amatorski segment obiektywów Canona nieco kuleje. W najniższym przedziale cenowym musimy liczyć się z jakością na niezbyt wysokim poziomie. Natomiast za sprzęt, któremu będziemy mogli w pełni zaufać pod tym względem przyjdzie nam sporo zapłacić. Z pomocą przychodzą jednak producenci niezależni: Sigma, Tamron i Tokina, oferta których jest zapewne konkurencyjna pod względem cenowym w stosunku do Canona.

Szybkość

Pod względem szybkości działania aparatu nie mamy zastrzeżeń do Canona 500D. Nie napotkamy na żadne opóźnienie przy włączaniu aparatu. Przesunięcie przełącznika na pozycję ON skutkuje natychmiastową gotowością aparatu do wykonywania zdjęć. Podstawowe operacje takie jak poruszanie się po menu, zmiany parametrów i opcji odbywają się płynnie. Przeglądanie zdjęć również odbywa się bez opóźnień, choć trzeba zwrócić uwagę na fakt, że przy szybkim wertowaniu zdjęć (trzymając wciśnięty któryś z przycisków kierunkowych prawo/lewo), w pierwszej kolejności wyświetlają się obrazy o niskiej jakości i dopiero zatrzymanie się na konkretnym zdjęciu powoduje wyświetlenie go w oryginalnej jakości. Usuwanie zdjęć zajmuje dosłownie moment, a podstawowe formatowanie karty zabiera zaledwie krótką chwilę. Do dyspozycji mamy również tzw. pełne formatowanie. Proces ten może zajmować trochę czasu, co zależy między innymi od stopnia zapełnienia karty. W przypadku karty San Disk Extreme III o pojemności 8 GB i zapełnionej w 65 procentach, proces ten trwał około 30 sekund. Zwykłe formatowanie w takim przypadku zajęło zaledwie nieco ponad sekundę.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z kartą San Disc Extreme III 8.0 GB przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 21 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4752x3168 7.4 MB. Wykonaliśmy trzy odrębne testy, dla plików JPEG, RAW oraz RAW+JPEG. W 30-sekundowym czasie testowym otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 71 zdjęć JPEG LARGE FINE (2.34 kl./s),
• 32 zdjęcia RAW (1.09 kl./s),
• 22 zdjęcia RAW+JPEG (0.73 kl./s).

Spójrzmy teraz jak w szczegółach przedstawiają się wyniki dla plików JPEG. Prezentujemy je na poniższym wykresie.

W początkowej fazie testu, tryb zdjęć seryjnych działa z prędkością niemal 3.4 kl./s. Jest to wartość deklarowana przez producenta, zatem można być zadowolonym z wyników tego testu. Z tą prędkością aparat jest w stanie zarejestrować około 25 zdjęć. Jak widać na zaprezentowanym wykresie, w dalszej części testu tryb zdjęć seryjnych zwalnia, a fotografowanie odbywa się z prędkością około 2 kl./s. Jak w szczegółach wygląda tryb seryjny w przypadku plików RAW możemy zobaczyć na poniższym wykresie.

Fotografowanie z deklarowaną prędkością trwa zaledwie 2 sekundy w ciągu których aparat wykonuje 8 zdjęć. Jak widać na wykresie po tym czasie tryb zdjęć seryjnych wyraźnie zwalnia i do końca czasu testowego fotografowanie odbywa się z prędkością około 0.8 kl./s. Spójrzmy teraz na wyniki dla plików RAW+JPEG

W tym przypadku aparat wykonuje tylko 3 zdjęcia z deklarowaną prędkością 3.4 kl./s. Następne dwa zdjęcia rejestrowane są z nieco mniejszą prędkością po czym aparat znacznie zwalnia, co można z łatwością zaobserwować na wykresie. Do końca 30-sekundowego odcinka czasu fotografowanie odbywa się z prędkością zaledwie 0.6 kl./s. Trudno chyba w tym momencie mówić o trybie zdjęć seryjnych. Widać wyraźnie, że w sytuacji, w której w trybie seryjnym zdecydujemy się zapisywać surowe pliki, najlepiej odpuścić sobie jednoczesne zapisywanie JPEG-ów. Dzięki temu będziemy w stanie wykonać niemal 3 razy więcej zdjęć z deklarowaną prędkością, a JPEG-i i tak możemy sobie wywołać na komputerze.

W porównaniu z 450D tryb zdjęć seryjnych nie uległ poprawie. Nawet deklarowana prędkość w przypadku 500D (3.4 kl./s) jest nieznacznie mniejsza niż u jego poprzednika (3.5 kl./s). Wyniki naszego testu potwierdzają, że w przypadku plików JPEG 450D ma nieznaczną przewagę nad nowszym modelem. 500D wypadł jednak nieznacznie lepiej w przypadku plików RAW. W sytuacji gdy zapisujemy pliki RAW+JPEG oba aparaty prezentują porównywalny i niestety niski poziom. Trzeba jednak pamiętać, że w 500D mamy 15-megapikselową matrycę, a jego osiągi generalnie utrzymują dobry poziom jak na amatorski aparat. W tej kategorii zatem nie mamy szczególnych powodów do narzekań.

Stabilizacja obrazu

Canon 500D nie ma wbudowanej stabilizacji matrycy. Problem marketingowy wynikający z braku tej funkcji w korpusie, Canon próbuje rozwiązać udostępniając w zestawie z aparatem dobry i tani stabilizowany obiektyw. Dla amatora jednak, lepszym rozwiązaniem byłoby posiadanie korpusu, który daje mu stabilizację z każdym obiektywem. Jest to nawet tańsze rozwiązanie, bo wersja obiektywu stabilizowanego jest z reguły droższa od wersji bez stabilizacji. Polityka firmy jest jednak taka a nie inna, zatem potencjalny użytkownik musi mieć to na uwadze.

Czyszczenie matrycy

Po każdym wyłączeniu aparatu następuje czyszczenie matrycy. W trakcie testów nie zauważyliśmy śladów zabrudzeń, więc można chyba powiedzieć, że system działa dobrze. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usunięcia kurzu z matrycy.

Lampa błyskowa

Automatyka błysku w 500D oparta jest o pomiar E-TTL II. Liczba przewodnia wbudowanej lampy dla ISO 100 wynosi 13 m, a regulacji można dokonywać w zakresie +/-2 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. Pokrycie błysku odpowiada kątowi widzenia obiektywu o ogniskowej 17 mm.

Ustawienia dotyczące lampy błyskowej znajdują się w dwóch miejscach menu. Większość z nich umieszczono w pierwszej zakładce menu fotografowania. Po pierwsze na przedostatniej pozycji tej zakładki znajdziemy redukcję efektu czerwonych oczu. Po drugie, ostatnia pozycja w tej zakładce zawiera podmenu "Sterowanie lampą". Możemy w nim znaleźć:

• Lampa błyskowa włącz/wyłącz,
• Nastawy lampy wbudowanej,
• Nastawy lampy zewnętrznej,
• Nastawy C.Fn. lampy zewnętrznej,
• Kasuj nastawy C.Fn. lampy zewnętrznej.

W nastawach lampy wbudowanej można znaleźć wybór trybu synchronizacji z pierwszą lub drugą kurtyną migawki, kompensację ekspozycji lampy błyskowej oraz pomiar E-TTL II (wielosegmentowy lub uśredniony). Nastawy zewnętrznej lampy błyskowej dostępne są w momencie jej podłączenia i zależą od jej rodzaju. Dostępne są następujące ustawienia:

• Tryb błysku (E-TTL II, Manual Flash, Multi Flash, TTL, Auto Ext. Flash, Man. Ext. Flash),
• Tryb synchronizacji,
• Sekwencja ekspozycji lampy błyskowej,
• Kompensacja ekspozycji lampy błyskowej,
• Pomiar E-TTL II,
• Zoom,
• Nastawy bezprzewodowe.

Jedna z istotnych opcji dotyczących lampy błyskowej została schowana w siódmej zakładce aparatu wśród tzw. "Nastaw indywidualnych" (C.Fn). Chodzi o wybór czasu synchronizacji z lampą błyskową w trybie priorytetu przysłony (Av). W 500D możemy wybierać z 3 trzech możliwości:

• Automatyczny,
• Automatyczny w przedziale 1/200 – 1/60 sekundy,
• 1/200 sekundy (stały).

Znaczna większość opcji dotyczących lampy błyskowej została zgromadzona w jednym miejscu. Dlaczego nie przeniesiono tam również ustawień czasu synchronizacji? To wiedzą jedynie konstruktorzy, zatem nie ma większego sensu gdybać nad powodem takiego stanu rzeczy. Niewątpliwie umieszczenie wszystkich opcji dotyczących lampy błyskowej w jednym miejscu byłoby bardziej logiczne i ułatwiłoby korzystanie z nich. Na pocieszenie możemy jednak dodać, że jednym z elementów ekranu ustawień fotografowania jest kompensacja ekspozycji lampy błyskowej. Ten parametr zatem możemy w szybki sposób zmienić używając przycisku SET oraz przycisków kierunkowych lub pokrętła sterującego.

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie przy czułości 100 ISO, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Porównaliśmy 500D z lampą błyskową Olympusa E-620. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

500D (M)		E-620 (M)
500D (P)		E-620 (P)

Canon 500D jest lustrzanką systemu EOS co oznacza, że współpracuje z lampami błyskowymi Canona z serii Speedlite EX. Dodatkowo, jak podaje instrukcja, testowany aparat jest typu A, czyli pozwala na wykorzystanie wszystkich funkcji wspomnianej serii lamp błyskowych. W przypadku podłączenia lamp błyskowych Speedlite z serii EZ/E/EG/ML/TL, które pracujące w trybie automatyki błysku TTL lub A-TTL trzeba pamiętać, że będą one działać wyłącznie z pełną mocą błysku. 500D może również współpracować z lampami błyskowymi innych producentów, przy czym instrukcja aparatu sugeruje sprawdzenie kompatybilności danej lampy z aparatem. Dodatkowo w instrukcji znajdziemy ostrzeżenie: "Lampy błyskowe producentów innych niż Canon nie działają w przypadku fotografowania z podglądem Live View", zatem trzeba mieć to na uwadze decydując się na zakup zewnętrznej lampy błyskowej.

Autofokus

W Canonie 500D mamy 9-punktowy autofokus, z centralnym punktem krzyżowym, działający na zasadzie detekcji fazy. Użytkownik ma do wyboru ustawianie ostrości na jednym punkcie, lub skorzystanie z automatyki AF. Zakres działania autofokusu wynosi od -0.5 do 18 EV dla ISO 100. W warunkach słabego oświetlenia lampa błyskowa może emitować serię błysków wspomagając pracę ustawiania ostrości.

Tryby pracy autofokusu w 500D są standardowymi dla systemu EOS:

• One Shot AF - jednorazowe ustawienie ostrości po naciśnięciu do połowy spustu migawki,
• AI Servo AF - tryb ciągłego autofokusu dopasowującego się do poruszającego się obiektu,
• AI Focus AF - tryb pośredni, w którym aparat automatycznie wybiera, czy ma działać w AI Servo, czy One Shot.

Standardowo w teście autofokusa wykonujemy serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przesłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii. Na poniższym rysunku pokazujemy wyniki z dwóch obiektywów Canona: EF 50 mm f/1.4 USM oraz EF-S 17-55 mm f/2.8 IS USM. Dla porównania prezentujemy również wyniki Nikona D5000.

Przypomnijmy, że w przypadku 450D, autofokus wypadł bardzo dobrze w naszych testach. W przypadku 500D sytuacja nie jest taka jednoznaczna. Wyniki jakie otrzymaliśmy dla obiektywu EF 17-55 mm ustawionego na ogniskową 55 mm, wskazują na bardzo dobrą pracę autofokusa. Niestety sytuacja wygląda gorzej dla drugiego obiektywu. W przypadku EF 50 mm okazało się bowiem, że w wynikach rozdzielczości mamy wyraźną różnicę w zależności od tego, w którą stronę skali obiektyw był rozogniskowany. Wyniki wskazują na to, że autofokus w 500D podczas pracy z obiektywem EF 50 mm f/1.4, lepiej ustawia ostrość jeśli obiektyw był wcześniej rozogniskowany w stronę nieskończoności. W przypadku kiedy rozogniskujemy obiektyw w drugą stronę, wyniki oscylują wokół wartości wyraźnie mniejszej. Stąd na wykresie pojawiają się dwa maksima dla -4.5% i dla -19.5 %. Trudno tu wskazać konkretnego winowajcę takiego stanu rzeczy. Warto jednak być świadomym, że coś takiego może mieć miejsce.

Pomiar światła

Za pomiar światła w Canonie 500D odpowiada 35-strefowy czujnik. Do dyspozycji mamy następujące tryby pracy pomiaru światła:

• Pomiar wielosegmentowy,
• Pomiar skupiony (ok. 9% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar punktowy (ok. 4% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar centralnie ważony uśredniony.

Zakres działania pomiaru światła wynosi 1–20 EV (przy obiektywie EF 50 mm f/1.4 USM i czułość ISO 100). Do dyspozycji mamy opcję kompensacji ekspozycji w zakresie od -2 do +2 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. Podczas testów nie zauważyliśmy błędów w pracy pomiaru światła, zatem można uznać, że system działa sprawnie.