Nawet pośród jednolitej grupy obiektywów wyposażonych w HSM zauważymy pewne różnice. Przykładowo, przełącznik trybu pracy ustawiania ostrości (AF/MF) znajdziemy w wersji dla Canona, Olympusa i Sigmy, a nie znajdziemy go w wersji dla Nikona.

Jeśli chodzi o jakość wykonania, to Sigma należy do najwyższej serii tego producenta oznaczonej symbolem EX. Obiektyw sprawia więc solidne wrażenie, ma metalowy bagnet, metalowy i czarny korpus oraz pełnoprawny pierścień do manualnego ustawiania ostrości, którego jakości pracy trudno coś zarzucić. To pozytywnie wyróżnia Sigmę na tle niektórych analogowych odpowiedników, u których pierścień ten można nazwać tylko atrapą. Zmiana ostrości nie powoduje zmiany rozmiarów obiektywu, dzięki czemu mamy też do czynienia z nierotującym mocowaniem filtrów o średnicy 62 mm.

Warto tutaj dodać, że Sigma, jak na odpowiednik analogowej 50tki, nie jest obiektywem małym. Z drugiej strony, jej wielkość zależy od perspektywy, z której spoglądamy. Tabela ta pokazuje porównanie Sigmy do Nikkora 1.4/50, Pentaxa 1.4/50 i Sony 1.4/50. Widać wyraźnie, że Sigma, choć projektowana pod małą matrycę, jest wyraźnie większa i cięższa od pełnoklatkowych odpowiedników. Z drugiej strony, gdy zrobimy porówananie do pełnoklatkowych instrumentów wyposażonych w ultradźwiękowy napęd autofokusa lub do Leiki, to Sigma jest mniejsza. Widać to wyraźnie z kolejnej tabeli.

Na konstrukcję wewnętrzną Sigmy składa się w sumie 7 soczewek ułożonych w 7 grupach. Aby zapewnić dobrą jakość obrazu, nawet przy maksymalnie otwartej przysłonie, wykorzystano jedną soczewkę asferyczną oraz dwie soczewki niskodyspersyjne: SLD (Special Low Dispersion) i ELD (Extraordinary Low Dispersion). Dodatkowo wewnątrz znajdziemy ośmiolistkową przysłonę, którą można przymknąć do f/16.

Producent zadbał o to aby kupujący, w zestawie, dostał także osłonę przeciwsłoneczną oraz eleganckie i sztywne etui. Jak w przypadku każdego obiektywu EX, w standardzie, dostajemy trzyletnią gwarancję, którą za dodatkową opłatą możemy przedłużyć o kolejne dwa lata.