Olympus Zuiko Digital 35-100 mm f/2.0 - test obiektywu
7. Koma i astygmatyzm
Mała matryca powinna bardzo wspomagać korygowanie takich wad pozaosiowych jak koma. I tak faktycznie jest, co doskonale widać na poniższych wycinkach. Obraz diody umieszczonej w rogu kadru jest zniekształcony w stopniu niewielkim, co świadczy o tym, że koma mało daje się nam we znaki.
Jeśli chodzi o astygmatyzm, to jest tutaj troszkę gorzej. Od wielkości detektora, w tym przypadku, ważniejsze jest prawidłowe ułożenie soczewek w osi optycznej i ich wzajemna współpraca. A że elementów jest dużo, sporo z nich się rusza, to i poprzeczka była zawieszona wysoko. Olympus 35–100 mm osiągnął tutaj wynik 8.3%, co wstydu na pewno mu nie przynosi, bo to dobry rezultat. Będąc jednak wymagającym, można powiedzieć, że od obiektywu tej klasy oczekiwaliśmy wyniku na poziomie albo poniżej 5%.