Olympus M.Zuiko Digital 12-50 mm f/3.5-6.3 ED EZ - test obiektywu
8. Winietowanie
W przypadku plików JPEG winietowanie daje się zauważyć tylko na najszerszym kącie widzenia. Na maksymalnym otworze względnym wynosi ono 28% (−0.94 EV). Przymknięcie obiektywu do wartości przysłony f/4.0 zmniejsza tę wadę do 25% (−0.84 EV). W przypadku otworu względnego f/5.6 musimy się liczyć ze spadkiem jasności w rogach kadru wynoszącym 18% (−0.58 EV), który zmniejsza się do 14% dla przysłony f/8.0. Dalsze przymykanie nie ma już mierzalnego wpływu na winietowanie.
Na dłuższych ogniskowych winietowanie jest niezauważalne nawet na maksymalnym otworze względnym. Zarówno w środku zakresu ogniskowych jak i na jego długim końcu wynosi tylko 7% (−0.20 EV).
Po przejściu do plików RAW, wartości winietowania są większe tylko dla ogniskowej 12 mm. Tam, na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru dochodzi do sporej wartości 43% (−1.62 EV). Co ciekawe, wada ta bardzo powoli spada wraz z przymykaniem przysłony. Dla otworów względnych f/4.0, f/5.6, f/8.0 i f/11 winietowanie wynosi odpowiednio 42%, 41%, 39% i 38%.
Podobnie jak w przypadku JPEG-ów winietowanie robi się niezauważalne na dłuższych ogniskowych. W środku zakresu, na maksymalnym otworze sięga tylko 8% (−0.24 EV), a dla ogniskowej 50 mm wynosi maksymalnie 9% (−0.28 EV).
JPEG | RAW |
12 mm f/3.5 | 12 mm f/3.5 |
30 mm, f/5.4 | 30 mm, f/5.4 |
50 mm, f/6.3 | 50 mm, f/6.3 |