Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
Astygmatyzm jest korygowany dobrze. Średnia różnica pomiędzy pionowymi i poziomymi wartościami funkcji MTF50 wyniosła 4.3%. Warto jednak zauważyć, że poniżej tej średniej wartości były wyniki dla ogniskowej 24 mm, a wyżej od niej wyniki dla 45 mm. Dla tej ostatniej ogniskowej osiągi obiektywu są najsłabsze i zauważalny, choć nie do końca dominujący, przyczynek do tego ma astygmatyzm.
Zobaczmy jeszcze jak wyglądają pozaogniskowe obrazy dawane przez testowany obiektyw.
To co zaskakuje, to bardzo ostre i wyraźne koncentryczne kręgi obecne we wszystkich rozogniskowanych obrazach. Wraz z przymykaniem przysłony wydają się one narastać – widać bardzo wyraźny skok ich intensywności i zmianę struktury przy przejściu z f/4.0 do f/5.6. Jest to dokładnie to miejsce, gdzie najdotkliwiej pojawiała się aberracja sferyczna – wszystko więc potwierdza nasze spostrzeżenia poczynione w rozdziale 5. Na szczęście tych koncentrycznych kręgów o zmiennym natężeniu światła jest bardzo dużo i są one gęsto upakowane. Nieostrości na zdjęciach nie muszą więc wcale wyglądać źle, bo przy mocnym rozmyciu tła i nie do końca punktowych źródłach światła je tworzących, rozogniskowane krążki światła wciąż mogą wyglądać dość gładko.