Gabaryty Samyanga T-S 24 mm f/3.5 ED AS UMC możemy ocenić spoglądając na poniższe zdjęcie, gdzie stoi on obok Canona EF 50 mm f/1.4 USM.

Testowany obiektyw zaczyna się metalowym bagnetem. Niestety, w jego okolicach nie znajdziemy żadnych styków. O ile taki brak można było wybaczyć Samyangom kosztującym 1000–1500 zł, to w klasie cenowej rzędu 4000 zł, w której znajduje się testowany obiektyw, taki brak jest niezrozumiały i możemy potraktować go jako wadę.

Zaglądając do wnętrza tubusu, znajdziemy w nim tylną soczewkę obiektywu o średnicy około 2 cm. Znajduje się ona na wąskim tubusie i jest ruchoma. Najbliżej bagnetu, mianowicie w odległości około 2 cm od niego, znajduje się dla ostrości ustawionej na nieskończoność, a najdalej (w odległości 4 cm) dla minimalnej wartości ostrości czyli 0.2 metra.

Tubus tylnej soczewki jest otoczony elementami konstrukcyjnymi obiektywu, w tym przekładniami i mechanizmami służącymi uzyskiwaniu przesunięć i pokłonów. Niestety ich wyczernienie pozostawia trochę do życzenia. W szczególności śruby jeżdżące po przekładniach świecą pełną krasą swojego mosiężnego blasku.

Właściwa obudowa obiektywu zaczyna się od wąskiego, nieruchomego pierścienia, który zawiera tylko jeden element – siwą blokadę obrotu całego układu optycznego dookoła jego osi optycznej. Umożliwia ona obrót o kąt 90 stopni z wyczuwalnym skokiem co 30 stopni.

Kolejny element tubusu ma przekrój kwadratu z zaokrąglonymi rogami. Patrząc z góry znajdziemy na nim napis SAMYANG T-S 3.5/24mm. Po lewej i po prawej stronie mamy skalę dla przesuwu obejmującą wartości od −12 do +12 mm. Nad lewą skalą znajdziemy wąską, czarną śrubę do regulacji przesuwu, a nad prawą skalą wąską, szarą śrubę służącą do blokady tego ruchu.

Tuż przy szarej śrubie aretującej przesuw znajdziemy jeszcze dźwignię blokady obrotu części układu odpowiedzialnego za pokłon. Tutaj też mamy zakres obrotu wynoszący 90 stopni i skok co 30 stopni.

Kolejny segment służy do operacji pokłonu. Znajdują się na nim śruby do blokady (mała i szara) oraz regulacji pokłonu (większa i czarna). Po obu stronach mamy też skalę pokłonu od 8R do 8L.

W tym miejscu musimy zatrzymać się chwilę i napisać kilka słów o sposobie pracy wszystkich tych śrub. Przede wszystkim są one wąskie – wyraźnie mniejsze i węższe niż u bezpośrednich konkurentów. W efekcie operuje się nimi ciężko i niewygodnie. Po krótkim czasie, zaczynają nas boleć opuszki palców. Co więcej, ich funkcjonowanie pozostawia sporo do życzenia. Jestem przyzwyczajony do zupełnie innej pracy – szczególnie śruby aretującej. Oczekiwałbym, że zaciśnięta do maksimum uniemożliwi ona regulację przesuwu. Jej stopniowe poluzowanie powinno także stopniowo umożliwiać coraz łatwiejsze stosowanie przesuwu przy pomocy drugiej śruby. Tymczasem tutaj mamy sytuację zero-jednynkową. Albo blokada jest zaciśnięta i ruszać przesuwem nie możemy, albo poluzowana i wtedy przesuw lata i opada pod wpływem ciężaru układu. W efekcie śruby do regulacji przesuwu prawie w ogóle nie używałem – szkoda mi było palców. Chcąc ustawić wymaganą wartość przesuwu odkręcałem blokadę, przesuwałem cały układ optyczny chwytając obiektyw ręką, a potem zakręcałem blokadę. Nie jest to wygodna i komfortowa praca. W szczególności, w niektórych sytuacjach, prawie uniemożliwia precyzyjne i drobne poprawki. Chcąc bowiem je nanieść musimy znieść blokadę, a wtedy obiektyw sam z siebie potrafi opaść na skrajną wartość pod wpływem własnego ciężaru, zanim cokolwiek innego zdążymy zrobić.

Kolejny element korpusu obiektywu to pierścień do zmiany wartości przysłony. Pracuje on w zakresie od f/3.5 do f/22 ze skokiem 0.5 EV. Ponieważ obiektyw nie ma styków, nie mamy możliwości sterowania przysłoną z korpusu, przez co krok 0.3 EV nie jest dostępny. Pierścień pracuje właściwie i jedyna rzecz, do której możemy mieć zastrzeżenia to jego szerokość. Mogłaby ona być większa niż 1 cm.

Idąc dalej natrafiamy na pierścień do manualnego ustawienia ostrości. On, dla odmiany, jest bardzo szeroki, bo ma wysokość aż 39 mm. Jego większą część zajmuje gumowane karbowanie, nad którym znajduje się skala odległości wyrażona w metrach i w stopach. Przebieg pełnego zakresu odległości wymaga obrotu pierścienia o kąt 90 stopni. Ciekawe jest to, że zakres od 1 metra do nieskończoności wymaga obrotu o kąt tylko 10 stopni. Pozostałe 80 stopni przypada na zakres od 0.2 do 1 metra.

Niestety pierścień nie pracuje płynnie. Opór jego pracy jest mniejszy na krańcach zakresu, a większy w środku. Nie jest to dobra wiadomość, bo luz w zakresie od 1 metra do nieskończoności jest na tyle duży, że bardzo często zdarzało się nam przestawić ostrość zahaczając o pierścień przy próbie zmiany przysłony. Zlikwidowanie luzów i powiększenie pierścienia do zmiany przysłony zlikwidowałoby ten problem.

Tuż przy samym krańcu obiektywu znajdziemy jeszcze niewielką skalę głębi ostrości ze znacznikami dla wartości przysłony f/5.6, f/11 i f/22.

Przednia soczewka obiektywu jest mocno wypukła i ma średnicę prawie 5 cm. Otacza ją nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 82 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 16 soczewkami ustawionymi w 11 grupach. Pośród nich znajdują się dwie soczewki asferyczne oraz dwie inne wykonane ze szkła ED o bardzo niskim współczynniku dyspersji. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o sześciu listkach, którą możemy domknąć do wartości f/22.

Jeśli chodzi o akcesoria dodatkowe, to producent oferuje nam dwa dekielki oraz miękki futerał. Na poniższym zdjęciu obiektyw został sfotografowany z tymczasowym przednim dekielkiem.

Ponieważ w kolejnych rozdziałach będziemy opisywać zachowanie obiektywu w różnych kombinacjach przesunięć, pokłonów i obrotów, musimy podać pozycję wyjściową (zerową), względem, której wykonywane operacje będą opisywane. Pozycja taka jest zobrazowana na poniższym zdjęciu. Na skalę pokłonu patrzymy z góry, a skala przesuwu jest po lewej i prawej stronie z wartościami dodatnimi idącymi w górę.