Zalety:

• dobra jakość wykonania,
• świetna jakość obrazu w centrum kadru,
• bardzo dobra jakość obrazu na brzegu matrycy APS-C/DX,
• lepsza od konkurentów jakość obrazu na brzegu pełnej klatki,
• dobrze kontrolowana aberracja chromatyczna,
• niewielka dystorsja – najmniejsza w tej klasie sprzętu,
• prawie niewidoczna koma,
• niewielkie winietowanie na brzegu matrycy APS-C/DX,
• dobra stabilizacja obrazu,
• cichy i sprawny autofokus,
• pięć lat gwarancji.

• duże winietowanie na pełnej klatce,
• praca pod ostre światło powinna być lepsza.

Bardzo się cieszę, że Tamron zdecydował się na wprowadzenie na rynek stabilizowanego obiektywu 70–200 mm f/2.8. Przyczyna jest bardzo prosta. Powiększył nam się wybór. Po pierwsze, mamy do czynienia z bardzo udaną konstrukcją, która generuje ostre obrazy w praktycznie wszystkich kombinacjach przysłon i ogniskowych (oczywiście nie licząc f/22 i f/32, gdzie dyfrakcja daje o sobie znać) i w praktycznie całym kadrze. Po drugie, obiektyw może trochę ustępuje droższym konkurentom w centrum kadru, za to wygrywa z nimi na brzegu. Te osoby, dla których brzegi są ważne, mają więc wybór. Nie bez znaczenia jest też różnica w cenie. W porównaniu do Canona i Nikona, zakup Tamrona to oszczędność na poziomie 3000 zł czyli całkiem duża.

Solidnym konkurentem Tamrona może być odrobinę tańsza Sigma. Trudno powiedzieć, który obiektyw jest lepszy, bo wyniki uzyskane w poszczególnych kategoriach są albo bardzo podobne, albo raz jeden, raz drugi obiektyw uzyskuje niewielką przewagę. Sumaryczna ocena własności optycznych i mechanicznych obu obiektywów jest podobna. Dla klientów to znów dobra wiadomość. Skoro możemy wybierać pomiędzy dwoma, znacznie tańszymi od „firmówek”, a jednocześnie bardzo dobrymi optycznie obiektywami, to nic tylko się cieszyć.

Obiektyw do testów wypożyczyła firma:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy Quadralite dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl