Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Sony Zeiss FE 35 mm f/2.8, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które w przypadku A7R II odpowiada ustawieniu −3. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Osiągi testowanego aparatu w tej kategorii można bez wątpienia określić jako wysokie. A7R II wypadł lepiej nie tylko od Nikona D810, ale również Canona 5Ds R. JPEG-i z aparatów Sony są jednak na ogół wyostrzane i nowa Alpha nie jest tu wyjątkiem. Potwierdzają to szczegółowe wyniki z programu Imatest, zaprezentowane na poniższych wykresach.

Na górnych wykresach widoczny jest przebieg profilu na granicy czerni i bieli dla poszczególnych składowych. Widać na nich typowe i wyraźne lokalne ekstremum, które jednoznacznie wskazują na zastosowanie dość silnego wyostrzania. Co prawda funkcje MTF (dolne wykresy) nie przekraczają wartości 1, jednak charakteryzują się całkiem wyraźnymi wybrzuszeniami w górnej części przebiegu.

Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z wykorzystaniem obiektywów Sony Zeiss FE 35 mm f/2.8 oraz Sony Zeiss FE 55 mm f/1.8. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Najwyższe uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Na podstawie powyższego wykresu widać, że Sony A7R II musi uznać wyższość konkurencji w kategorii zdolności rozdzielczej. Przewaga EOS-a 5Ds R jest w pełni uzasadniona, wynika bowiem z większej liczby pikseli na matrycy lustrzanki Canona. Co ciekawe, Nikon D810, pomimo zastosowania sensora z 36 milionami pikseli (czyli około 6 milionów mniej niż w Sony), wypadł nieco lepiej od A7R II.

Jak wiadomo, wszystkie aparaty, których wyniki zamieściliśmy na powyższym wykresie, nie są wyposażone w filtry antyaliasingowe (w Canonie filtr wprawdzie jest, lecz nie posiada własności antyaliasingowych). Fakt ten ma swoje odzwierciedlenie w wartościach odpowiedzi w częstości Nyquista, które w przypadku A7R II wynoszą ok. 25 i 28% odpowiednio dla składowej poziomej i pionowej.

Wykres funkcji MTF oraz przebieg profilu na granicy czerni i bieli wygenerowany dla przykładowego pliku RAW pokazuje, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem surowych plików.

Jak zwykle w przypadku aparatów pozbawionych filtra antyaliasingowego, warto wziąć pod uwagę zwiększoną podatność na wystąpienie efektu mory. Na zdjęciach tablicy do pomiaru zdolności rozdzielczej znajdziemy ją bez problemu, co ilustruje poniższy przykład.

Nie zauważyliśmy jednak niczego niepokojącego na zdjęciach wykonanych w plenerze. Problem ma szanse zaistnieć w dość specyficznych sytuacjach, gdy fotografujemy bardzo drobne, powtarzające się wzory.

Aktualizacja 4.01.2018 r. - po teście obiektywu Voigtlander Apo-Lanthar 65 mm f/2 Aspherical 1:2 Macro (przeprowadzonym właśnie na bezlusterkowcu A7R II) zdecydowaliśmy się zaktualizować wyniki testu zdolności rozdzielczej matrycy. Odpowiedni wykres prezentujemy poniżej: