Canon EF 24-105 mm f/4L IS II USM - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują, że testowany obiektyw nie ma poważnych problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych jest widoczne, ale nie jest to problem duży i w realnych sytuacjach zdjęciowych trudny do zauważenia.
Zobaczmy teraz, jak wygląda sytuacja w przypadku poprzecznej aberracji chromatycznej. Poniższe wykresy prezentują zachowanie Canona 24–105 mm II odpowiednio na brzegu matrycy APS-C i na brzegu pełnej klatki.
Z największym poziomem tej wady mamy do czynienia na krańcach zakresu ogniskowych, gdzie wyniki trzymają się wartości 0.08–0.09%. Wciąż jednak jest to poziom, który możemy uznać za niewielki. Praktycznie żadnych problemów z aberracją nie ma w środku zakresu ogniskowych.
W tej kategorii nowy Canon wykazał wyraźną przewagę nad konkurentami. Poprzednik potrafił osiągać wyniki na poziomie ponad 0.14%, Sigma 24–105 mm OS nawet dochodzące do 0.16%, a tańszy Canon 24–105 mm STM notował najgorsze rezultaty w okolicach 0.12%.
Canon 5D III, RAW, 24 mm, f/16 | Canon 5D III, RAW, 70 mm, f/8 |
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia w niniejszym rozdziale nie pokazują efektu „pływania” ogniska. Krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem nie są identyczne, ale różnice między nimi trudno nazwać dużymi. Problemy testowanego obiektywu z aberracją sferyczną wydają się więc mniejsze niż u Canona EF 24–105 mm STM i Sigmy 24–105 mm OS.
Canon 5D III, 70 mm, f/4.0, przed | Canon 5D III, 70 mm, f/4.0, za |
Canon 5D III, 105 mm, f/4.0, przed | Canon 5D III, 105 mm, f/4.0, za |