Sigma A 135 mm f/1.8 DG HSM - test obiektywu
11. Podsumowanie
Zalety:
- solidna i gustowna obudowa,
- genialna jakość obrazu w centrum kadru,
- rewelacyjna jakość obrazu na brzegu matrycy APS-C,
- rewelacyjna jakość obrazu na brzegu pełnej klatki,
- brak problemów z aberracją sferyczną,
- praktycznie zerowa poprzeczna aberracja chromatyczna,
- niezauważalna dystorsja,
- świetnie korygowana koma,
- niewielki astygmatyzm,
- małe winietowanie na matrycy APS-C/DX,
- cichy i celny autofokus.
Wady:
- zauważalne winietowanie na maksymalnym otworze względnym na pełnej klatce,
- ciut za duża podłużna aberracja chromatyczna.
Kultowy Canon EF 135 mm f2L USM, w centrum kadru, osiągnął najwyższy wynik sięgający 43.2 lpmm. Sigma A 135 mm f/1.8 DG HSM na brzegu pełnej klatki, na maksymalnym otworze względnym, dotarła do 44.1 lpmm. Czy trzeba pisać coś więcej?
Po raz kolejny przyznajemy Sigmie laur „Wybór Redakcji Optyczne.pl”.