Sony FE 28 mm f/2 - test obiektywu
8. Winietowanie
A7R II, APS-C, f/2.0 | A7R II, APS-C, f/2.8 |
Spadek jasności w rogach kadru daje się tutaj zauważyć, i to bez specjalnych problemów. Na maksymalnym otworze względnym sięga on sporej wartości 37% (−1.32 EV). Na szczęście na f/2.8 i f/4.0 mamy już umiarkowane wyniki odpowiednio 15% (−0.46 EV) i 14% (−0.43 EV).
Po przejściu na większą matrycę pełnoklatkową problemów jest znacznie więcej i wyraźnie widać to na poniższych zdjęciach.
A7R II, FF, f/2.0 | A7R II, FF, f/2.8 |
A7R II, FF, f/4.0 | A7R II, FF, f/5.6 |
Wynik uzyskany na maksymalnym otworze względnym to aż 67% (−3.22 EV). Małe rozmiary obiektywu, dobre światło, szeroki kąt widzenia i mała odległość tylnej soczewki od sporej matrycy zbierają tutaj swoje żniwo. To jest naprawdę słaby wynik. Na tej samej matrycy testowaliśmy Batisa 2/25, który z uwagi na większy kąt widzenia miał jeszcze trudniejsze zadanie, a poradził sobie z nim lepiej notując rezultat wynoszący 62%.
Przymykanie przysłony pomaga w walce z winietowaniem, ale nie jest tak efektywne, jak byśmy tego chcieli. Na f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi 47% (−1.84 EV), na f/4.0 zmniejsza się do 34% (−1.21 EV), a na f/5.6 do 31% (−1.06 EV). Dalsze zmniejszanie otworu względnego nie ma już mierzalnego wpływu na opisywaną wadę.
Sony A7R II, JPEG, f/2.0 |
Poniżej pokazujemy uśredniony w koncentrycznych kręgach przebieg spadku jasności wraz z oddalaniem się od centrum kadru. Wartość liczbowa podana w procentach na każdym rysunku mówi nam, jaką powierzchnię ma obszar ograniczony od góry i z prawej strony wartością 100%, a z dołu prezentowaną krzywą. Mówi nam ona tym samym, ile całościowo światła jest traconego przez efekt winietowania. Proszę nie mylić tych procentów z procentami podawanymi na początku niniejszego rozdziału, bo nie są one ze sobą bezpośrednio powiązane.