Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi Viltrox PFU RBMH 20 mm f/1.8 ASPH. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C i na brzegu pełnej klatki, są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Zachowanie w centrum kadru możemy oceniać bardzo pozytywnie. Już na maksymalnym otworze względnym mamy MTF-y, które przekraczają poziom 40 lpmm, a więc dostajemy tam obraz w pełni użyteczny. Wraz z przymykaniem przysłony rozdzielczość bardzo szybko poprawia się i swoje maksimum, wynoszące 68.3 lpmm, uzyskuje na przysłonie f/4.0. To wynik naprawdę świetny, choć główny konkurent tego obiektywu, czyli Tokina Firin 2/20, zachowywała się wyraźnie lepiej – zarówno na maksymalnym otworze względnym, jak i po przymknięciu przysłony.

Zauważalną bolączką testowanego obiektywu jest zachowanie na brzegu kadru. Na brzegu matrycy APS-C i w okolicach maksymalnego otworu względnego obraz jest mało użyteczny i aby tę użyteczność uzyskać, musimy obiektyw domknąć do okolic f/2.8. Jeszcze gorzej jest na brzegu pełnej klatki, gdzie domykać musimy do okolic f/3.5. Maksimum możliwości testowany obiektyw osiąga tutaj dla przysłony f/5.6 i uzyskiwane MTF-y trzymają się wtedy poziomu około 50 lpmm.

Porównując ponownie do Tokiny 2/20 możemy napisać, że na brzegu detektora APS-C to ona zachowywała się lepiej, jednak na brzegu pełnej klatki wyższe wyniki obserwujemy u Viltroxa.

Podsumowują ten rozdział możemy napisać, że Viltrox przegrał swój pojedynek z konkurencyjną Tokiną. Nie stoi on jednak na straconej pozycji, bo jakość obrazu, którą oferuje on w centrum kadru jest świetna, a obiektyw ten jest od Tokiny jednocześnie jaśniejszy i wyraźnie tańszy (obecnie kosztuje niecałe 2500 zł).

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

A7R II, JPEG, f/1.8

A7R II, JPEG, f/4.0