Centrum, f/1.8	Róg APS-C, f/1.8	P. Róg FF, f/1.8	L. Róg FF, f/1.8
Centrum, f/2.5	Róg APS-C, f/2.5	P. Róg FF, f/2.5	L. Róg FF, f/2.5

Widać tutaj wyraźnie, że koma daje się we znaki już w rogu matrycy APS-C, choć w przypadku tego typu detektora przymknięcie przysłony o 1 EV praktycznie całkowicie likwiduje problem. W obu rogach pełnej klatki koma jest bardzo duża, choć w rogu lewym „skrzydła” pochodzące od aberracji optycznych wyższych rzędów są większe. Efekt ten jest widoczny także po przymknięciu przysłony do f/2.5, gdzie w rogu prawym koma zanika praktycznie całkowicie, a w rogu lewym jest wciąż widoczna.

W tej kategorii Viltrox musi więc uznać wyższość Tokiny Firin.

Można oczywiście zadać sobie pytanie, czy nierównomierny rozkład komy ma wpływ na różnice w ostrości między obiema stronami kadru. Pomiary wartości funkcji MTF50 pokazywane w rozdziale 4 wydają się sugerować że ma, bo te uzyskane po lewej stronie, w przedziale przysłon f/1.8–2.0, były troszkę niższe niż te po stronie prawej. Efekt nie był jednak duży (stąd nie omawialiśmy go szczegółowo), a jednocześnie trudny do jednoznacznej weryfikacji. Pomiary pionowych i poziomych wartości funkcji MTF50 są bowiem zdegenerowane i są wynikiem współdziałania różnych wad – testujący nie jest więc w stanie jednoznacznie określić, w jakim stopniu spadek pochodzi od komy, a w jakim od astygmatyzmu, aberracji chromatycznej czy wad wyższego rzędu. Co więcej, po przymknięciu przysłony wzrost średnich wartości MTF50 może być obserwowany nawet pomimo tego, że jedna ze składowych wcale nie wzrasta lub nawet nieznacznie spada. Oczywiście pod warunkiem, że jest to związane z jednoczesnym wyraźnym wzrostem drugiej składowej.

Astygmatyzm, rozumiany jako średnia różnica pomiędzy pionowymi i poziomymi wartościami funkcji MTF50, wyniósł aż 28%, co jest wynikiem bardzo dużym. Tak wysoka wartość tłumaczy po części to, dlaczego Viltrox w okolicach maksymalnego otworu względnego notuje wyniki rozdzielczości dużo gorsze niż Tokina Firin, której astygmatyzm wynosił tylko 2.4%. Warto jeszcze dodać, że chcąc praktycznie całkowicie pozbyć się astygmatyzmu, musimy Viltroxa domknąć do okolic f/4.0.

Jak na obiektyw, który możemy uznać za ultraszerokokątny, Viltrox prezentuje ładny wygląd nieostrości. Nawet pomimo zastosowania elementów asferycznych, nie mamy problemów z wyraźną strukturą koncentrycznych okręgów, wnętrze krążków jest raczej gładkie, a obwódka widoczna, ale w stopniu wciąż akceptowalnym. Nie ma też specjalnych problemów z winietowaniem mechanicznym – krążki w rogach są zniekształcone, ale wynika to z odwzorowania i szerokiego kąta, a nie ze ścięć pochodzących od winietujących elementów obudowy.

Centrum, f/1.8	Róg APS-C, f/1.8	Róg FF, f/1.8
Centrum, f/2.5	Róg APS-C, f/2.5	Róg FF, f/2.5
Centrum, f/3.5	Róg APS-C, f/3.5	Róg FF, f/3.5